JuridischForum.be

Beste forum leden,

Bij een vaste werkplaats wordt de verplaatsing van thuis tot het werk aanzien als 'verplaatsing/woon-werkverkeer'.
En wat met de rest van verplaatsingen van en naar klanten van de werkgever?

Bijvoorbeeld: het is een half uur rijden naar de werkplaats. Van daaruit is de verplaatsing naar de klant 2x2 uur, heen en terug.
Logisch zou zijn dat dit dan arbeidsuren/werkuren zijn? Of dient de werknemer al die (onbetaalde) uren van verplaatsing voor zijn eigen rekening te nemen? Hij moet tenslotte de verplaatsingen doen voor de werkgever in het kader van zijn job.

Wat zegt de wet hierover?

Alleen verplaatsingen van thuis naar de plaats die in uw contract staat als werkplaats vallen onder woon-werk verkeer. Al de rest zijn beroepsverplaatsingen, en vallen binnen de werkuren (dus ook verplaatsingen van thuis naar vergadering, klant, ...). Wel van belang is dat elke locatie waar je regelmatig moet zijn (bv 3 maanden vast bij een klant) telt als werkplaats, en onder woon-werk verkeer valt indien u daar van thuis uit rechtstreeks naar toe gaat.

en alles hangt ook af van de sector. de bouw heeft bvb een speciale regeling hiervoor.

“Art.19...Onder arbeidsduur wordt verstaan:de tijd gedurende dewelke het personeel ter beschikking is van de werkgever..."(16 maart 1971 Arbeidswet)

‘De noodzakelijke verplaatsingstijd van de technisch bediende van huis rechtstreeks naar de klant is arbeidstijd aangezien hij vanaf het ogenblik dat hij thuis vertrekt ter beschikking staat van de werkgever in wiens opdracht hij rijdt.’[Arbeidshof Brussel 22 novemer 1996,S.R.K(=Sociaalrechtelijke Kronieken) 1999,18].

Toch onvoorstelbaar hoe een werkgever zijn personeel financieel benadeelt en tegelijk de wet aan zijn laars lapt.
Allemaal hartelijk dank voor de uitleg.

Toch onvoorstelbaar hoe een werkgever zijn personeel financieel benadeelt en tegelijk de wet aan zijn laars lapt.
Allemaal hartelijk dank voor de uitleg.

Mogen we ook weten voor welke concrete situatie u deze vraag stelt? Op basis van wat we weten uit uw posts, is het helemaal niet zeker dat de werkgever de wet aan zijn laars lapt en zijn personeel vinancieel benadeelt.

Natuurlijk:
Het contract bepaalt een 40-uren werkweek waarbij na een werkdag van 8 uur, het 9de uur als begin van overuren geldt. (dat op zich is al een uur financieel nadeel voor de werknemer?)
Aangezien de aard van de job (IT) komt het voor dat werk dient voltooid te worden en er overuren moeten gemaakt worden om de klant correct te kunnen bedienen – in opdracht van de werkgever uiteraard. In die branche weet je dat het geen nine to five job betreft en een bekwame, verantwoordelijke werknemer heeft daar geen enkel probleem mee.
Nu, de verplaatsingen naar de klant, die soms kunnen oplopen tot 200 km en meer, worden vreemd genoeg, niet gefactureerd aan de klant maar gepoogd op de werknemer af te schuiven als zijnde woon-werkverkeer. Maw: financiële benadeling voor de werknemer, immers, zijn arbeidstijd tijdens die beroepsverplaatsing wordt niet vergoed...
Bovenop ook nog eens betwisting van gemaakte overuren...
Beiden, zowel de werkgever als de werknemer houden de overuren nauwgezet bij en daar zit telkens verschil in, oa, uiteraard door de correcte arbeidsduur voor gedane beroepsverplaatsingen niet in de berekening op te nemen.
Nog een voorbeeld: als de werknemer of collega eerst op kantoor/vaste werkplaats komen, dan wordt koffie gezet, de ruimte verlucht, werkmateriaal klaargezet etc...
De werknemers geven dit in als zijnde arbeidstijd maar de werkgever duidt dit aan als zijnde te laat aangekomen op het werk.
Terwijl het toch mag verwacht worden dat de werkgéver zorgt dat het kantoor 'werkklaar' is voor zijn personeel tenzij anders afgesproken?
Het kan toch niet dat personeel vroeger op het werk zou moeten verschijnen om de taak uit te voeren die de verantwoordelijkheid is van de werkgever/leidinggevende, om zogezegd 'op tijd' op de werkplaats te zijn?!
Deze praktijken (er is nog veel meer) werken demotiverend, zijn contraproductief, verhogen de werkdruk en verzuren de werksfeer wat onnodige stress en ongenoegen van het personeel met zich meebrengt maar blijkbaar is samenwerking, goede verstandhouding en prettige werksfeer onbelangrijk voor deze werkgever, ego, controle en koppige autoriteit des te meer.

