Nu heeft hij, na 17 jaar,gezegd dat hij liever zou hebben dat ik en onze zoon (8jaar oud) zouden vertrekken.
Zijn eenmanszaak is zo goed als dood en we leven al jaren van mijn wedde. (Hoe ik het doe is me soms een raadsel.) Ik heb 15 jaar de boekhouding gedaan en gesmeekt om er mee te stoppen, maar helaas.
Hij heeft ook geen financiële middelen maar heeft wel mede dankzij mijn inbreng de zaak/huis kunnen inkopen maar deze staat wel alleen op zijn naam.
Ook hebben we van landbouwgrond bouwgrond kunnen maken maar ook deze staat op zijn naam. Liefde is blind zeggen ze
Na veel nadenken, gesprekken met mijn zoon en ouders is het beter dat we het huis zouden verlaten en ergens anders met ons tweetjes ons leven terug opbouwen. We hebben een droomappartement gevonden maar nog niets toegezegd.
Mag ik als wettelijk samenwonende het huis verlaten en een andere woonst huren? Kan ik rekenen op financiële steun voor de opvoeding van mijn onze zoon? Kan ik een bedrag vooropstellen dat ik zou willen bekomen omdat ik er ook al die jaren geld heb ingepomt?
Moet ik een advocaat onder de arm nemen?
Heel veel vragen waar jullie mss een antwoord op hebben?