Ik wil weg, maar is het een goed idee? Hulp aub?

[vanly]

Beste,
Mijn echtgenote terroriseerd mij sinds jaren door het weigeren van elk intiem kontakt. We slapen nu in verschillende kamers. Zelfs toen we samen sliepen legde ze onze dochter tussen ons in, of sliep ze met haar voeten langs mijn hoofd. Emotioneel gaat het veel verder, ze geeft me nooit een kus bij vertrek/thuiskomst naar/van het werk, vraagt nooit hoe het met me is, toont een totale desinteresse, enz... Kortom ik ben een schim in huis. Het duurt nu al jaren en nu pas begrijp ik waarom mijn vrouw nooit met me mee wou komen als ik vroeger voor langere perioden in het buitenland was (ze zei toen altijd dat het voor de kinderen te vermoeiend was). Het werkt enorm kwetsend en demoraliserend en ik begin concentratieproblemen op het werk te krijgen en soms agressieve gevoelens tov haar te koesteren (die ik uiteraard sterk onderdruk) en dit desondanks ik een zeer rustig en niet-agressief (macho) iemand ben. We hebben twee schatten van kinderen die me momenteel hier houden maar mijn geduld raakt op. Zeker nu ik zopas een doosje voorbehoedsmiddelen vond (pil) die mijn vrouw blijkbaar sinds kort beginnen nemen is, iets wat ze absoluut NOOIT wilde. Is er een ander in het spel? Ik wil me niet nodeloos meer stress bezorgen en heb geen aanwijzing doch ik ben 12 uur per dag weg voor het werk en hoe naïef kan een mens zijn... Ik zou graag meteen mijn valies inpakken en ergens anders gaan wonen maar financiëel is dat niet eenvoudig. Wat raden jullie mij aan? En, als ik ergens anders ga wonen, moet ik dan alle fakturen thuis nog betalen (wat ik momenteel doe). In het verleden liep de stress soms zo hoog op dat ik een weekje alleen op vakantie vertrok maar dat is uiteraard geen oplossing en trouwens maar een zeer korte termijn remedie. De situatie is dusdanig uitzichtloos dat ik onlangs in een 15 maanden diepe depressie zat (ook na overlijden van moeder) en ben daar nog maar pas een beetje bovenop. Dank bij voorbaat voor alle raad. Fijne dag.

[beemka]

Of het je helpt weet ik niet. Maar je hebt duidelijk iemand nodig om mee te praten.
En waarom dan niet je eigen vrouw? Copieer je eigen tekst desnoods en laat haar dit lezen.
Hopelijk geraken jullie er uit. Het leven is al kort genoeg om het niet in de grootste miserie te laten eindigen.
Zelf heb ik ook al serieuze tegenslagen gekend, zelfs tot op de dag van vandaag.
Gaat ze vreemd, dan zou ze moeten beseffen dat "nieuwe borstels" wel beter vegen. Maar na een tijdje...
Kortom, praat met haar en probeer het op te lossen. Ooit was er bij haar en ook bij jou die "vlam". Toch?

[vanly]

Beste Beemka,
Bedankt voor je hulp doch, zoals ik aanhaal, het probleem duurt al vele jaren. Ik leef met een gerust hart dat ik ALLE pogingen ondernomen heb om de relatie opnieuw aan de gang te krijgen. We zijn dus, jammer genoeg, dit stadium van de scherven proberen te lijmen voorbij. De reden dat ik hier nu advies vraag is om nu (eindelijk) mijn leven verder te zetten zonder ongelukken. Nl, ik verneem hier dat je eerst aan de vrederechter toestemming moet vragen om te mogen verhuizen (alleen wonen), is het raadzaam dat ik meteen een scheidingsprocedure opstart, als ik exrta huur moet betalen moet ik dan thuis ook nog alle rekeningen dragen, in het specifiek van mijn vrouw (de kosten ivm scholing en onderhoud van mijn kinderen die draag ik maar al te graag). Dat zijn de thema's waar ik advies over wil inwinnen via deze weg. Met dank.

[Turaki]

Normaal moet je niet betalen wat je niet gebruikt, maar zolang uw naam op het contract staat kan men wel altijd bij u terecht bij wanbetaling. Best is dus om alle contracten op naam van uw vrouw te zetten.