Natuurlijk:
Het contract bepaalt een 40-uren werkweek waarbij na een werkdag van 8 uur, het 9de uur als begin van overuren geldt. (dat op zich is al een uur financieel nadeel voor de werknemer?)

er is een verschil tussen meeruren en overuren die recht geven op overloon.

Natuurlijk:
Het contract bepaalt een 40-uren werkweek waarbij na een werkdag van 8 uur, het 9de uur als begin van overuren geldt. (dat op zich is al een uur financieel nadeel voor de werknemer?)

er is een verschil tussen meeruren en overuren die recht geven op overloon.

Dan is dat uur, voorafgaande aan overuren, telkens een 'meeruur'...leuk als dat veelvuldig voorkomt, toch voor de werkgever...

Verplaatsing naar de klant kan ook daadwerkelijk woon-werk verkeer zijn, als je langere tijd bij dezelfde klant tewerkgesteld bent, dacht ik...

Wat het koffie zetten, verluchten betreft (niet echt nodig om te beginnen werken, zou ik zo denken, maar bon): hoe controleert de werkgever dat? Is die dan aanwezig?

Inderdaad, dat heet dan 'outsourcing' en is voor een vooraf bepaalde tijd/opdracht, bijv. 3 maanden. Maar dat is niet het geval, het gaat wel degelijk om beroepsverplaatsingen per opdracht naar de klant vanuit de vaste werkplaats, woon-werk verkeer is dan al achter de rug door de rit van thuis naar de vaste werkplaats.

De werkgever is altijd 'wat later' dan zijn personeel.
En of het nodig is of niet: daar gaat het niet om, wel over het tijdstip van aankomst en dat het wel degelijk op tijd is, niet te laat.
Tenslotte ben je aanwezig op je werkplaats, ongeacht welke voorbereidingen er getroffen dienen te worden, of het nu de noodzaak is om technisch materiaal op te zetten is of het verluchten van de ruimte waarin je moet werken. (màg dat nog misschien?)

Kinderachtig gedrag en haarkloverij dat de werksfeer zeker niet ten goede komt! Anderzijds heeft de werkgever er geen moeite mee als zijn werknemers 10-15 minuten werk niet inbrengen door multitasking die hij wél factureert aan de klanten.
Van éénzijdige flexibiliteit gesproken, dat financieel nadelig is voor het personeel maar winst betekent voor de werkgever!

Inderdaad, dat heet dan 'outsourcing' en is voor een vooraf bepaalde tijd/opdracht, bijv. 3 maanden. Maar dat is niet het geval, het gaat wel degelijk om beroepsverplaatsingen per opdracht naar de klant vanuit de vaste werkplaats, woon-werk verkeer is dan al achter de rug door de rit van thuis naar de vaste werkplaats.

In dat geval (dus geen langdurige tewerkstelling bij één bepaalde klant), gaat het idd niet over woon-werk verkeer.

De werkgever is altijd 'wat later' dan zijn personeel.

Hoe kan hij dan zien wat je uitspookt zolang hij er niet is? Zeg gewoon dat je vanaf dat je "intikt" aan het werk was. Punt.

En of het nodig is of niet: daar gaat het niet om, wel over het tijdstip van aankomst en dat het wel degelijk op tijd is, niet te laat.

Jammer dat er nog werkgevers zijn die "aanwezig zijn" belangrijker vinden dan "productief zijn". Ik heb ook colleca's die veel uren kloppen, maar hun werk zo verschrikkelijk inefficiënt doen, dat ze minder productief zijn dan sommigen die net hun uren kloppen. Ik heb liever werknemers van de laatste categorie dan van de eerste. Maar bon, doet hier verder weinig ter zake.

