Voor mij al lang vijgen na Pasen, maar misschien heeft iemand anders er wat aan.
Toen wij destijds uit elkaar gingen (huwelijkscontract scheiding van goederen), kreeg ik totaal niks mee van meubels.
Zijn argument : "IK heb daar voor gewerkt, IK heb dat allemaal betaald"
Mij leek het eerder dat je naar vermogen dingen koopt voor het huishouden en die dan ook verdeelt.
Maar ja, ik was al lang blij dat ik eindelijk een nieuw leven kon beginnen en liet alles dus maar zo.
(moet er dan ook bij zeggen dat het zeven (!) jaar geduurd heeft voor onze scheiding wettelijk was omdat hij bleef moeilijk doen)
Ik heb wel vaker het vermoeden dat ik mij flink heb laten intimideren, maar had hij gelijk wat de goederen betreft?