JuridischForum.be

Onderwerp samengevoegd JurecaBE moderator


Hey,

Ik ben radeloos en heb hulp nodig.
Ik ben sinds 2016 uit elkaar met mn toenmalige man, waarvan ik een vijfjarige dochtertje heb. We zijn officieel in 2017 gescheiden, maar vonnis dochtertje nog niet uitgesproken. 1 jaar bemiddeling, zonder succes omwille van allimentatie. Hij weigerde om geen cent meer te betalen dan 75€, en ik voor 75€ ook geen akkoord kan geven uiteraard (gezien hij sinds 2016 geen enkel zowel financieel als moreel steun (totaal 7 keer dochtertje bezocht) heeft gehad wat betreft mijn dochter) Soit, geld is bijzaak en daar kijk ik echt niet naar uit.

Hij heeft epilepsie en daarbuiten ook psychisch zeker niet in orde, wat ook Dé oorzaak van mijn scheiding was. Hij stalkt en bedreigt me (tig keren klacht neergelegd bij de politie). Maar het belangrijkste is natuurlijk dat hij dingens zegt wat onacceptabel en gevaarlijk is/zijn. Hij is psychisch zeker niet in orde! De ene dag zegt hij ik ben Jezus, de andere dag zegt hij ik ben God. Dan een keertje aangeven dat hij naar Syrië zal gaan, de andere dag zich moet opblazen. Dan begint hij weer over dat hij met God spreekt en dat hij dingens kan voorspellen... Whatever, duiiiizenden van dit soort berichten ellllke dag, maakt nie uit welke timeframe van de dag het is. Hij is knettergek!

Tijdens onze huwelijk (de laatste maanden) begon dit, en ik heb hem dan ook naar een psychiater gebracht. De psychiater heeft op eerste gesprek al aangegeven dat het niet verstandig was om bij hem te blijven en zo heb ik de knoop ook doorgehakt natuurlijk.

Maar ja, eenmaal ik weg bij hem, gaat niemand hem nog naar de psychiater brengen. Want volgens de ouders is hij honderd procent, en heeft hij niets. Wat ik in het begin nog kon begrijpen (eigen zoon is beste zoon) maar nu echt niet meer. Ze zien toch dat de situatie uit de hand is gelopen, en grijpen gewoon niet in. Sterker nog, ze beweren dat her zijn volste recht om mijn dochter mee te nemen (ze wonen in Rotterdam, wij in limburg/BE) en daar bij te papa te verblijven.

In their dreams zal hij haar mogen meenemen, dat staat vast! Ik ga mijn dochter zeker niet geven aan een man die geen seconde redelijk/verstandelijk kan zijn en waarvan ik zwart op wit een rapport van de psychiater krijg. Sterker nog, mijn dochtertje heeft hem maar 7 keer gezien misschien in die 3,5 jaar! Hij heeft nooit om haar gekeken laat staan gevraagd. Overduidelijk dat hij apatisch is tegenover haar, maar ziekelijk geobsedeerd is door mij.

Nu zijn we bezig met conclusie termijnen omdat de bemiddeling geen succes was natuurlijk. Gisteren hun eerste besluiten binnen, waar wij onze tegenargumenten zullen gaan bieden op 10/01. Daar vrees ik niet voor. Gezien alle argumenten die ze aankaarten verre van de realiteit en verre van de mogelijke is, zijn we zowat zeker dat ze nie ver zullen geraken.

Máár ze hebben wel aangegeven in hun besluiten als opmerking, dat de grootouders na deze rechtzaak, nogmaals een rechtzaak gaan beginnen om alsnog voor mijn dochtertje verblijfsregeling aan te vragen.

Grappig natuurlijk, want ik heb altijd gezegd dat ze haar mogen komen bezoeken zolang ze willen. Daar zijn ze ook bijna nooit voor gekomen. Het gaat voor hun niet om het zien van mijn dochtertje, maar om haar mee te nemen naar Nederland.

