JuridischForum.be

We zitten sinds kort met een 'klein' dilemma bij ons op kantoor.

Als consultancy bedrijf wilt men ons meer bij klanten in de toekomst aan het werk zetten, in plaats van het werk op afstand uit te voeren (zoals we altijd hebben gedaan).
In plaats van een kwartier reizen naar onze vaste bureau moeten we nu soms tot 4u(!) heen en 3u(!) terug reizen buiten de kantooruren om ("zie maar dat je daar om 9u bent") waarvan de eerste 2u niet betaald zijn. Voorheen werden we wel betaald, behalve voor de reizen buiten de 8u per dag die we werken (Blijkbaar 'fout' van HR volgens de werkgever).
Het argument is dat we een firmawagen hebben (nochtans reeds mee gerekend in ons salaris), en dat freelancers die ze kennen het ook doen (noot: wij zijn geen freelancers, laat staan dat we dat salaris hebben) en dat dat allemaal woon-werk verkeer is.

Ook werd ons duidelijk gemaakt dat we "vooral niet moeten denken om eerst langs kantoor te passeren".

Ik heb een aantal vrienden gecontacteerd in de sector bij andere bedrijven, die verklaren mij allemaal voor zot dat ik hier nog blijf werken.
Mag dit allemaal zomaar? Is dit wel woon-werkverkeer? Mag men mij verbieden om langs kantoor te passeren?
De wet lijkt hier redelijk grijs over.

Als consultancy bedrijf wilt men ons meer bij klanten in de toekomst aan het werk zetten, in plaats van het werk op afstand uit te voeren (zoals we altijd hebben gedaan).

wat staat er in uw arbeidsovereenkomst?

wet 3/7/1978
Art. 20. De werkgever is verplicht :
1° de werknemer te doen arbeiden op de wijze, tijd en plaats zoals is overeengekomen

wet 16/3/1971
art 19 Onder arbeidsduur wordt verstaan : de tijd gedurende welke het personeel ter beschikking is van de werkgever.

Hoeveel dagen per jaar zou je naar die klanten moeten gaan?

In het arbeidscontract wordt nergens gesproken over plaats van werken of reistijden. Enkel zaken zoals dat de bedrijfswagen niet mag worden gebruikt in bijberoep, en dat ik een flexibel uurrooster van 38u heb.
Het betreft inderdaad die wetten ja, maar wat is 'beschikbaar'? Is dat ook met de auto rijden naar verre klanten?

De dagen dat we naar klanten gaan varieert. Sinds ik begon zijn er al een flink aantal bezoekjes bijgekomen, zoals minstens 3x per maand naar Nederland (Zuid en Midden). Andere momenten belt de klant, en wordt er een dag afgesproken dat we langskomen (vaak minstens een uur rijden tot in andere uithoeken). Soms ook met een noodgeval en moeten we 's nachts komen (IT).

Kortom doen we sowieso 8 bezoekjes (verspreid over 2 man). We hebben ook te horen gekregen dat dit gaat uitbreiden. Mijn collega moet nu elke dag bij de klant gaan (van toepassing op senior-niveau waar ik gelukkig nog niet zit), voor mij neemt het kennelijk ook alsmaar toe. Duitsland gaat daar misschien ook nog bijkomen.

Beste

In veel sectoren mag je de tijd aanrekenen die het normale woon-werk verkeer overschrijdt. Als je dus normaal 40 min naar je werk rijdt, maar 80 minuten naar een klant, mag je Die 40 min extra als arbeidstijd rekenen.
Nachtwerk is natuurlijk vanaf je vertrek thuis tot terugkomst thuis. Als IT kan het toch geen probleem zijn elders werk te vinden

In veel sectoren mag je de tijd aanrekenen die het normale woon-werk verkeer overschrijdt.

Wel dat was dus ook mijn idee, en die van HR (extern bedrijf, "wij doen het ook zo"). De CEO dacht er blijkbaar anders over.

De vraag is nu, is hier een wettelijk kader rond? Ik wil graag de Corona-periode nog even overbruggen tot ik nieuw werk heb gevonden.
Daarnaast is er ook een scholingsbeding van kracht, nieuw werk kan mij een flinke duit kosten en als argument wil ik ook wel iets deftig aanbrengen. Dus zomaar even wisselen is nu ook niet het geval.

Volgens hoe ik het arrest van het Hof van Justitie in september 2015 interpreteer, is uw verplaatsing in dat geval voor de volle 100% arbeidstijd.

Klopt, deze heb ik ook voorgelegd aan de teamleider maar deze beweert dat het gaat om werknemers die een vaste route moeten volgen opgelegd door de werkgever (staat mee in het arrest), en wij de keuze hebben hoe wij tot bij die klant geraken.

Mijn argument daarop was dat we niet langs kantoor mochten passeren en we dus wel deels verplicht werden tot een bepaalde route, waarmee hij even gelachen heeft.