Ook de lening (indien die er nog is) zal u verder moeten meebetalen, maar daar staat tegenover dat u een woonvergoeding van uw vrouw kan vragen voor het gebruik van uw deel van de woning (een soort huur), en deze kan men best gelijk nemen aan de helft van de afbetalingen van de lening. In de praktijk zou dit erop neerkomen dat uw vrouw dan de volledige lening verder afbetaalt.
bij wanbetaling kan men wederom bij u komen, hoewel u dit dan kan terugeisen via de rechtbank (zorg dan best dat de regeling op papier staat). Nog beter zou zijn dat uw vrouw u uitkoopt.

Uw vrouw kan ook alimentatie vragen indien ze huisvrouw is geweest (geen inkomen ten dienste van het gezin).

[j.demoor]

Bij uitblijven van verzoening kan u bij de vrederechter toepassing maken van :
“Art.223.Indien een der echtgenoten grovelijk zijn plicht verzuimt,beveelt de vrederechter, op verzoek van de andere echtgenoot, dringende voorlopige maatregelen betreffende de persoon en de goederen van de echtgenoten en de kinderen. Hetzelfde geschiedt op verzoek van een der echtgenoten, indien de verstandhouding tussen hen ernstig verstoord is.”(Burgerlijk Wetboek=B.W.).

De vrederechter kan onder meer de samenwoningsplicht opschorten en een gebruiksregeling treffen inzake het huis en inboedel. Hij kan tevens een onderhoudsuitkering toekennen aan echtgeno(o)t(e) en kinderen. Hij kan ook een regeling treffen inzake de gemeenschappelijke spaargelden.

Zie verder art.1253ter Gerechtelijk Wetboek;Ga naar de griffie van het Vredegerecht en vraag daartoe een papieren formulier. Desnoods kopieert u de tekst van art.1034ter Gerechtelijk Wetboek en gebruikt u deze als invulformulier,mits omzetting in briefvorm. U kan dit verzoekschrift in principe indienen zonder advocaat.

“Art.229.§ 1. De echtscheiding wordt uitgesproken wanneer de rechter vaststelt dat het huwelijk onherstelbaar ontwricht is. Het huwelijk is onherstelbaar ontwricht wanneer de voortzetting van het samenleven tussen de echtgenoten en de hervatting ervan redelijkerwijs onmogelijk is geworden ingevolge die ontwrichting. Het bewijs van de onherstelbare ontwrichting kan met alle wettelijke middelen worden geleverd.§ 2. De onherstelbare ontwrichting bestaat wanneer de aanvraag gezamenlijk wordt gedaan door de twee echtgenoten, na meer dan zes maanden feitelijk gescheiden te zijn of wanneer de aanvraag tot tweemaal toe werd gedaan overeenkomstig artikel 1255, § 1, van het Gerechtelijk Wetboek.§ 3. De onherstelbare ontwrichting bestaat ook wanneer de aanvraag wordt gedaan door één enkele echtgenoot na meer dan één jaar feitelijke scheiding of wanneer de aanvraag tot tweemaal toe werd gedaan overeenkomstig artikel 1255, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek.”(B.W.).

[vanly]

Geachte Hr. Demoor,
Ik dank u alvast voor de tijd die u nam om deze nuttige feedback neer te typen. Ik wens je nog een prettige dag.

[roderidder]

Je zou kunnen beginnen bij een klankbord, een coach, een hulpverlener, ... en je verhaal, je bezorgdheden etc te doen. Dat zou ik laten primeren boven de juridische stappen (die nog altijd kunnen)
Na verloop van tijd zal het allicht zo zijn dat jullie samen van mening zijn dat het goed is dat jullie samen hetzelfde gaan doen waar U mee begon ... samen naar een klankbord, coach, hulpverlener, ... stappen. Nu kom ik niet af met een verhaal of insteek om samen te blijven maar met een verhaal om samen ouder te blijven dat centraal staat. Om samen op zoek te gaan naar een soort van gezamelijke vertrouwenspersoon die help tot het tot standkomen van (deel)akkoorden.

nog dit: 1 v/d slechtste dingen wat je kan doen is naar een advocaat gaan die bereid is de andere ouder zwart te maken op uw kosten. Dat kinderen van dergelijke taktiek de dupe zullen zijn is voor verreweg de meeste leden hier wel duidelijk. Helaas weten wij hier ook dat dit bij de meeste advocaten nog niet doorgedrongen is.

