De mogelijke extra's die de kerel nog binnenrijft bij het aanreiken van notaris, gerechtsdeurwaarder, expert, ... ongekend.
Moraal:
U maakt als advocaat genoeg reclame om dubieuse clienten aan te trekken.
Wanneer het een op hol geslagen vrouw betreft, jaagt u deze nog wat verder tegen haar man in het harnas.
U voorkomt dat beide ouders onderling tot een akkoord komen.
U voert je eigen scheidingspolitiek, waarbij je de man afschildert als een psychiatrisch patient.
En wanneer je cliente protesteert, maak je haar wijs dat dit alles tot een 'succesvolle' scheidingsbasis hoort.
Aldus verdien je op een tiental uurtjes mee-zeveren over een mogelijke oplossing, doch deze oplossing steeds de grond-in-borend, en/of uitstellen, simpelweg je eigen Mercedes.
Dat je de ouders hiermede berooft van alle kapitaal waarmede zij hun kinderen nog een iets wat hoopvolle toekomst zouden kunnen bieden, dat moet je natuurlijk siberisch ijskoud negeren.
Gewoon doen alsof je er alles aan doet om tot een minnelijke schikking te treffen in samenspraak met de andere advokaat...
Mss toch iets goedkoper om een albanees in te huren als client (of als tegenpartij) ?
Rechtbanken en notarissen dienen een verzoening aan te moedigen, doch laten dit dergelijke praktijken simpelweg op hun beloop.
Nochthans past dit alles, mijn inziens, langs geen kanten in een deontologische 'verdediging'!