U zal natuurlijk niet verloond worden naar de kwaliteit en hoeveelheid werk die u levert, doch betaald worden via uw niveau C of B en de geldelijke anciënniteitsbarema's.
Da's net de reden dat ik indertijd NIET begonnen ben bij de overheid. Nog geen seconde spijt van gehad. Maar wat houdt al die statutairen tegen om "in de privé" te beginnen? De verloning is er hoger, de bureaucratie veel minder (neem ik aan. Ik spreke niet uit ondervinding), en met de groepsverzekeringen die zowat een standaard extra-legaal voordeel zijn tegenwoordig, vul je het lagere pensioen in de privé later ook aan.
Als de verloning dan toch niet goed is bij de overheid, waarom blijven er dan zoveel? Dit moet toch een reden hebben?
Net zoals in de privésector heb je een aantal voor én nadelen op algemeen en individueel niveau:
Voordeel algemeen:
- Werkzekerheid is een voordeel. (in tegenstelling tot vroeger hoef je niet meer je schoonmoeder te vermoorden of met de kas van de vriendenkring te gaan lopen om je statutaire benoeming te verliezen, er zijn eenvoudigere methodes doch het blijft niet makkelijk.)
- Wat betreft verloning is weten wat je gaat verdienen en de automatische koppeling aan de index eveneens niet te versmaden.
- Lange termijn zicht geeft je inderdaad een beter pensioen, dus meer mogelijkheden wanneer je tijd hebt om ervan te genieten.
- De mogelijkheid tot interne en externe mobiliteit die je geldelijke anciënniteit niet in gevaar brengt noch de zekerheid van je statuut.
voordeel individueel:
- Beduidend lager personeelsverloop zorgt ervoor dat je effectief over de mogelijkheid beschikt om zeer hechte teams te vormen. (de dertien leden waarvan in in een vorige post sprake organiseren bijvoorbeeld jaarlijks tijdens weekends diverse BBq's of etentjes voor de hele bende en/of gaan minstens éénmaal per jaar samen op een korte vakantie, echtgenotes, kinderen en huisdieren inbegrepen...)
- Alhoewel er sprake is van een strakkere hiërarchie beseft deze zeer goed wie welk werk verricht en wat de verleidingen van de privé sector zijn. Kwaliteitsvol werk zal dan ook indirect beloond worden in een grotere zelfstandigheid wat betreft opleidingen, bepalen verlofregelingen, participatie in beslissingen op analytisch en tactisch niveau, wanneer mogelijk zelfs uurregeling. (Ikzelf bijvoorbeeld "mag" ten laatste om 11.00 mijn werkdag beginnen op voorwaarde dat de dienstwerking verzekerd is van 07.15 tot 18.00, mijn uren op het einde van de maand gepresteerd zijn en mijn taken naar behoren uitgevoerd. Falen in één van deze is voldoende om dit voorrecht onmiddellijk te verliezen, zoals een collega reeds overkomen is.)
Nadelen algemeen:
- Lagere verloning die bovendien onafhankelijk van de geleverde prestatie wordt bepaald door niet wijzigbare baremaschalen die per KB worden vastgelegd.
- Weinig tot geen mogelijkheid tot actuele promotie zonder het afleggen van testen die eerder de theoretische capaciteiten van iemand testen dan de actuele taken die van hem in een nieuwe positie verwacht worden. (wat niet wegneemt dat deze niet echt eenvoudig te noemen zijn, gemiddelde slaagpercentages van 15% van de kandidaten (standaard intrede-examens niveau C en D niet meegerekend waar het slaagpercentage eerder rond de 40% ligt) duiden toch op een zekere moeilijkheidsgraad in mijn opinie..)
- De gekende karikaturale overste die enkel nee kan schudden tegen elk voorstel, soms zelfs wanneer het initiatief van hem uitgaat.
- Het tragere inspringen op nieuwe werkmethodes, technologieën.
- De moeilijkheden waarmee een directie wordt geconfronteerd om de kantlopers te laten verkassen. (Alhoewel hier eindelijk beweging in begint te komen als het kader in kwestie een paar ballen heeft.)
Nadelen individueel:
- Creativiteit wordt niet beloond, vaak integendeel. (Ik herinner me nog mijn periode op de RVP waar ik het aandurfde om een applicatie, in mijn vrije tijd ontwikkeld, te gebruiken die 6 (zes) klassementen aan standaardbriefwisseling verving en bovendien automatisch herinneringen aanmaakte... ambiance tot op niveau directeur-generaal)
- Beperkte mobiliteit binnen de instelling tenzij het initiatief van hoger uit gaat.
- Buiten in een beperkt aantal diensten is de variatie in het werk beperkt en strak geregeld.
- Het stigma van voor de overheid te werken. (hetwelk nog steeds actueel is, bij externe opleidingen of als je uit interesse eens op een jobinterview ingaat voel je nog steeds dat je extra moet bewijzen dat je weet waarover je het hebt)
- De boekidioot die je overste wordt omdat hij of zij wel in staat is 4 turven recht van buiten te blokken maar geen greintje operationele kennis of vaardigheid bezit. (herinner me het echt gebeurde verhaal van een sectiechef die een megafoon in de buurt hield om het hoogste woord te hebben)
Het blijft dus in feite een keuze die je bewust dient te maken aan het begin van je carrière; in mijn mening is het er immers eentje die invloed zal hebben op de rest van je loopbaan. Er is plaats aan de overheid voor ambitieuze, creatieve en innovatieve mensen; het parcours dat je dient af te leggen om je doel te bereiken verschilt echter van dit in de privésector en de hindernissen onderweg zijn regelmatig ook van een andere aard.
Maar al bij al, beklaag ik me mijn keuze niet. Ik besef aan de ene kant ten volle dat ik in de privésector wellicht verder had gestaan dan nu, maar aan de andere kant is er ook de voldoening dat je een taak verricht die nodig is, dat je door je meerderen wordt geapprecieerd omdat ze maar al te goed de verlokkingen van de andere sector kennen voor de ambitieuzen die alles liefst eergisteren willen en eerlijk gezegd de professionele fierheid dat je ondanks een stugge en strakke organisatie erin slaagt je stempel te drukken en een aantal veranderingen erdoor te drukken.
Ondertussen is dus wel mijn middagpauze opgeofferd om hier een ietsje uitgebreider antwoord op te trachten te geven zoals deze "ambetantenaar" het universum aanschouwt... maar dat werd met plezier geofferd.