RR

[vanly]

Beste roderidder,
Ik dank je voor je advies. Voor mij heeft onze relatie altijd op nummer één gestaan. Trouwens, ik voel me nog steeds verliefd op de vrouw waarmee ik 9 jaar geleden in het huwelijksbootje gestapt was. En wat de kinderen betreft, daar zal ik absoluut mijn best voor doen tot de laatste dag dat ik hier op aarde mag rondlopen. Wat dat laatste betreft heeft mijn vrouw gelukkig dezelfde mening. Dat moet zowat het enige zijn wat we momenteel nog gemeen hebben. Ik heb tot mijn grote spijt moeten besluiten dat mijn vrouw een egoistisch en egocentrisch bestaan lijdt en mijn vrouw haar partner (ik dus) als een belemmering ziet voor al haar dromen. M.a.w. is het de hoogste tijd dat ik na 9 jaar hopen, ongelukkig zijn, en een lange depressie later, ik eindelijk wat van mijn leven ga maken. De kinderen zullen zeker gebaat zijn om ook eens een gelukkige papa te zien. Nu is het enkel de kunst, en daarom vraag ik jullie advies, om de scheiding zo snel mogelijk laten te verlopen, met zo min mogelijk nadelen voor de kinderen, maar dat ik nog zo weinig mogelijk last heb van mijn vrouw, zowel wat kontakten betreft (sorry) als financieel. Ik heb alle jaren financieel alles in mijn gezin gestoken, alle rekeningen zelf gedragen, en zelfs mijn spaargeld dat ik in mijn eigen zaak wou steken in rook zien opgaan door stress en de depressie. Het is nu genoeg geweest. Mijn vrouw gaat trouwens sinds 6 maanden zelf werken en stort al haar inkomen gezellig op haar persoonlijke rekening waar ik nooit over ingelicht werd. Ze koopt amper een brood van haar inkomen en de auto die ik voor haar kocht mag ik eens gebruiken om naar het werk te rijden als het kontrolelampje van de diesel vraagt om volgetankt te worden. al de andere dagen neem ik de trein en de bus.

[vanly]

mijn ekskuses; "lijdt" in mijn vorig bericht moet uiteraard "leidt" zijn, al zou lijden ook wel toepasselijk zijn.

[roderidder]

Vele vele jaren draai ik in dit soort zaken al mee. Dat beide ouders hun kind(eren) graag zien en dat ook erkennen dat dit een gemeenschappelijk doel is wat nog overgebleven is van de partnerrelatie die op zijn einde dreigd/gelopen is.
Het probleem is dat dit wel degelijk deel uitmaakt van de problemen die mogelijks komen gaan. Eigenlijk willen ze allemaal dat een scheiding van een leien dakje gaat. Ik denk dat er maar zeer weinigen zijn die doelbewust kiezen voor vechtscheiden om de andere te kwetsen. Vergelijk het met je eigen geld in de vuilbak te gooien om de andere ouder te kwetsen, het bestaat maar zo heel veel zijn er dat niet die dat zo doelbewust doen.

De oorzaak van vechtscheiden zit hem te vaak in liefde voor zichzelf en te weinig respect voor de andere. Dat zijn dus de brandversnellers.
De hulpverleners slagen er het beste in om het gevaar van verhitting onder controle te houden dus dat is meestal de beste weg voor de kind(eren)
Van zover ik weet is telkens er door mij gemeld wordt op het forum dat ik aanvoel dat er een groot en langdurig conflict zit aan te komen dit nooit is uitgekomen dat dit maanden/jaren later dit niet zo bleek te zijn en zoveel keer kondig ik dat niet aan.

Hier heb ik zoiets van dat alle elementen erin zitten en naar mijn inschatting er een verhoogd risico bestaat op die langdurige en ernstig conflict situatie
advies was al gegeven.

Ik wil weg, maar is het een goed idee? Hulp aub?

Persoonlijk denk ik dat je er best aandoet van eerst een getekende overeenkomst inzake jullie opvoedingsproject voor de kinderen te hebben en dan (als dat er nog moet van komen) weg te gaan.

RR