#5 , 14 mar 2012 12:06
De gezinswoning wordt opgenomen in de staat van vereffening en verdeling.
De uitkoop kan dus pas geschieden mits éénieders akkoord, over de wijze waarop.
Hebt u bezwaren en kan u deze staven, dan legt u deze voor aan de notaris.
Hebt u geen stavingstukken dan zal een tweede notaris in uw plaats akkoord gaan.
Wanneer u meer gelden investeerde in de woning, dan hangt het ervan af of; u deze gelden kan staven als EIGEN.
Eigen zijn gelden van voor het huwelijk, of verworven vanuit erfenissen of persoonlijke giften.
Mits de nodige staving kan u voor eigen gelden een herwaardering eisen, dit in verhouding tot;
de meerwaarde die resulteerde vanuit uw investering.
Dit kapitaal mag u voorafgaandelijk aan de vereffening en verdeling terugvorderen.
De uitkoop zal dus NIET geschieden alvorens de debatten worden afgerond, en mits gegronde argumenten kan
u het been stijf houden. In dat geval zal de staat van vereffening teruggestuurd worden aan de rechtbank ter beoordeling.
Zo uw ex wenst in te kopen, dan zal zij dienen te bewijzen dat ze solvabel genoeg is.
Kan zij dit niet dan wordt de gezinswoning van rechtswege openbaar verkocht.
Slechts in dat geval zal de notaris deze gelden in bewaring nemen.
Uw ex kan vanuit gezins- of maatschappelijke belangen een preferentiële toewijzing vorderen,
eveneens mits zij kan aantonen; voldoende solvabel te zijn.
Uw mogelijkheden zijn dus beperkt tot wat u kan bewijzen aan eigen gelden, en
dit afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die u uw ex wilt opleggen bij de inkoop.
Aldus een zwaard dat langs twee kanten snijdt...
Een goed notaris zal proberen alle zaken objectief op tafel te leggen, en naar een compromis werken met
in het achterhoofd eenieders belangen.
Zaken als: woonvergoeding,
alimentatie,
een duurdere registratie kost bij openbare verkoop,
de belangen van eventuele kinderen,
een lagere verkoopswaarde ingeval van verplichte verkoop,
het feit dat het hoe langer hoe moeilijker wordt om een eigendom te verwerven,
en procedure strijd van jaren die u beiden veel centjes zal kosten;
vormen voldoende argumenten om de onmin opzij te schuiven en tot een rationele schikking te komen.
Een slechte notaris zal dit alles op zijn beloop laten, gezien hij aan de onmin verdient.
Zou zelfs de balans uit evenwicht kunnen brengen door zijn oren te laten hangen naar de advokaat,
van één van beiden, waarmede hij beroepshalve een beter contact heeft.
De juridische mogelijkheden zijn er, het is dan eerder de onmin die;
jullie verhinderen om de meest voordelige schikking te treffen.