JuridischForum.be

Verwijderd wegens niet relevante respons.

mag ik vragen wat het doel is van je vraag?

hoop je dat de rechter de intresten en bijkomende kosten zal kwijtschelden of hoop je dat de totale schuld zal kwijtgescholden worden?

Het is algemeen geweten dat kredietkaartmaatschappijen groot geld verdienen met de intresten die ze vragen op de openstaande schulden van een kredietkaart (daarom probeer ik het gebruik van de mijne zoveel mogelijk te beperken)

Als consument is het natuurlijk heel verleidelijk om dingen op krediet te kopen, maar er hadden allerlei alarmlichten moeten gaan branden gepaard met een luide sirene op het ogenblik dat ze je limiet optrokken.

Toen had je moeten zeggen: "STOP!!!!!!!!!!!!!!!! Ik mag niets meer kopen dat ik niet met mijn maandelijks inkomen kan betalen" En je had onmiddellijk het gebruik van je kredietkaart moeten stoppen en proberen je schuld zo snel mogelijk af te betalen.
Sorry als dit wat prekerig overkomt, maar de meeste mensen (zoals ook jij) komen in de problemen omdat ze jammergenoeg niet genoeg hebben nagedacht over de totale kost van een nieuwe aankoop met die kredietkaart.

Hoop echter dat er en goede oplossing voor jou uit de bus komt.

Beste Glenn 1976

Indien ik te biecht wil gaan; ik ken persoonlijk meerdere moraalfilosofen, rabbijnen en priesters, voor een imam hoef ik waarschijnlijk ook niet ver te zoeken. Dit is een juridisch forum, schik er uw antwoorden naar.

Ik ontvang (een aantal jaren terug) een minimum uitkering van met moeite 700 euro. Desondanks steekt er een uitnodiging voor aanvraag van een kredietkaart in mijn bus van de bank. Nooit wordt enig bewijs van inkomsten gevraagd of moet ik op papier zetten hoeveel ik verdien, waar en of ik werk ...

Gedurende enkele jaren wordt de limiet van de kredietkaart opgetrokken tot een bedrag die het tienvoud is van mijn maandelijks inkomen, nooit wordt er gepolst naar werk of inkomen.

Ik mis twee afrekeningen en sta hierdoor voor een substantieel bedrag in het rood, de schuld dreigt voor de rechtbank te komen.

Ik lees zonet (wetswijziging 24 maart 2003, die wetswijziging is in mijn geval van belang qua datum verstrekken van de kredietkaart):

"De kredietgever en de kredietbemiddelaar moeten aan de consu-
ment die om een kredietovereenkomst verzoekt en, in voorkomend
geval, de steller van een persoonlijke zekerheid, de juiste en volledige
informatie vragen die zij noodzakelijk achten om hun ?nanciële
toestand en hun terugbetalingsmogelijkheden te beoordelen en, in ieder
geval, hun lopende ?nanciële verbintenissen. De consument en de
steller van een persoonlijke zekerheid zijn ertoe gehouden daarop juist
en volledig te antwoorden."

"die zij noodzakelijk achten", nogal vaag. Indien men iemand met een inkomen van 700 euro een kredietlijn verstrekt van 7000 euro's lijkt me dat ze hier toch niet aan hun plichten hebben voldaan. Maar nogmaals, de wetgeving is vaag en als de financiële instelling zelf mag beslissen "wat zij noodzakelijk achten", heeft men dan wel weerwoord? Als ze nooit een inkomstenbewijs hebben gevraagd zou men toch denken van wel?

Ik heb Brussel aangeschreven dat ik bij het verstrekken van het krediet een minimum uitkering genoot (wat nog steeds het geval is), en ze nooit om enig bewijs van inkomsten hebben gevraagd in het plaatselijk kantoor. Zou het kunnen dat ze het daarom maanden laten aanslepen omdat ze misschien weten dat ze in de fout zijn?

Hoe zal een rechter hier op reageren?

U had geen enkele verplichting om die limiet in die mate te benutten dat u nu in de problemen zit. U beslist hoeveel krediet u wil opnemen, niet de bank. De bank moet toch niet uw financiën beheren, daar draagt u zelf verantwoordelijkheid voor. Alsook voor de gevolgen.

Een kredietverstrekker heeft wel degelijk de plicht na te gaan of een consument het krediet aan kan;

artikel 10 van de wet consumentenkrediet; de kredietgever heeft de ACTIEVE plicht om de juiste en noodzakelijke informatie te vragen die zij noodzakelijk achten.

Nagaan wat het inkomen is van de consument is dan wel het minimum, zie ook:

artikel 15 van diezelfde wet;
de kredietgever mag een consument slechts een kredietovereenkomst geven, als die er redelijkerwijze mag van uitgaan dat de consument deze zal kunnen nakomen.

