We zitten met een erg vervelende situatie.
Mijn partner heeft co-ouderschap over haar twee kinderen van 12 en 14 jaar oud, met een week-om-week regeling. We hebben in het laatste half jaar echter reeds driemaal de kinderen moet "evacueren" na een SMS van één van de kinderen dat de vader zat was (altijd 's avonds). Hij wordt niet gewelddadig, maar maakt de kinderen wakker uit hun slaap, begint te wenen of heel emotioneel tegen de kinderen te doen en verkoopt wartaal. Hij slaagt er maar niet in een nieuwe partner te houden/vinden (nu reeds 5+ jaren na de scheiding), is erg narcistisch ingesteld (neigt sterk naar narcistische persoonlijkheidsstoornis) en houdt zich niet in om mijn partner of mezelf (stiefvader) zwart te maken en de kinderen emotioneel onder druk te zetten, in de zin van: "je mag aan mama niets slechts over papa vertellen, of mama zal ervoor zorgen dat de politie komt en dat je papa nooit meer gaat kunnen zien". Het drankgedrag bestaat al langer (mijn partner is er vele jaren getuige van geweest), maar vermoedelijk merken de kinderen het nu op omdat ze wat ouder en verstandiger worden. Ook is het drankgedrag geen continuïteit, het is zeker niet zo dat de vader elke dag te veel op heeft.
De laatste keer, na opnieuw een "nachtelijke evacuatie" na een SMS van de kinderen, is hij 's morgensvroeg een minuut lang aan onze deur komen bellen (en blijven bellen) om vervolgens, als we de deur - net wakker en stijf van de stress en zenuwen - open deden, te roepen dat de kinderen binnen de 10 minuten terug bij hem moesten staan of dat hij anders een scène voor heel de straat zou komen maken, en toen is hij terug huiswaarts vertrokken. Ik heb toen, nog half aan 't bekomen van de shock, een SMS naar hem gestuurd dat we de volgende keer de politie erbij zouden halen als hij ons nogmaals zo 's morgensvroeg komt terroriseren, maar hij heeft daar niet op geantwoord (hij weigert met mij te communiceren). Bij het brengen van de kinderen heeft hij de autodeur opengetrokken en is hij beginnen schelden met de kinderen erbij, waarop de kinderen in tranen uitgebarsten zijn. De kinderen hebben die dag nog onder hun voeten gekregen dat ze geen dergelijke SMS-berichten meer naar ons mogen sturen. Bij het ophalen de dag ervoor hebben we wel de gedronken flessen zien staan, de drankgeur kunnen ruiken en zijn wartaal mogen aanhoren, dus het is niet zo dat de kinderen dit verzinnen. Hij heeft die dag ook aan de kinderen de SMS, die ik aan hem 's morgensvroeg stuurde, laten lezen om door te steken dat ik de volgende keer de politie zou bellen, om aan te tonen dat wij hem "kwaad willen doen". Om moedeloos van te worden hoe hij de kinderen in heel de situatie meetrekt...
De kinderen zeggen allebei dat ze hun papa wel nog heel graag zien, vooral de jongste mist hem soms heel erg, dus het is niet dat ze hem haten omwille van de situatie, maar wij bedenken ons dan wel dat die psychologische terreur en het gemanipuleer zeker niet ideaal voor een kind is en dat ze emotioneel enorm in de war gebracht worden. Laatst zeiden ze: "we worden het eigenlijk wel al gewoon", of "eigenlijk is het allemaal zo erg niet hoor". Ze worden door hem gedwongen om een keuze te maken. We hebben de kinderen van onze kant al proberen duidelijk maken dat de situatie niet oké is, dat we ze ook niet willen wegnemen van hun papa, maar dat de situatie die zich voordoet niet normaal is en dat ze - als het nogmaals gebeurt dat hun papa te veel drinkt - ze dat steeds moeten laten weten... maar hoe laat je het aan een kind om te oordelen of iemand "zat" is?
Tevens is er nu discussie over de middagregeling op school. De vader woont vlakbij en zou willen dat het jongste kind (officieel gedomicilieerd bij hem, maar wel week-om-week co-ouderschap) bij hem 's middags komt eten, ook in "onze week". Wij zouden graag hebben dat hij, net zoals zijn broer en zijn vrienden, op school zijn boterhammen blijft eten, zoals ze al gewoon zijn sinds het eerste leerjaar. Nu de situatie de laatste tijd escaleert, probeert de vader de jongste zoon zoveel mogelijk naar zich toe te trekken, waaronder nu plots ook voor het middageten op school. Er zijn zo wel nog meer situaties, maar dat zou ons te ver brengen. Het staat in ieder geval vast dat de kinderen de dupe zijn en we zijn geneigd van onze kant om zaken toe te geven om de kinderen niet onder druk te zetten, maar zo krijgt de vader wel altijd zijn zin, omdat hij nooit toegeeft.
We hebben reeds een jurist gecontacteerd om een afspraak vast te leggen, om te informeren naar de mogelijkheden met de beste regeling voor de kinderen indachtig, maar ik wou hier toch ook even horen wat de gedachten over deze situatie zijn. Het is niet de bedoeling om de kinderen bij hun vader weg te houden, maar het drinkgedrag en de psychologische terreur van de vader moet stoppen. Mijn idee is dat de situatie erg lastig te bewijzen is, gezien het om momentopnames gaat en als het woord-tegen-woord is, dan zal de vader zich niet inhouden om ons te proberen zwart maken. De slechte communicatie gebeurt vooral mondeling en de kinderen voor een rechtbank tegen hun vader laten getuigen willen we ze nooit aandoen. Het enige zwart-op-wit bewijs dat we hebben zijn enkele SMS'en van de kinderen naar de mama toe met het bericht van dronkenschap van de vader en of we ze "please" wilden komen halen. Ook hebben we wel wat SMS'en met scheldpartijen van de vader aan de moeder en hoe zijn opvoeding "superieur" aan die van haar zou zijn. Het negatieve gedrag van de ex-man/vader aan ons adres kunnen we zelf wel relativeren, maar bij ons draait het om het welzijn van de kinderen.
(excuses voor de lange tekst)