Zij hebben een klein huis waar ze met tienduizend man in verblijven (ik overdrijf natuurlijk). Een klein huis met twee slaapkamers, mama, grote broer (37jaar), kleine broer (28 jaar en zwaar crimineel), en 2 jongere zusjes (21 en 17 jaar)... officieel kan het zijn dat ze daar niet woonachtig zijn, maar ik weet (kan ook via zijn berichten eventueel zoeken of hij ergens heeft geschreven zo te wonen) dat zij zeker daar wonen!

Nu is mijn vraag, hebben de grootouders het recht om een verblijfsregeling aan te vragen? Bezoeksrecht, daar stem ik mee in. Ze mogen wanneer ze willen haar komen bezoeken, dat heb ik zelfs altijd al gesteund. Maar meenemen, zou dat mogelijk zijn?

Want dan wil ik daar graag eventueel een sociaal onderzoek voor vragen omdat ik 4 jaar met hun heb geleefd en weet hoe ze daar leven. Elke dag ruzie en geschreeuw. O ja, polities die midden in de nacht aan de deur staan en aanbellen. Zelfs vader-zoon ruzie en messen die in de lucht vliegen.

Ik heb nu een rustig, mooi en gezond leventje voor mijn dochter. En dit wil haar zeker niet aandoen.
Kan iemand mij raad geven?

Ik ben het echt, maar dan ook echt kotsbeu en moe. Al sinds 2016 ben ik hiermee bezig. Dat zij me lastig vallen en om de haverklap aangeven mijn dochtertje zullen meenemen naar Nederland, kan ik niet meer verdragen.

Ik wil geen slechte mama zijn en degene zijn die het kind van de vaderskant wil afzonderen. Maar zij hebben en doen daar enkel in theorie buiten lastig vallen niets voor. Want in praktijk zijn ze zero! 1 keer om de zooveeel tijd eens effe langskomen OMDAT ze iets te doen hebben hier in Limburg. No way!

Ik word hier misselijk van.

Stuur uw ex schoonouders een aangetekende brief met ontvangstbevestiging alsook een gewone brief. Hierin zet je dat ze op enkele vooraf bepaalde dagen/uren, dagen dat voor u uitkomen (redelijk zijn is de boodschap) hun kleinkind kunnen bezoeken en dit op een neutrale plaats in uw bijzijn. Dit al zeker niet in een ander land...
Als ze ooit naar de rechtbank gaan dan kan u alvast aantonen dat u redelijk bent en enig bezoek niet wil verhinderen. Hieruit zal dan ook blijken dat de grootouders gewoon moeilijk willen doen...

aanvullende info bij Bloodnight: als u zoals hij aangeeft, de grootouders zeker de kans geeft om omgang te hebben met hun kleinkind is de kans zeer klein dat een rechter hun eis ontvankelijk zal verklaren. Maar er is meer: ik neem aan dat er voordien géén regelmatig (wekelijks, maandelijks?) contact was tussen het kind en zijn grootouders. Maw er is geen close affectieve band tussen hen. Dan zal een rechter helemaal niet geneigd zijn om een omgangsregeling op verplaatsing naar Nederland toe te staan voor een 5jarig kind. Uw voorstel om op enkele dagen omgang te hebben (in uw bijzijn) op een plaats naar uw keuze is dan helemaal voldoende.

Dank jullie wel voor jullie snelle reactie.

Tav Bloodnight: Bedankt voor de tip alvast. We hadden al een afspraak gemaakt via de bemiddeling dat (Zowel papa als de grootouders) ze om de twee weken een woensdag mochten langskomen tussen 13-18 uur. İk heb ook altijd aangegeven dat ik zeker rekening zal houden met de reistijden en mogelijke files. Plus, ik ben ook altijd bereid geweest om flexibel te zijn wat betreft de dag en uur als ze niet zouden kunnen komen, zolang ze me tijdig laten weten.
Deze afspraken werden gemaakt in februari 2018. Wel, ik kan zeggen dat ze sinds februari tot eind oktober 2018 in totaal 4 keer zijn gekomen. Veel he;) Hoe vaak hebben ze niets maar dan ook niets laten weten?
Ze hebben zelfs 1 keer mijn dochter gezegd aan de telefoon dat ze er morgen (wijzend op woensdag) zullen zijn en haar naar de cinema zullen brengen. De volgende dag heeft ze zeker 2-3 uur voor mijn raam zitten wachten (mijn hart breekt nog steeds als ik er weer aan denk) maar geen mens die noch iets heeft laten weten, noch is langsgekomen! En dat was ook de laatste keer dat ik haar dit heb laten aandoen! Nooit meer valse beloftes!
Maar ga ook ZEKER een aangetekend schrijven doen maandag! Dat is zeker een goed idee.

