Blijf ik verplicht het kot van mijn dochter mee te betalen?

[Thistooshallpass]

Dag iedereen

Na een slopende vechtscheiding van meer dan 6 jaar (ik bespaar u de details) is de relatie met mijn dochter (nu 20;woont bij haar moeder) op een dieptepunt gekomen.

Eerst mocht ze mij niet zien/wou ze mij niet zien (ik heb destijds de scheiding aangevraagd); nadien is ze bijgedraaid en is ze langzaam aan steeds vaker op bezoek gekomen en uiteindelijk bleef ze zelfs af en toe slapen in de vakanties. Haar relatie met mijn nieuwe partner verbeterde ook steeds.

Tot vorig jaar: na een vreemde discussie besliste ze om niet meer langs te komen en ze liet 11 maanden niets meer horen, omdat ze de confrontatie niet aankon en ze naar eigen zeggen haar studie niet in het gedrang wou brengen. Omdat ze niet meer naar mij kwam, kreeg ze van haar moeder opeens de vrijheid die ze voordien niet kreeg. Waar ze vroeger vrij kort gehouden werd, mocht ze nu gaan en staan waar ze wou.

In december werd ik bij de politie geroepen, omdat ik 'niet wilde betalen'. Nooit heeft mijn ex 1 gemaakte rekening doorgegeven, noch mondeling, noch schriftelijk. Ze vorderde bijna 1000 euro van mij, maar ze had over het hoofd gezien dat ik zelf voor zo'n 910 euro rekeningen had bijgehouden die ik alleen betaald had. Toch kwam de zaak voor de vrederechter, die kordaat bepaalde dat ze dan nog zo'n 90 euro moest krijgen.

Eind juni kwam mijn dochter voor het eerst opnieuw langs, op ons initiatief, in een paar voorzichtige en onwennige gesprekken, waarbij ik met mijn partner vooraf had afgesproken om haar eerst wat ruimte te geven en pas nadien over de situatie van vorig jaar te praten, zodat die uitgeklaard kon worden.

Door een verhitte discussie met mijn ex over mijn minderjarige zoon (die bij mij woont), kantelde de situatie deze week echter opnieuw: mijn dochter liet me opnieuw vallen als een baksteen, ze verbrak alle contact (met uitzondering van een heel kwetsende mail naar mijn zoon over mij) en ik twijfel eraan of het deze keer nog goed komt; hoe vaak laat je jezelf als vader met de grond gelijk maken? Hoeveel keer heb je de moed om je hand opnieuw uit te steken?

Ik betaal al 2 jaar het kot van mijn dochter mee, samen met de helft van de studiekosten. Alle kosten van mijn zoon (leefkosten, studiekosten, hobby's (voetbal, gitaar en wielrennen), medische kosten...) betaal ik alleen.

Omdat ik stilaan inzie dat mijn dochter in wezen niets om mij geeft en enkel een oppervlakkige relatie met mij onderhoudt om de financiële tussenkomst te vrijwaren, zou ik liever een stap terugzetten in mijn financiële bijdrage, onder het mom 'wel goed, maar niet gek'. In het vonnis staat dat ik de helft van de studiekosten van mijn dochter moet betalen. Houdt dit ook het kot in? Of is dat een 'gunst'? Mijn dochter kan perfect met het openbaar vervoer naar school en bovendien kan ze ook gewoon meerijden met mij of nog beter mijn partner, die in dezelfde straat werkt.

Bovendien maak ik me zorgen over het feit dat mijn dochter het contract van haar kot niet naleeft: ze betaalt enkel voor de week, maar soms blijft ze er ook tijdens weekends en vakanties. Ben ik mee aansprakelijk als er tijdens die momenten iets gebeurt, zoals een brand?

Ik wil mijn dochter duidelijk maken dat er grenzen zijn aan hoe ze mij behandelt. Dat ik niet ga blijven incasseren. Dat ook een vader/dochter-relatie geven en nemen is. Ze kan niet verwachten dat ik alles doe wat zij vraagt en dat zij op haar beurt zelfs niet bij mij of mijn ouders op bezoek 'wil' komen.

Bovendien is mijn persoonlijke situatie veranderd: ik moet ondertussen mijn ouders bijstaan in hun levensonderhoud en uiteraard weegt ook dit door op ons budget. En mijn ouders zijn wél dankbaar met de uitgestoken hand.

