vanaf wanneer kinderen meegeven?

[jc1979.]

Mijn leven staat sinds oktober op zijn kop.
Ik kwam er achter dat mijn man vreemdgaat en dit al 9 maanden.
In oktober hebben we veel gepraat, ruzie gemaakt, geweend, maar we gingen opnieuw voor ons huwelijk vechten.
12 jaar en 2 kinderen geef je niet zo maar op… Dacht ik toch. We hebben 2 eigendommen en hebben een goed leven. Tenminste dat dacht ik toch.
Ondertussen is gebleken dat hij opnieuw bezig is. Ik leef de afgelopen 3 weken in een hel.
hij verdwijnt avonden en nachten en staat dan s morgens voor mijn deur. Wil me niet kwijt en het kan toch niet dat het voorbij is.
Ik heb hem gezegd dat ik wil scheiden, want hij blijft liegen en haar opzoeken. Hij smeekt me dan om dit niet te doen, om dan daarna weer naar haar te vertrekken en me alleen achter te laten als een hoopje ellende bij mijn kinderen.
Nu is mijn vraag, wanneer moet ik mijn kinderen aan hem meegeven? Hij zou er mee bij zijn moeder gaan slapen. Zij woont in een appartement met 2 slaapkamers, waarvan 1 piepklein. Ze wonen op een half uur bij ons vandaan in een filegevoelig gebied, maw s ochtend rij je er makkelijk een uur tot anderhalf uur op.
Mijn kindjes zijn 4 en 1.5jaar en hangen heel erg aan mij. Zelfs een boterham smeren willen ze niet dat hij doet. Ik heb het gevoel dat hij nu de kinderen gebruikt om mij emotioneel te kraken en dat ik het verder zou pikken.
Laat nu ook nog zijn dat zijn moeder de voorbije maanden afwist van zijn affaire en hem indekte door op de kinderen te letten, zodat hij zijn gangen kon gaan. Ze is zelf gescheiden en heeft geen goed woord over voor mijn man zijn vader. zij was nochtans aanleiding voor de scheiding. Ik ben dus ook bang dat ze dit bij mijn kinderen gaat doen.
Ik heb 2 heel moeilijke slapers, deels de oorzaak volgens hem van zijn vreemdgaan. Hij stond immers nooit op ’s nachts en ik was bijgevolg vaak doodmoe.
Zijn er voorwaarden waaraan voldaan moet worden? Hij mag de kinderen de hele dag meenemen, maar ik wil dat ze s avonds thuis in bed liggen. Tenminste zolang hij geen ‘degelijke’ oplossing heeft om ze te slapen te leggen.
Ik ben echt ten einde raad. Wat moet/mag ik?

[duma]

Cru gezegd: De vraag die u stelt, is al fout.
Jullie hebben steeds co-ouderschap, wat wil zeggen dat beide ouders steeds SAMEN moeten beslissen over de belangrijke dingen in het leven van hun kind: verblijf, opvoeding, religie, onderwijs, hobby's, ... Als ouders daarover samen niet in overeenstemming geraken, beslist de jeugdrechter in hun plaats. Eén ouder alleen mag dat niet beslissen. Waarmee ik dus wil zeggen: Het is niet aan u om te beslissen wanneer u de kinderen 'meegeeft', dat beslissen jullie samen.

U kan dus best zo snel mogelijk zorgen voor een degelijke en wettelijk afdwingbare regeling: vonnis/EOT.
Weet dat tegenwoordig de voorkeur uitgaat naar bilocatie (week/week) en slechts bij ernstige tegenindicaties hiervan gemotiveerd afgeweken kan worden (leeftijd kinderen, afstand tussen woonplaatsen, verslaving, misbruik, ...).
U zou kunnen argumenteren dat doordat hij bij zijn moeder gaat wonen de tijd die moet afgelegd worden naar de school en leefomgeving te groot wordt en omwille van die redenen een conservatieve regeling (weekend op 2) eisen. Dat zou kunnen lukken.
Echter, als hij terug dichterbij verhuist, is dat argument wel weg natuurlijk ...

Verder: Iedere ouder zorgt voor de kinderen in zijn tijd hoe hij/zij dat gepast vindt. Het is niet abnormaal dat bij een scheiding een of beide ouders even wat kleinter moeten gaan wonen of zelfs bij de ouders moeten intrekken. Dit zijn meestal tijdelijke situaties en komen wel meer voor. De rechter zal dat dan ook niet als problematisch beschouwen. Net zoals een bedriegende man geen slechte vader maakt, alleen een slechte echtgenoot.
Echter, 2 slaapkamer voor 4 personen van 3 verschillende generaties is uiteraard klein. U zou aan de rechter een sociaal onderzoek kunnen vragen omwille van het feit dat u zich zorgen maakt over de plaats waar de vader met de kinderen zal wonen.
Er zal dan iemand komen kijken en advies geven aan de rechter.

[jc1979.]

ik wil mijn man ook niet zijn ouderschap ontzeggen. Ik wil dit alleen op een correcte manier afhandelen voor de kinderen. Hij houdt steeds de boot af om te scheiden. Als ik toch wil doorzetten, dan zegt hij dat hij de kinderen meeneemt...
Vlak nadat hij heeft gezegd dat hij niet meer wil leven!
Hij drinkt ook erg veel en liever mijn kinderen week/week bj mij, dan niet meer!
Maar het moet wel om de juiste reden zijn dat hij de kinderen wil meenemen, niet om me te 'chanteren'!

Ik vond je antwoord dan idd ook cru!
Ik wou eigenlijk weten, moet eerst niet alles op papier staan? Hij kiest ervoor om hier als een zwerver in en uit te waaien en de kinderen in de war te brengen... Waarom de kinderen uit hun vertrouwde omgeving halen als hij toch nog,altijd niet weet of hij wel wil scheiden...

[duma]

Zolang er niets op papier staat, heeft elke ouder dezelfde rechten.
Geen enkel ouder mag zulke beslissingen alleen maken.

Meer nog: als u nu op eigen houtje beslist dat hij zijn kinderen niet mag zien of maar heel wienig, kan en zal hij dat tegen u gebruiken in een rechtszaak.
Zorg dus zo snel mogelijk dat alles wettelijk geregeld is, zodat u uit deze schermzone bent.