Tav Eylis
Oh ja hoor. IK ben ALTİJD diegene geweest die heeft toegestaan. İk heb hun altijd de kans gegeven en altijd welkom geheten mochten zij haar willen bezoeken. İk kan dit ook dus met een gerust hart bewijzen zowel via mijn berichten en meewerking gedurende de bemiddeling. Maar nu ligt het aan hun om te bewijzen HOE VAAK zij om haar hebben gevraagd (zero, nul, nada!) laat staan komen bezoeken!

Als mijn dochter ouder wordt, wil ik haar gewoon met een gerust hart kunnen vertellen dat ik alle moeite heb gedaan om de band nog in stand te kunnen houden met haar vaderskant. Wel jammer dat dit allemaal zo is moeten aflopen, maar ik vertrouw die mensen absoluut niet. Uiteraard door gegronde redenen.
Met de hoop dat de rechter dit ook zal inzien, daar ik met alle bewijzen bij ga staan.

Bedankt voor jullie beiden om me wat meer licht te hebben gegeven

Nieuwe post JurecaBE moderator

Beste allen,

Ik had een tijdje geleden hier iets gepost in verband met her vonnis van mijn dochter (5jaar) waar de vader (geestesziek), maar door middel van de grootouders zij toch werd opgeëist; ze wouden haar persé meenemen naar Nederland (Rotterdam) voor tijdens weekendjes en vakantiedagen bij hun te laten logeren.

Ik had in 2016 de knoop moeten doorhakken (omdat hij een gevaar vormde voor ons beide, hij medicatie onbetrouwbaar was, waardoor zijn psychische toestand veranderde naar een chronische vorm, lees ongeneesbaar), en officieel gescheiden in 2017. Maar tussen al die jaren, noch hij (ik neem het hem niet kwalijk), noch de grootouders hebben niet echt omgekeken naar ons dochtertje (max 4 keer gezien, en dat omdat ze dan hier tijdens de bemiddeling of een gesprek met de advocaat hadden staan in hun planning). Ik heb zelfs een bemiddeling laten starten zodat mijn dochter haar vader en familie toch zou leren kennen en de band niet zal verbreken. Maar tevergeefs... ze zijn niet gekomen en middenweg was niet te vinden omdat ze die afstand niet wouden leggen om haar te bezoeken voor een paar uurtjes. Ze wouden haar persé mee hebben. Ik heb hun NOOIT geweigerd wanneer ze haar wouden spreken/bellen/bezoeken. Heb hen zelfs gestimuleerd. Wel, een band hebben ze dus zeker niet kunnen creëren met haar. Op jullie advies na mijn eerste post, heb ik zelfs een aangetekend schrijven opgestuurd naar hun,met de melding dat ik er mee instem dat als ze haar willen bezoeken, ze welkom zijn.
Maar tevergeefs.

We zijn na de bemiddeling, moeten beginnen met conclusie termijnen. Ik heb ook een aantal keren vorig jaar een klacht moeten neerleggen bij de politie wegens belaging, stalking en bedreiging van mijn ex-partner. Het is en was echt niet meer vol te houden. Hij beseft(e) niet eens dat we gescheiden zijn, weet niet eens dat we een dochtertje hebben. Bleef me dag in dag uit stalken en dreigen. Hij benoemde zichzelf als de Mesias en profeet. Zelfs gaf hij aan dat hij moest gaan vertrekken Syrië als strijder (!!!) Etcetera etcetera.

