JuridischForum.be

Na wat opzoekwerk heb ik ontdekt dat een aantal wachtdiensten (vooral de zogenaamde slapende wacht in de medische en verzorgingssector, waarbij men ter plaatse blijft slapen) betaald dienen te worden als gewone werkuren (na rechtspraak omdat de werkgever dit niet betaalde).
Nu heb ik hier enkele vragen over:

1) Tellen deze slaapuren mee naar de wettelijk maximale arbeidsduur? Telt dit mee voor de contractuele werkuren, als deze verplichting in het arbeidscontract is opgenomen of in de functie-omschrijving staat (voor de ambtenaren die statutair zijn, en dus geen contract hebben)?

2) Is de aanwezigheid op de werkplek hier de bepalende factor, of gewoon ter beschikking zijn van de werkgever (thuiswacht)?

3) Bij een verplichte thuiswacht, hoe ver op voorhand moet geweten zijn of men ter beschikking moet blijven? (Kan vb van weersomstandigheden afhankelijk zijn.)

4) Eventuele kosten gemaakt bij thuiswacht (vb babysit voor mocht men opgeroepen worden), mogen die teruggevorderd worden van de werkgever?

5) Kan beargumenteerd worden dat het ter beschikking hebben van een GSM voldoende compensatie is voor het ter beschikking blijven, daar men niet meer verplicht is bij de telefoon te blijven? Naar mijn inziens niet, daar er nog steeds verwacht wordt om binnen een bepaalde termijn ter plaatse te zijn, en de vrijheid nog steeds beperkt is (geen cinema, want hoor telefoon niet, geen weekendje weg, want kan niet tijdig ter plaatse zijn, niet drinken op feestje, want moet zelf naar locatie rijden, en nog enkele andere).

“Art.19...Onder arbeidsduur wordt verstaan:de tijd gedurende dewelke het personeel ter beschikking is van de werkgever..."(Arbeidswet 16 maart 1971).

‘Vertrekkend van de premisse dat richtlijn 93/104 van 23 november 1993 tot doel heeft de gezondheid van de werknemers te beschermen,oordeelde het hof dat wachtdiensten waarbij een fysieke aanwezigheid vereist is(=dienstwaarneming) volledig als arbeidstijd moeten worden beschouwd. Wanneer men permanent bereikbaar moet zijn(=bereikbaarheidsdienst),moet enkel de tijd die is verbonden aan het werkelijk verrichten van prestaties als arbeidstijd worden beschouwd‘[Voltallig Hof EG 02/151,9 september 2003(Jaeger),R.W.2004-05,996-997,bespreking HUMBLET,P.].