#38 , 19 okt 2011 15:25
Uit uw verhaal meen ik te kunnen opmaken dat de vader in alle staten is,
dit zal wellicht zijn redenen hebben.
Mensen die zich als een kat in het nauw gedreven voelen, zullen op eenzelfde manier reageren dan dat beestje.
Het is dan belangrijk om die reacties binnen de juiste context te zien.
Enkel de redenen verminderen, kan de reacties verminderen.
De stappen die u proactief ondernam om de vader van het ongeboren kind weg te houden, hebben duidelijk olie op het vuur gegoten, en
nu tevens de zus in vlam gezet. De vraag waarom mensen anderen niet met rust kunnen laten, lijkt me hiermede beantwoord.
Het lijkt me dat jullie dringend aan een krachtpatser van een bemiddelaar toe zijn, zoniet verandert deze onmin in een levenslange vete.
Of dergelijke vete ooit kan leiden tot een volwaardige opvoeding van jullie kind, lijkt me zeer onwaarschijnlijk.
Nochthans is dit een deel van de vrees, die je hier zelf komt te uiten.
Blijven proberen om jullie kind boven, en uit, deze onmin te houden!
Zoals u zelf zegt: hij is, en blijft, de vader van jullie kind.
Waar deze vader overduidelijk laat merken dat hij bereid is om eender wat te ondernemen om deze rol te vrijwaren.
Hou alvast in het achterhoofd dat u, na alle gerechtelijk gekanker, met hem het ouderschap zal dienen te delen.
Geen makkie na wat er allemaal reeds geschiedde.
Tegenover de man plaatst u dit in een juridisch machtige positie,
tegenover de vader en jullie ongeboren kind plaatst u zich in een laakbare positie, welke
misstappen deze man ook mag begaan.
Beroep u op de politie en rechtbank ter bescherming van u zelf en uw zwangerschap tegen de man,
maar biedt de vader de optie om tot bezinning te komen.
Dat zou vooruit denken zijn, in het belang van JULLIE kind.