Een kredietgever moet dus actief handelen;

Andrea, in jouw concrete geval onmogelijk te zeggen hoe de rechter zal reageren, dat zal afhangen van de grootte van het krediet en de verhouding tussen de maandelijkse afbetalingen en jouw uitkering én van de vrederechter in kwestie. De vrederechter kan wel degelijk beslissen om (een deel van) de kosten en intresten kwijt te schelden ( artikel 92 van de wet constumentkrediet)

€ 700 per maand is niet veel (om het eufemistisch uit te drukken), en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ga eens langs bij het OCMW, meestal werkt men samen met een jurist en/of advocaat die hierin thuis is en kan bemiddelen bij de kredietorganisatie, dan hoeft het misschien niet eens tot een procedure te komen.

Beste Lili,

Op het einde van het verhaal was mijn kredietlimiet een tienvoud van mijn maandelijks officieel inkomen. Zoals ik reeds schreef werd er nooit naar mijn inkomen (of zelf of ik werk had) gevraagd. Het lijkt me wel een leuke oefening voor de rechter. Zoals je aanhaalde ga ik er ook van uit dat de uitspraak zal variëren van rechter tot rechter. De kans is klein, maar dit zijn zo van die zaken die een precedent kunnen scheppen.

Vandaar dat Vandebos et amis en petit comité liever niet reageren

Beste Lili,

Op het einde van het verhaal was mijn kredietlimiet een tienvoud van mijn maandelijks officieel inkomen. Zoals ik reeds schreef werd er nooit naar mijn inkomen (of zelf of ik werk had) gevraagd. Het lijkt me wel een leuke oefening voor de rechter. Zoals je aanhaalde ga ik er ook van uit dat de uitspraak zal variëren van rechter tot rechter. De kans is klein, maar dit zijn zo van die zaken die een precedent kunnen scheppen.

Vandaar dat Vandebos et amis en petit comité liever niet reageren

Beste,

- Om te beginnen ontsnapt het me waarom ik hier plots in een discussie wordt gesleept waar ik me tot op heden heb uitgehouden om de heel eenvoudige reden dat ik absoluut geen enkele ervaring heb op het punt van consumentenkredieten. Als ik een advies verstrek is dit ofwel gebaseerd op eigen ervaring of wel op wetsartikelen die voor iedereen beschik- en raadpleegbaar zijn op onbetwistbare media.

- Ik neem in zekere zin aanstoot aan deze post omdat u op één of andere wijze wenst te impliceren dat ik boven uw probleem sta en mij niet bezig hou met "kleine mensjes". Sta me toe hier simpelweg op te antwoorden dat ik tot op heden nog steeds iedere dag werk als een eenvoudig ambtenaar en dat ik uit persoonlijke ervaring maar al te goed weet wat armoede inhoudt tenzij u zich op 16-jarige leeftijd (anno 1988) moeten wassen in een tijl warm water verwarmd op het gasvuur omdat er geen geld is om de slecht geïsoleerde waterleidingen in de badkamer, in de winter gesprongen door de vorst, te laten repareren anders interpreteert. Dat ik sindsdien dag en nacht geploeterd, gezweet en afgezien heb (ik wil steeds littekens en operaties na ongevallen ruilen) om op te bouwen wat ik en mijn familie momenteel hebben is, uit zuiver persoonlijk oogpunt, iets waar ik effectief fier op ben. Als dit in sommige posts, door mij geplaatst, doorschijnt wil ik hierbij zeer duidelijk maken dat het niet de bedoeling is hier een rondje "te stoeffen" doch enkel aan te tonen dat diegene die wenst door te zetten en wat van zijn leven wil maken niet naar de andere kant van de oceaan dient te trekken om dit te verwezenlijken. Daar is wel werk voor nodig en een niet aflatende ijver.
Het heeft tot mijn 21ste geduurd om het middelbaar onderwijs af te maken (géééén modelleerling...) maar ik heb er nadien wel via avondschool en zelfstudie een SEC trading licentie, graduaat IT en binnenkort een bachelor geschiedenis aan toegevoegd... Een gewone mens maakt zelf van zijn leven wat hij wil; gelieve me niet tot de elite te rekenen die nooit heeft moeten afzien om zijn bezit te verdienen. Ik weet van elke hectare grond, elk huis, appartement of winkel in mijn bezit exact te vertellen wat het me gekost heeft om het te verwerven en de verhalen zijn verre van altijd verfilmbaar...

- Nogmaals, ik heb absoluut geen kennis van consumentenkredieten, hetgeen de enige reden is waarom ik op deze post geen reactie heb geplaatst.

Ik zou hier aan toe kunnen voegen dat de armoede uit mijn vroege jeugd me geleerd heeft met financiële middelen voorzichtig om te springen en vroeg te leren beseffen dat een bank nooit zo maar "gratis" kredieten verstrekt maar voor preken dienaangaande wijs ik u met veel plezier door naar het lokale OCMW of kerkfabriek...

Voor de rest laat ik deze post over aan de experts betreffende deze materie op dit forum aanwezig over; als ze nog de behoefte voelen te antwoorden.