Andere vragen die ik heb: is het correct dat ik de helft van de studiekosten meebetaal, ZONDER aftrek van de schoolpremie? Klopt het dat ik niet mag weten of mijn dochter een studiebeurs krijgt? (Kan ik dat ergens inkijken?) Houden schoolkosten ook printervullingen voor mijn ex in? Wat als mijn dochter na deze opleiding nog verder wil studeren? Wat als ze naar het buitenland wil?

Ik ben moegestreden na 6 jaar; je kan je kind niet dwingen om je graag te hebben of dankbaar te zijn, zeker niet na 6 jaar 'gefluister' van mijn ex. Mijn ex wil me nog steeds doen boeten voor mijn vertrek en ze gebruikt mijn dochter als wapen. Ik heb altijd het geluk van mijn dochter voorop gezet en daardoor heb ik een paar keer (ook financieel) in mijn eigen voet moeten schieten. (Zo heb ik op haar verzoek haar moeder het huis laten kopen tegen een onrealistisch lage prijs, om mijn dochter een verhuis en een depressie te besparen.) Het is kwetsend als je dan moet vaststellen dat dat niets opgeleverd heeft: ze ziet me er niet liever om. Integendeel: ze is het allemaal al vergeten.

Heeft er iemand goede raad voor mij?

Een vader

[mava105]

Wat is er door de rechtbank bepaald over de onderhoudskosten voor uw zoon, die bij u woont?

[Turaki]

U bent verplicht in het onderhoud te voorzien van uw kinderen, tot deze meerderjarig zijn of een diploma hebben dat toegang geeft tot de arbeidsmarkt (door de rechter vaak uitgebreid tot men een (vervang-)inkomen heeft). U moet dus mee betalen voor haar studiekosten, en indien een kot hiervoor nodig is, moet u dit ook mee betalen. Studiebeurs en schoolpremie moeten hier wel van afgetrokken worden.

Na het behalen van een diploma (master) moet u normaal niet meer bijbetalen, tenzij het een verdergezette opleiding of lerarenopleiding betreft. Aangezien sommige van deze opleidingen enkel in het buitenland kunnen, of een opleiding in het buitenland ook bevorderlijk kan zijn voor de latere carrière, gaat u deze dan ook moeten meebetalen.
Sommige rechters staan echter ook toe dat men een andere richting bij volgt, indien deze, samen met het behaalde diploma, een betere kans op de arbeidsmarkt geeft (bv pedagogie na psychologie, maar niet burgerlijk ingenieur na rechten).

Printervullingen lijken mij wel te behoren tot de studiekosten, alleen is het moeilijk om aan te tonen hoeveel door uw dochter en hoeveel door uw ex werd geprint. Mijn ervaring is wel dat het waarschijnlijk uw dochter is die veruit het meeste zal printen.

[Thistooshallpass]

Bedankt voor jullie reactie.

Er is bepaald dat ik alle kosten van mijn zoon zal dragen. Hij volgt een beroepsopleiding en zal dus niet 'verderstuderen'.

Het is mij ook niet te veel om de studiekosten van mijn dochter mee te betalen, alleen vind ik dat ze een signaal verdient: ze kan perfect, zonder al te veel tijdverlies 'van deur tot deur' met een van onze auto's. Als ze een vrije (halve) middag heeft, is er op school een rustige studieplek.

Haar kot is niet noodzakelijk: het was een gunst die ik nota bene voor haar heb geregeld. Het is ook niet gestipuleerd in het vonnis. Het is net omdat ze nu deze 'ruimte' heeft gekregen, dat ze ons heeft laten vallen. Vroeger waren wij haar vluchtoord, als ze even weg wou van de (volgens haarzelf) verstikkende levenswijze van haar moeder.

Als ze mij als vader echter maandenlang totaal negeert (geen bezoek, geen reacties op mijn sms of mail), dan houdt ze zich niet aan het weinige dat ik van haar vraag (en dat ook in het vonnis staat: secundair verblijf bij de vader). Daarom wil ik die gunst dan ook terugnemen.
Ik vind het niet prettig om mij zo te laten behandelen als een portefeuille-zonder-gevoelens.

U begrijpt dat haar moeder haar houding enkel toejuicht (en ik laat in het midden aanmoedigt).

Mvg
een vader

[Turaki]

Dan moet u het kot niet bijbetalen, maar wel voor het vervoer. Vraag de prijs op voor een abonnement met het openbaar vervoer, en daarvan betaalt u dan de helft.