Tenslotte ben je aanwezig op je werkplaats, ongeacht welke voorbereidingen er getroffen dienen te worden, of het nu de noodzaak is om technisch materiaal op te zetten is of het verluchten van de ruimte waarin je moet werken. (màg dat nog misschien?)

Je zou er versteld van staan in hoeveel fabrieken werknemers EERST de nodige voorbereidingen moeten treffen om te kunnen werken (= zich omkleden bijvoorbeeld) en pas DAN mogen intikken. In theorie kan een werkgever inderdaad eisen dat je tijdens je werktijd ook effectief werkt en niet bezig bent met verluchten, koffie zetten, etc... (tenzij dit tot je takenpakket behoort) Je hoeft mij niet te overtuigen dat dit onzin is, maar het is nu éénmaal zo.

Kinderachtig gedrag en haarkloverij dat de werksfeer zeker niet ten goede komt! Anderzijds heeft de werkgever er geen moeite mee als zijn werknemers 10-15 minuten werk niet inbrengen door multitasking die hij wél factureert aan de klanten.

Wat hij aan de klant factureert, maakt uw zaak niet (zolang hij geen fraude pleegt).

Van éénzijdige flexibiliteit gesproken, dat financieel nadelig is voor het personeel maar winst betekent voor de werkgever!

Het enige probleem dat ik hier zie is dat van het woon-werk verkeer dat in feite werk-werk verkeer is. De rest is misschien flauw en kortzichtig van de werkgever, maar of je daar juridisch iets mee kan valt sterk te betweifelen.

Ik raad je aan ander werk te zoeken, want de mentaliteit van een werkgever veranderen is onbegonnen werk. Je kan hier hoogstens uit de brand slepen dat je werk-werk verkeer ook daadwerkelijk zo bekeken wordt, maar dan zit je nog met alle andere frustraties waar je weinig tegen kan beginnen. Als je je opmerkingen grondig fundeert, kan je misschien de sociale inspectie contacteren (misschien via de vakbond?), en dan is het aan hen om te beoordelen of er iets gebeurd dat niet door de beugel kan.

Hoe kan hij dan zien wat je uitspookt zolang hij er niet is? Zeg gewoon dat je vanaf dat je "intikt" aan het werk was. Punt.

Beste, het gaat niet over een fabriek, er is bijgevolg ook geen prikklok...

Jammer dat er nog werkgevers zijn die "aanwezig zijn" belangrijker vinden dan "productief zijn". Ik heb ook colleca's die veel uren kloppen, maar hun werk zo verschrikkelijk inefficiënt doen, dat ze minder productief zijn dan sommigen die net hun uren kloppen. Ik heb liever werknemers van de laatste categorie dan van de eerste. Maar bon, doet hier verder weinig ter zake.

Productief? Wat denk je van 97% facturabel zijn? Is dat nog niet genoeg productiviteit? Blijkbaar is het nooit genoeg voor deze 'werkgever'; het zal je werkgever maar zijn, nietwaar?

Wat hij aan de klant factureert, maakt uw zaak niet (zolang hij geen fraude pleegt).

Nee, inderdaad maar als zijn weigering tot factureren aan de klant betekent dat de werknemer voor de verplaatsingskost moet opdraaien dan wordt het wel een ander verhaal en wordt het wel de zaak van de werknemer(s)!
Dit is misselijkmakend: het bedrijf vrijwaren van verlies door niet alle (normale en teréchte) kosten door te rekenen naar de klant maar bij de werknemers te gaan halen! Hoe laag kun je zinken, je werknemers benadelen en je eigen bedrijf op die manier saboteren? Het personeelsverloop en eerdere rechtszaken van voormalige werknemers ten spijt leert deze werkgever het blijkbaar nog steeds niet.

Het enige probleem dat ik hier zie is dat van het woon-werk verkeer dat in feite werk-werk verkeer is. De rest is misschien flauw en kortzichtig van de werkgever, maar of je daar juridisch iets mee kan valt sterk te betweifelen.

