Hallo,
Mijn ex en ik zijn 5 jaar uiteen, onze zoon is 13.
Toen werd er een EOT opgesteld, die heel moeizaam nageleefd wordt.
Mijn ex is een dominant en verbaal agressief persoon die het normaal vindt dat iedereen voor hem springt als hij met zijn vingers knippert.
Omwille van de lieve vrede gaf ik daar in het verleden meestal aan toe.
Hij acht zichzelf ook vaak sterker dan de wet.
In november vorig jaar heeft hij een rechtszaak tegen me aangespannen om co-ouderschap over onze zoon te verkrijgen (nu is de klassieke regeling van bezoekrecht van kracht).
De reden van deze rechtszaak: hij eiste eind augustus dat vanaf 1 september de weekendregeling volledig omgegooid zou worden en ik had de keuze: toestemmen of rechtbank. Hij was namelijk hertrouwd en kon het kind meer stabiliteit bieden dan ikzelf, vond hij.
(Intussen staat zijn huwelijk op springen en gaat hij alleen wonen, tot zover de stabiliteit).
Hij heeft nooit alleen geleefd en kan bijzonder slecht met geld overweg, op het eind van de maand is zijn salaris al lang op.
De reden waarom ik me verzet tegen co-ouderschap staat gedeeltelijk hierboven en in de tweede plaats ben ik zijn tirannieke gedrag moe.
Intussen is de zoon ook gehoord in de zaak en daaruit blijkt dat het kind helemaal niet aanstuurt op co-ouderschap en dat op mijn moederschap geen enkel negatief punt aan te merken valt.
Gezien mijn ex het alles-of-niets type is, dat hoegenaamd geen tegenspraak duldt en zich hier helemaal niet aan verwacht had, zijn zijn stoppen ietwat doorgeslagen en regent het allerlei beschuldigingen en zelfs bedreigingen aan mijn adres (en ook aan mijn vriend).
Hij dreigt met een gezinsdrama.
Tijdens het weekend verblijven we steeds vaker in de woonst van mijn vriend op 30 km van waar ik nu woon en mijn ex weigert fanatiek onze zoon te komen ophalen op dit adres, alhoewel er in de EOT niets vermeld wordt van een vaste afhaalplaats.
Hij is daarvoor naar de politie gestapt maar heeft geen been om op te staan, wat hem alleen maar razender maakt.
Hij heeft ook al per e-mail laten weten geen contact meer te willen met de zoon, waar hij een week later op teruggekomen is maar hem evengoed niet is komen halen omdat we bij mijn vriend verbleven.
Op de 2e zitting van de rechtszaak hebben hij en zijn advocaat hun kat gestuurd naar de rechtbank, wat hem ook in een uiterst slecht daglicht geplaatst heeft.
Uitspraak volgt binnen 2 weken maar ik weet nu al dat hij in beroep zal gaan, dat heeft hij onrechtstreeks per sms naar ons kind gestuurd met de melding dat 'je moeder het alleen maar duurder maakt'.
In zijn redenering is alles wat gebeurt onherroepelijk mijn schuld.
Vanaf juni betaalt hij dus ook geen alimentatie meer (indexering heeft hij nooit betaald).
Tot voor kort verliep de verstandhouding met het kind redelijk goed maar het contact is de laatste tijd danig verzuurd en onze zoon wil hem eigenlijk al liever niet meer zien omdat hij danig teleurgesteld en zelfs kwaad is op zijn pa.
Ik weet wel dat ik niet mag weigeren het kind mee te geven maar het breekt je hart als je eraan denkt wat voor toestanden de jongen allemaal kan meemaken tijdens het weekend. Godzijdank kwam hij hem telkens niet halen op de moeilijkste momenten maar je weet maar nooit...
Ben ik trouwens verplicht het kind mee te geven aan iemand anders dan zijn vader? Meestal stuurt hij iemand anders om hem op te halen.
De jeugdrechter en mijn advocaat hebben me na de 2e zitting aangeraden telkens bij de politie melding te maken van zijn nalatigheden en/of zijn stalking of belaging, wat ik nu ook altijd doe.
Dit was de situatie zo ongeveer.
Mijn vraag is gewoon: kan die man het zich blijven permitteren onze EOT met de voeten te treden en ons te pas en te onpas lastig te vallen of komt boontje op termijn onherroepelijk om zijn loontje?
Kan ik alsnog die achterstallige alimentatie eisen of ga ik die aan mijn neus zien voorbijgaan?
Alvast bedankt!