JuridischForum.be

Volgend probleem werd mij voorgelegd:

Een gehuwd paar (wettelijk stelsel) heeft tijdens huwelijk met het spaargeld voortkomend uit hun gemeenschappelijke inkomsten een woning gebouwd. Ze deden begin 2011 aan die woning belangrijke energiebesparende investeringen.
Het paar is verplicht, niettegenstaande ze al 30 jaar gehuwd zijn, afzonderlijke belastingsaangiften in te dienen omdat de echtgenote het statuut heeft van internationaal ambtenaar. Ieder heeft in zijn eigen aangifte de helft aangegeven van de energiebesparende investeringen. De factuur werd op beider namen opgesteld. De betaling werd gedaan via de zichtrekening van de vrouw.

De belastingscontrole verwierp de aftrek gedaan door de man omdat de factuur werd betaald via de zichtreking van de echtgenote. Volgens de fiscus zou daarom enkel de echtgenote recht hebben op belastingsvermindering.
Het argument van de belastingcontroleur is dat de factuur zou moeten zijn betaald uit gemeenschappelijke middelen, niet alleen uit de persoonlijke van de echtgenote alleen (echtgenote kreeg wel de vermindering voor haar helft).

Ik heb deze belastingsplichtigen aangeraden dat niet zonder slag en stoot te aanvaarden op grond van het feit dat onder het wettelijk stelsel ook de rekeningen op naam van één der echtgenoten gemeenschappelijk bezit zijn, dus gemeenschappelijke middelen. Ik heb hen geholpen met de briefwisseling. Maar de fiscus blijft bij zijn standpunt dat volgens mijn logika haaks staat op het huwelijksgoederenrecht. Enkel ingeval van huwelijk met volledige scheiding van goederen zou m.i. het argument van de fiscus wettelijk gefundeerd zijn.

Nu vragen die mensen mij of ze dit zouden voorleggen aan de fiscale rechtbank.
Eerst zou ik willen weten of de fiscalisten van het forum mijn visie delen.

Werd al bezwaar ingediend bij de gewestelijke directeur? Dit is de eerste, en noodzakelijk stap.
Ik zou naar de fiscale rechtbank stappen. Dit gaat normaal trouwens geen geld kosten. Er is geen rolrecht verschuldigd, men is niet verplicht een advocaat te nemen, in eerste aanleg neemt de fiscus zelf doorgaans ook geen advocaat zodat als men verliest ook geen rechtsplegingsvergoeding moet betaald worden.

De man zal wel moeten bewijzen dat de gelden op de zichtrekening van de vrouw gemeenschapsgelden zijn. Dit is niet noodzakelijk zo. De vrouw kan spaargeld dat ze had voor ze huwde op haar zichtrekening storten en dan de factuur betalen. Dan is het niet betaald door de man.

Het standpunt van de controleur is blijkbaar het gevolg van het antwoord op een parlementaire vraag
http://ccff02.minfin.fgov.be/KMWeb/docu ... ighlighted" onclick="window.open(this.href);return false;

De minister antwoordde: "De andere partner heeft geen uitgaven gedaan die voor de belastingvermindering in aanmerking komen."

Zoals u terecht opmerkt is dit in strijd met het huwelijksvermogensrecht. Het zou me verwonderen dat de fiscale rechter dit standpunt van de minister (en de fiscus) zou volgen.

In de context van die parlementaire vraag gaat het duidelijk over "als alleenstaande belaste partners die niet gehuwd zijn".
Fiscale ambtenaren lezen blijkbaar niet zorgvuldig.....
Bezwaar werd ingediend bij gewestelijke directeur maar verworpen.
Bedankt voor opinie. Ik geef uitleg aan betrokkenen zodat ze met iets meer kennis van zaken de volgende stap kunnen overwegen.....

Aantonen dat het geen persoonlijke gelden van de echtgenote (van voor huwelijk) zijn zal moeilijk zijn aangezien ze dertig jaar gehuwd zijn en slechts de uittreksels van de laatste tien jaar in hun bezit hebben.....

Volgend probleem werd mij voorgelegd:

Een gehuwd paar (wettelijk stelsel) heeft tijdens huwelijk met het spaargeld voortkomend uit hun gemeenschappelijke inkomsten een woning gebouwd. Ze deden begin 2011 aan die woning belangrijke energiebesparende investeringen.
Het paar is verplicht, niettegenstaande ze al 30 jaar gehuwd zijn, afzonderlijke belastingsaangiften in te dienen omdat de echtgenote het statuut heeft van internationaal ambtenaar. Ieder heeft in zijn eigen aangifte de helft aangegeven van de energiebesparende investeringen. De factuur werd op beider namen opgesteld. De betaling werd gedaan via de zichtrekening van de vrouw.

