Hallo,
Ik heb een dochter van 4.
Al vanaf de geboorte zijn de papa en ik uit elkaar met de nodige problemen.
Wij zijn door verschillende zittingen geweest om tot een vonnis te komen die niet nageleefd wordt.
Vorig jaar zaten we laatst op de rechtbank en zat hij met geote krokodillentranen te verkondigen dat hij tijd tekort heeft met zijn dochter.
Wij hebben een klassieke regeling, 1 weekend op 2.
Toen ben ik akkoord gegaan met nog eens de helft van de schoolvakanties.
Hij kreeg als eerste de herfstvakantie.
2 dagen voor de vakantie ontvang ik een brief van zijn advocaat dat hij niet kan komen die vakantie.
De kerstvakantie, dan heeft hij haar 1 week bij zich gehad.
Ondertussen vallen er weekends weg waarop hij haar ook niet komt halen (heb ik allemaal netjes aangegeven bij de politie)
Krokusvakantie, hij daagt niet op.
Grote vakantie, de laatste 2 weken van juli is hik haar komen halen.
16 augustus zit zij klaar met koffertje gevuld, hij daagt weer niet op maar voor het eerst laat hij ook niet weten waarom.
Vreemd, hij heeft al altijd de moeite gedaan om ergens iets te gaan verzinnen waarom hij niet komt.
Nu heb ik via een kennis vernomen (hij woont 100 km bij mij vandaan) dat hij zou verhuisd zijn naar de andere kant van de wereld, 9500 km ver weg.
Ik weet dat hij die plannen al had 4 jaar geleden.
Ook op zijn sociale media pagina staat effectief dat hij verhuisd is daarheen.
Zonder verwittigen, zonder afscheid.
Zelf ga ik hem zeker niet bellen, dat is zijn verantwoordelijkheid.
Wat kan ik juridisch doen in dit geval om mijn kind te beschermen.
Wat als hij na 2 jaar terugkomt en haar out of the blue opeist?
Emotioneel kan dit echt niet voor zo'n jong kind.
Ze vraagt nu reeds waarom papa niet gekomen is, ze is nu op een leeftijd waarop ze er begint onder te lijden.
Hoe bescherm ik haar tegen dit labiel gedrag?
Kan ik hem tijdelijk zijn bezoek laten afnemen en eenmaal hij ooit opdaagd kunnen we dat herzien in de mate van het mogelijke?