Het enge aan dit verhaal is, dat hij gesteund wordt door zijn ouders en familieleden. Zij beschuldigen mij met het liegen over hem, en dat hij kerngezond is en bla en bla en bla... Volgens hen heeft hij niets en ik verzin dingens. Terwijl ik zwart op wit alles heb, whatsapp berichten, sms berichten, videobeelden, emails, zelfs zijn doktersattesten van toen we nog net niet uit elkaar waren, verwijzen dat hij psychotisch is.
Maar ze zien en zagen het niet, wat me doet schrikken. Want op deze manier is en vormt hij een serieuze gevaar voor mij, voor mijn dochter en zelfs voor de maatschappij. Zolang zijn zieke toestand niet wordt ingezien, als geaccepteerd; volgt er ook geen behandeling en evenzeer geen verandering. En ik ga deze mensen, geen kleine van 5-jaar noooooit toevertrouwen!
Ze wonen met 7 thuis, waarvan 2 gestoorde zonen en 1 criminele zoon met een strafblad tot boven de wolken! Mijn dochter krijgen ze daar niet binnen. Het scheelt me niet wat ze met hun leven uitspoken, maar uit onze buurt moeten ze blijven!

Soit, dit allemaal is aangekaart geweest na alle conclusietermijnen tijdens de zitting op 28/02 en hallelujah! De procureur was ook aanwezig om al de klachten die door mij werden neergelegd ook te bespreken! Hij heeft de zaak serieus genomen en serieuze stappen ondernomen! Gelukkig en eindelijk!!! Mijn gsm toestel is volledig uitgelezen en al zijn berichten ed zijn geanalyseerd (totaal 1miljoen 587 duizend 333 sms berichten van hem ontvangen op 1 jaar tijd!). De procureur heeft letterlijk gezegd dat hij een gevaar vormt voor mij en mijn dochter en daarom dat hij van mening is dar hij zeker moet opgevolgd worden. Deze dossier werd dan persoonlijk door de procureur ook overgemaakt naar de justitie van Nederland. (Volgende week heb ik daar ook een afspraak staan om nog eens een klacht neer te leggen daar, met de laatste berichten die ik van hem heb gekregen).

De uiteindelijke vonnis is op 21/3 uitgesproken en nog eens hallelujah: Ik ben exclusieve ouder verklaard, totale contacten tussen hem en mijn dochter zijn opgeschort (wat we eigenlijk niet hadden gevraagd; ons voorstel was onder begeleiding zo minim mogelijk contact te kunnen hebben; en een sociale onderzoek starten). De rechter heeft ook zeer duidelijk gemeld dat mijn ex-partner niet eens beseft dat hij gescheiden en vader is. Daarom dat hij zeker buiten spel mag blijven!
Ik ben heel blij dat er na 4 jaar gevecht, eindelijk een uitspraak is gedaan en eindelijk ze me hebben kunnen horen en zien. Wat heb ik allemaal meegemaakt:(

Maar nu hoor ik van mijn advocaat dat zij (grootouders) in hoger beroep zullen gaan. Ze willen mijn dochter toch weer opeisen. Ik heb altijd al gezegd, zolang in de buurt is, mogen ze haar wanneer dan ook komen bezoeken! Bezoekrecht krijgen ze van mij zowiezo.

Ik Weet dat als ze in hoger bezoek zullen gaan, niet meer dan dit zowiezo zullen krijgen. En ik weet als ze daarmee toch zullen beginnen, ik daar ook weer veelal tegen te zeggen en te bewijzen heb. Ze hebben ten eerste zeker geen affectieve band met haar, ze hebben mijn aangetekende schrijven gekregen en alsnog zoveel kansen gekregen van mij waar ze niet eens 1 keer naar hebben gegrepen, en nu in hoger beroep zullen gaan? Is toch belachelijk!

Ik heb echt geen zin om dit proces met de rechtszaak, en vonissen en tralala te beginnen. Het kost me ook zoveel energie, tijd en geld! Wat moet ik doen?