De belastingscontrole verwierp de aftrek gedaan door de man omdat de factuur werd betaald via de zichtreking van de echtgenote. Volgens de fiscus zou daarom enkel de echtgenote recht hebben op belastingsvermindering.
Het argument van de belastingcontroleur is dat de factuur zou moeten zijn betaald uit gemeenschappelijke middelen, niet alleen uit de persoonlijke van de echtgenote alleen (echtgenote kreeg wel de vermindering voor haar helft).

Ik heb deze belastingsplichtigen aangeraden dat niet zonder slag en stoot te aanvaarden op grond van het feit dat onder het wettelijk stelsel ook de rekeningen op naam van één der echtgenoten gemeenschappelijk bezit zijn, dus gemeenschappelijke middelen. Ik heb hen geholpen met de briefwisseling. Maar de fiscus blijft bij zijn standpunt dat volgens mijn logika haaks staat op het huwelijksgoederenrecht. Enkel ingeval van huwelijk met volledige scheiding van goederen zou m.i. het argument van de fiscus wettelijk gefundeerd zijn.

Nu vragen die mensen mij of ze dit zouden voorleggen aan de fiscale rechtbank.
Eerst zou ik willen weten of de fiscalisten van het forum mijn visie delen.

Je vermeldt dat de echtgenote het statuut van internationaal ambtenaar heeft, maar wél voor haar de vermindering verkreeg.

Maakt die job deel uit van een ambtenarenstatuut voor een instelling waar in België belastingvrijstelling voor geldt of wordt er toepassing gemaakt van het recht van progressievoorbehoud?

Vrijstelling onder progressievoorbehoud voor:

Circulaire nr. Ci.R.9 Div./579.355 (AOIF 36/2006) dd. 11.08.2006

http://ccff02.minfin.fgov.be/KMWeb/docu ... a6d160d274" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik vermoed dat de fiscus een paar zaken door elkaar haalt.

Neen er is geen progressievoorbehoud, wel volledige vrijstelling. Dat is ook de reden waarom er twee aparte aangiftes voor ieder van de echtgenoten moeten worden ingediend (omdat België in dit geval het voordeel van de huwelijksquotient niet wil toepassen - hetgeen automatisch het geval zou zijn bij gemeenschappelijke aangifte). Haar beroepsinkomen als internationaal ambtenaar moet dus niet vermeld worden op de Belgische belastingsaangifte. Voor die inkomsten kan ze vanzelfsprekend geen belastingsvermindering verkrijgen aangezien ze niet belastbaar zijn in België. De belastingsvermindering die ze verkregen heeft werd verleend op grond van andere (Belgische) inkomsten (meerbepaald het gedeelte van die Belgische inkomsten dat de belastingsvrije som overtreft) welke in België uiteraard wel belastbaar zijn.

Waar de fiscus hier op speelt dat is het feit van 2 afgescheiden aangiftes. Maar deze zijn maar enkel het resultaat van de door diezelfde fiscus gecreëerde fictie van een koppel waar de ene, in toepassing van een internationaal verdrag, in België vrijgestelde inkomsten geniet.

De vraag die hier aan de orde zou dienen te zijn dat is of dit koppel moet gezien worden als deel uitmakend van de groep gehuwd onder het wettelijk stelsel (gezamenlijke inkomsten in principe) ofwel de fictie kan gevolgd worden van de 2 aangiftes.

Als het eerste van het wettelijk stelsel gevolgd wordt dan worden deze belastingsplichtigen overduidelijk gediscrimineerd. De andere visie is enkel en alleen het gevolg van een fictieve creatie.

Ik zou alles op alles zetten om te motiveren dat ze gediscrimineerd worden als gehuwd koppel onder het wettelijke stelsel.

http://www.notaris.be/huwen-samenwonen/ ... jk-stelsel" onclick="window.open(this.href);return false;

3. Gemeenschappelijk zijn alle inkomsten, zowel beroepsinkomsten (lonen, wedden, werkloosheidsuitkeringen,…) als inkomsten uit eigen goederen. Voorbeelden van inkomsten uit eigen goederen:
huurgelden van een eigen woning, bv. van de woning die geërfd werd;
intresten van obligaties die men reeds vóór het huwelijk bezat.

4. Gemeenschappelijk zijn alle goederen waarvan niet kan bewezen
worden dat ze de eigendom zijn van één van de echtgenoten.
Alle gemeenschappelijke goederen vormen samen het gemeenschappelijk vermogen.

Gelet de beroepsinkomsten zowiezo wettelijk als gemeenschappelijk beschouwd worden, zijn de investeringen dan ook betaald met 'gemeenschappelijke inkomsten'.

De motivatie dient te zijn hun huwelijksstelsel op basis van wat wettelijk verstaan wordt als gemeenschappelijke inkomsten/bestanddelen van hun gemeenschappelijke boedel en de daaruit volgende discriminatie op basis van hun huwelijksstelsel.