JuridischForum.be

Wou graag weten of het echt wel wettig is dat mij de deur werd gewezen toen ik van vreemden moest horen dat mijn minderjarige zoon door de vader naar de spoed werd gebracht en een operatie onderging . Mocht eerst van de verpleging op de kamer wachten maar toen de papa met de nog onder verdoving zijnde minderjarige zoon op de kamer kwam werd me de deur gewezen . Heb nadien niks meer gehoort of info gehad , zelfs niet op aanvraag . Moeten dokters mama s dan niet inlichten ? Want van de vader hoor ik helemaal niks

Neen dokters moeten niemand verwittigen.

Vader minderjarige zoon ..... u de moeder en waarom zegt de vader niets ?
Is er vonnis waar het een of het ander instaat?

allen dat we beide instaan voor de kinderen en dat ze week om week bij vader en moeder zijn , indien ze echter niet willen moeten ze minstens 1dag per week komen . De vader comuniceert gewoon niet , alleen de advokaat .

En door wie werd u de deur gewezen en waarom en wat is er gebeurd.
Wie heeft u info gegeven? en door wie bent u verwittigd?

.... indien ze echter niet willen moeten ze minstens 1dag per week komen ... .

staat dat zo letterlijk in het vonnis?

ja dat staat zo , het zijn wel voorlopige maatregelingen .

met alle respect, maar wat voor een kluns * van een rechter spreekt er nu zo iets uit.... dit is ZEER schadelijk voor de kinderen, stelt u als ouder in een ongelooflijk zwakke en verkeerde positie, en is bovenop een VOEDINGSBODEM voor OUDERVERVREEMDING...
Dit is een zeer mooi bewijs dat men NIET weet waar men me bezig is.

Ik ga er van uit dat je je zonen toch een week op de twee ziet?


* ik had een heel andere uitdrukking in gedachte, maar dit zou voor sensuur vatbaar kunnen zijn

IK ZOU MIJN KINDEREN ELKE WEEK MOETEN ZIEN MAAR ZIE HEN NU AL TWEE JAAR NIET MEER . De rechter is ook van mening dat respect moet verdiend worden en ik verdien geen respect van mijn kinderen , ze haten mij . Toch heb ik ze alle 8 zelf op de wereld gezet , borstvoeding gegeven , dag en nacht voor hen gezorgd , het brood uit mijn mond gegeven , kortom niks speciaals gewoon gedaan wat een mama doet , lief geweest .Nu heb ik niets meer , ben een dode levende moeder , iets als een zombie . Toch ben ik niet van plan me te laten gaan , ook mijn kinderen blijven recht hebben op een mama en net als ik op hen trots ben zullen zei dat kunnen op mij . Vroeg of laat zullen ze weten dat ik leefde voor hen en dat geeft me moet om zeker te zorgen dat ze trots kunnen zijn .

ondanks de..

...voorlopige maatregelingen...

zie je dus de kinderen 2 jaar lang al NIET?

ik ken dat en zelfs nog straffer: Ik zag ondanks een VONNIS mij dochter ook niet ..al een jaar lang.. als ik MAATREGELEN aan de JRB vroeg, stond in het nieuwe vonnis, dat er GEEN AANWIJZINGEN waren die MAATREGELEN nodig achtte ! ..... ...... begrijpe wie begrijpe kan...
... ah ja, wat was het ook weer..."in het belang van het kind"

Als er in het vonnis staat dat de kinderen ook bij u dienen te verblijven en dit wordt niet gerespecteerd door de vader dan kunt u telke male een klacht neerleggen. Aangezien het al zolang aan de gang is zou ik toch echt nog eens proberen om iets te ondernemen, zoals aangetekende brieven of eventueel (opnieuw) een advocaat onder de arm nemen want nu vervreemden uw eigen kinderen van u. Wat zou de reden kunnen zijn dat hij de kinderen bij u weghoudt ?

Ben al bij de politie geweest en geschreven naar de procureur maar die doen niks . Iedereen zegt dat ze oud genoeg zijn om te kiezen en dat ze niet kunnen dwingen . De kinderen haten mij ondertussen , wie weet waarom , als ik het zou weten dan zou ik op mijn knieen vergiffenis vragen voor mijn fouten maar ik weet het ook niet . Heb een huwelijk van 30 jaar achter de rug en steeds een zeer goede band gehad met al mijn kinderen en hun vrienden , ik weet het ook niet . Heb sinds kort een nieuwe relatie , dat kan dus ook de rede niet zijn want die man kennen ze nog niet eens . Wat wel is , ik zit in de armoede en hij in de rijkdom , dan is de keuze voor pubers snel gemaakt he .Als je dan weet dat een groot gezin mijn droom was en dat ik menig hormoon spuiten kreeg om mijn kinderen te kunnen hebben , dan is de droom nu veranderd in een zware nachtmeri . Eender waar ik kom en hulp vraag zeggen ze , je moet nu voor uzelf leven . Probeer dat maar als je altijd mama was en nooit behandeld als vrouw . Nu moet ik vrouw zijn maar geen moeder , heel moeilijk , leven zo . Het is voor mij niet mogelijk om de kinderen te haten , hen treft geen schuld , maar de o zo goede papa die ontneemt hun zorgeloze jeugd ; Heb een nieuwe advokaat nu en die wil wel naar de jeugdrechter stappen , hoop dan maar dat er op zijn minst met instanties als clb en huisarts en de school ook gesproken wordt .Heb er echt geen vertrouwen meer in maar kan alleen maar hopen .