Hallo,
Waarom is mijn topic over "wanneer....." gesloten.
Stond daar iets verkeerd in?
Magali
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
In het subforum ?echtscheiding? laat men regelmatig zijn/haar emoties de vrije loop,met als gevolg hier en daar een scheldpartij.Hallo,
Waarom is mijn topic over "wanneer....." gesloten.
Stond daar iets verkeerd in?
Magali
Juridisch forumteamleden hebben heus wel beter te doen dat berichten aan te passen en/of te verwijderen. INDIEN het de spuigaten uitloopt, is het beter om een topic te sluiten, wat in deze ook gebeurde!
Vandaar dus....
Lex, jullie zullen wel een reden hebben om hem te sluiten dus....
Nan,
Ik heb jou verhaal over je zoontje gelezen en het lijkt erop dat wij in dit geval "jouw ex" zijn (fictief natuurlijk, niet echt).
Volgens de ex van mijn man willen de kinderen ook niet meer naar ons komen, krijsen de kinderen bij haar het huis bijeen, haten ze hun vader en zien ze hem liefst nooit meer. En dan zijn stomme vriendin nog (ikke dus).
Maar als ze bij ons zijn hangen ze de hele dag aan papa, roepen zijn mijn naam minstens 50 keer op een dag (echt waar).
Dan kruipen ze in papa's schoot en vragen als ze me ergens mee mogen helpen, vragen ze om mee te mogen koken (wat ook mag).
De rechtbank heeft op aanvraag v/d mama een maatschappelijk onderzoek aangesteld. Hier is de mama volledig onderuit gehaald (er zijn alleen mensen ondervraagd van haar kant, mijn man en ik) en heeft ze alles verloren. Alle eisen die ze stelde op de rechtbank (een stuk of 5) zijn afgewezen.
Ook onze ex vindt dat mijn man geen tijd in "zijn kinderen steekt"terwijl we regelmatig uitstappen doen. En ook hier vertellen de kinderen tegen hun mama dat wij haar zwart maken tegen hun. Waarom? Ik moet je het antwoord schuldig blijven. Het enige vermoeden wat ik heb is dat de kinderen ontzettend bang zijn om hun mama te kwetsen of te verliezen.
Er word hier nooit ??n slecht woord over de mama gezegd, integendeel er word altijd in de positieve zin over haar gepraat (ook al k***s ik soms op haar) om de simpele reden dat ik dat ook niet doe over de vader van mijn kinderen. Wij hebben een hele gezonde relatie over onze kinderen. Wij gaan samen naar de activiteiten, toneel, schooloptreden enz. en als er als eens problemen zijn praten wij die uit met onze ondertussen pubers.
Ik denk dat jou zoon in een gigantisch loyaliteitsconflict zit maar dat is mijn mening uit eigen ervaringen, dus ik kan ongelijk hebben. Ik wil je hier ook niets verwijten, dat is niet aan mij. Maar misschien moet je relativeren wat je zoon zegt over zijn vader. Ik weet het ook niet.
Wat ik wel weet is dat kinderen het een hel vinden als ouders aan hun liggen te trekken, dat zie ik aan de kinderen van mijn man.
Ik wens je veel sterkte.
Magali
Nan,
Ik heb jou verhaal over je zoontje gelezen en het lijkt erop dat wij in dit geval "jouw ex" zijn (fictief natuurlijk, niet echt).
Volgens de ex van mijn man willen de kinderen ook niet meer naar ons komen, krijsen de kinderen bij haar het huis bijeen, haten ze hun vader en zien ze hem liefst nooit meer. En dan zijn stomme vriendin nog (ikke dus).
Maar als ze bij ons zijn hangen ze de hele dag aan papa, roepen zijn mijn naam minstens 50 keer op een dag (echt waar).
Dan kruipen ze in papa's schoot en vragen als ze me ergens mee mogen helpen, vragen ze om mee te mogen koken (wat ook mag).
De rechtbank heeft op aanvraag v/d mama een maatschappelijk onderzoek aangesteld. Hier is de mama volledig onderuit gehaald (er zijn alleen mensen ondervraagd van haar kant, mijn man en ik) en heeft ze alles verloren. Alle eisen die ze stelde op de rechtbank (een stuk of 5) zijn afgewezen.
Ook onze ex vindt dat mijn man geen tijd in "zijn kinderen steekt"terwijl we regelmatig uitstappen doen. En ook hier vertellen de kinderen tegen hun mama dat wij haar zwart maken tegen hun. Waarom? Ik moet je het antwoord schuldig blijven. Het enige vermoeden wat ik heb is dat de kinderen ontzettend bang zijn om hun mama te kwetsen of te verliezen.
Er word hier nooit ??n slecht woord over de mama gezegd, integendeel er word altijd in de positieve zin over haar gepraat (ook al k***s ik soms op haar) om de simpele reden dat ik dat ook niet doe over de vader van mijn kinderen. Wij hebben een hele gezonde relatie over onze kinderen. Wij gaan samen naar de activiteiten, toneel, schooloptreden enz. en als er als eens problemen zijn praten wij die uit met onze ondertussen pubers.
Ik denk dat jou zoon in een gigantisch loyaliteitsconflict zit maar dat is mijn mening uit eigen ervaringen, dus ik kan ongelijk hebben. Ik wil je hier ook niets verwijten, dat is niet aan mij. Maar misschien moet je relativeren wat je zoon zegt over zijn vader. Ik weet het ook niet.
Wat ik wel weet is dat kinderen het een hel vinden als ouders aan hun liggen te trekken, dat zie ik aan de kinderen van mijn man.
Ik wens je veel sterkte.
Magali