Hallo,
Ik heb met mijn ex–partner 3 jonge kinderen
Bij verstekvonnis van de familierechtbank werd het gezamenlijk ouderlijk gezag uitgesproken, met hoofdverblijf van de kinderen bij mij (moeder) en een omgangsregeling met de vader te bepalen in onderling overleg
Vader ziet echter bitter weinig om naar zijn kinderen en gaat gebukt onder een ernstige agressie–/alcoholproblematiek.
De weinige keren dat ik met hem afspreek opdat hij de kinderen kan zien is hij al dronken. Hij heeft dan ook drank verstopt in zijn kleren en ‘stinkt’ (eigen bewoordingen van de kinderen) .
Laatst beloofde hij de kinderen met hen naar de kermis te gaan, maar de hele namiddag zeulde hij de kinderen (en mij) gewoon met zich mee, doelloos doorheen de stad waar niet eens een kermis was maar alleen een ‘draaimolentje’. Hij doet geen inspanning om zijn drankprobleem voor de kinderen te verbergen, integendeel. Vaak loopt hij in hun bijzijn ook met een grote pint in de hand… en heeft hij drank verstopt in zijn jas.
Soms belt hij me ’s avonds op om me uit te maken, te bedreigen, enz. Het gaat er dan zo erg en luid aan toe dat de kinderen ervan wakker worden en me doodsbang staan aan te kijken.
Ik wordt dan uitgemaakt voor woorden die ik hier niet durf te herhalen.
Ik voed de 3 kinderen alleen op en doe mijn uiterste best. Maar ik maak me zorgen om dit gedrag van hun vader, zij komen op een leeftijd (4, 6 en 8 jaar) dat ze dingen heel goed beginnen aan te voelen en beseffen, ze zijn meestal ontgoocheld wanneer ze hem gezien hebben, en wanneer hij aan de telefoon aan het roepen is tegen mij moet ik hen nadien ook nog heel lang sussen. Dit is niet hoe zij zouden moeten opgroeien, en dit is het niet het beeld dat zij zouden moeten hebben van een vader of echtgenoot.
Mij wordt het stilaan ook teveel. Deze telefoongesprekken zijn zo uitputtend en denigrerend. En de bedreigingen (dat hij komt en me kapotmaakt of erger nog…) maken dat ik nooit meer gerust kan zijn.
Wat kan ik doen? Ik zit vast tussen het feit dat ik hem er wel bij wil wanneer er iets te doen is op school bv. of een andere leuke activiteit met de kinderen, maar tegelijk voel ik me dan schuldig wanneer hij alweer teveel gedronken heeft en moet vaststellen dat hij er maar bij loopt en niet echt geïnteresseerd is, en de kinderen dit ook zien en aanvoelen.
Vader heeft ook een uitgebreid strafblad (voor slagen en verwondingen) en gelet op de agressie– en alcoholproblematiek zou ik willen dat hij geholpen wordt, maar hij vindt dit niet nodig en legt alle schuld voor al zijn problemen steevast bij mij en bij anderen.
Ik denk vaak dat de kinderen er beter zouden bij varen indien ze hun vader niet meer zouden zien, maar wanneer ik de omgangsregeling met hem niet meer zou toelaten, vrees ik voor het ergste.
In het verleden zijn er verschillende politie interventies geweest voor huishoudelijk geweld en ik houd de dreigende voicemails die ik van hem krijg ook bij.
Alle bedenkingen, tips, nuttige adressen, of wegwijs op juridisch vlak, zijn zeer welkom. Dank hiervoor.