--Voorgeschiedenis:
Belg op vakantie in Spanje (jaren 90) getrouwd met Nederlandse woonachtig in Spanje.(geen huwelijkscontract)
Na het huwelijk schrijft de NLse zich in op het adres v d Belgische man.
Tot heden is het koppel officieel woonachtig op dat adres.
De vrouw vraagt in 2004 residentie aan in Spanje en 1 jaar daarna vraagt ze daar de echtscheiding aan. ( bij de betekenis zitten de originele offici?le en naar het Spaans vertaalde documenten v d historiek van bewoning v d Belgische gemeente waar het koppel is ingeschreven)
--Startprobleem:
De man neemt in Spanje een advocaat en vraagt die de zaak naar Belgi? te laten verwijzen op grond van de Europese wetgeving daaromtrent.
Die advocaat van Lawyers International David Mora Fumero zegt daar 20 dagen de tijd voor te hebben, hij maakt in die tijd een ?repulso? (bij ons zoiets als tegenargumentatie op de argumenten v d tegenpartij)
Bij de eerste zitting liegt de vrouw en laat dat ook doen door een getuige vriendin.
Ze zegt dat de man toen hij trouwde in Spanje woonde (Historiek bewijst dat dit een leugen is, de rechtbank schuift dit terzijde)
De rechtbank verklaart zich bevoegd en begint Spaans recht toe te passen.
De man verneemt later dat er geen terugweg mogelijk is omdat zijn advocaat verzuimde om de wettelijke termijn van 10 dagen die voorzien is om vanaf de betekenis een verwijzing naar het land waar het koppel ingeschreven is aan te vragen (declinatoria)
Hiertegen is geen beroep mogelijk en de procedure is nu definitief onder Spaans recht.
Het Belgisch recht vervalt.
Dit brengt de man een heleboel narigheid daar hij ook nog een erfgenaam heeft uit een eerder huwelijk en die erfgoederen nu bedreigt zijn
Wat is dat nu met Europa en wat valt hier nog tegen te beginnen?