Ik raad je aan ander werk te zoeken, want de mentaliteit van een werkgever veranderen is onbegonnen werk. Je kan hier hoogstens uit de brand slepen dat je werk-werk verkeer ook daadwerkelijk zo bekeken wordt, maar dan zit je nog met alle andere frustraties waar je weinig tegen kan beginnen. Als je je opmerkingen grondig fundeert, kan je misschien de sociale inspectie contacteren (misschien via de vakbond?), en dan is het aan hen om te beoordelen of er iets gebeurd dat niet door de beugel kan.

Ik ben het volledig met je eens dat de oorzaak van het probleem aan de mentaliteit van werkgever(s) ligt, daarom ook dat zoveel personeel gedemotiveerd, gefrustreerd is en dat er in toenemende mate burn outs voorkomen. Zelfonderzoek is dringend aan de orde bij werkgevers, het zou zelfs hun bedrijf ten goede kunnen komen maar blijkbaar zijn macht, controle, autoriteit over hun personeel en hebzucht hun belangrijkste drijfveren, prioritair aan het voortbestaan van hun bedrijf en werkzekerheid voor hun toegewijde werknemers.
Werksfeer blijkt onbelangrijk, communicatie onmogelijk, waardering is totaal afwezig en over het feit dat hun personeel de motor is waardoor hun bedrijf blijft bestaan én hun winst maakt, wordt volledig aan voorbij gegaan.

En dan is men verwonderd dat er zoveel bedrijven op de fles gaan...

PS: het gaat niet over mijn werksituatie

Beste, het gaat niet over een fabriek, er is bijgevolg ook geen prikklok....

??? Uw baas is er later dan jij en je moet nergens je uren ingeven? Wat belet je dan om om 8u toe te komen, koffie te zetten, te verluchten en te beginnen werken, en tegen je baas te zeggen dat je er om 7u50 was en voor 8u dus koffie gezet hebt, verlucht, etc...?

Productief? Wat denk je van 97% facturabel zijn? Is dat nog niet genoeg productiviteit? Blijkbaar is het nooit genoeg voor deze 'werkgever'; het zal je werkgever maar zijn, nietwaar?

Facturabel zijn en productief zijn is ook nog niet hetzelfde, hé. . Bij ons zitten een aantal consultants die zeker facturabel zijn, maar of ze ook even productief zijn??? Maar zoals gezegd: irrelevant!

Nee, inderdaad maar als zijn weigering tot factureren aan de klant betekent dat de werknemer voor de verplaatsingskost moet opdraaien dan wordt het wel een ander verhaal en wordt het wel de zaak van de werknemer(s)!

Neen, dan nog maat het niet uit wat hij factureert aan de klant. Als je werk-werk verkeer als woon-werk verkeer beschouwd wordt door de werkgever, en dit is onterecht, dan moet hij dit corrigeren. De reden waarom hij dit tot nu toe niet correct doet, maakt jouw zaak helemaal niet.

Ik ben het volledig met je eens dat de oorzaak van het probleem aan de mentaliteit van werkgever(s) ligt

Hola, dat heb ik niet gezegd! Ik heb het over de mentaliteit van DEZE werkgever! Ik ken zelf meer werknemers die er een gezonde entrepreneurs-mentaliteit op na houden en goed genoeg beseffen dat gemotiveerde en gelukkige werknemers voor meer productiviteit, minder ziekteverzuim, etc... zorgen. Ik ben er ook van overtuigd dat de meerderheid van de ondernemers in Vlaanderen er een goede mentaliteit op nahouden en dat misbruiken zoals jij beschrijft, echt een minderheid aan het worden is.

Ik ben zelf werknemer, maar wel "werkgever-gezind" zeg maar. Ik ga echt niet mee in het verhaal dat werkgevers enkel hun eigen fortuin najagen en niets inzitten met hun werknemers. Integendeel. Vandaar ook mijn afkeer tegen vakbondsacties die gericht zijn tegen bedrijven en werkgevers... Ze verliezen volledig uit het oog dat we hier in een vrij land leven waar iedere werknemer vrij is om van job te veranderen als hij ontevreden is. Maar voor veel werkenemers is van job veranderen een "te grote stap" of "niet zo simpel". Get over it, zou ik zo zeggen! Als je zelfs niet probeert, moet je niet komen zagen... (ik heb het niet over jou, hé, topic starter, maar over al die werknemers die toch zo graag klagen, maar zelf niets van initiatief nemen om een betere job te zoeken. Met andere woorden: ze klagen over iets wat ze toch niet echt willen veranderen).