Hallo,
ik heb een dochter van 7 uit een vorige relatie en een dochter van 5 met mijn huidige man. Mijn man en ik zijn niet getrouwd, we zijn enkel wettelijk samenwonend. We zijn nu 6,5 jaar samen en hebben samen een hypotheek en een lopende afbetaling voor een groene lening.
Mijn man heeft vast voltijds werk, ik werk nu per interim, mijn contract loopt af op 31 december. Daarna ben ik dus werkloos voorlopig.
Wat zal er gebeuren als wij beslissen om uit elkaar te gaan? Ik zou graag in ons huis blijven wonen, maar ik kan het onmogelijk alleen afbetalen. Mijn man zal dat niet willen alleen, dus dan komt het huis weer op de markt. Wat als we het niet kunnen verkopen boven de hypotheek-prijs? Wie moet dan die schulden afbetalen? En wat met de groene lening? Wie zal dat verder moeten afbetalen?
Mijn oudste dochter, kan mijn huidige man daar enige aanspraak op doen? Hij heeft haar nooit erkend, ze ziet haar vader nog regelmatig met een eigen afgesproken bezoekregeling, dus heeft mijn huidige man ook maar enige rechten naar mijn oudste dochter toe?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Hier al een antwoordje op één van je vragen. Je huidige partner is géén familie van je dochter uit een eerste relatie. Hij is geen wettelijke ouder. Hij heeft geen wettelijk co-ouderschap en kan geen verblijfsco-ouderschap vragen. Het enige wat hij wel kan aanvragen is omgangsrecht met haar gebaseerd op het feit dat er een langdurige duurzame gezinsverband, een relatie en een emotionele (zorg)band (6 jaar) bestaat/bestond tussen hen beiden , en dat hij die relatie wenst te onderhouden. Dan kan hij bijvoorbeeld vragen om haar een keer of twee per maand te zien. Dat kan ingewilligd worden door de rechtbank. Ik zou me daar niet tegen verzetten als je merkt dat de relatie tussen hen tweeen goed was en is. Dat die band abrupt verbroken zou worden kan voor haar best intens zijn om te verwerken. Ze is pers lot van rekening 7 jaar.
nog een kleine opmerking: je zegt dat je huidige partner je dochter uit je eerste relatie nooit erkend heeft. als hij dat al zou gewild hebben, dat was dat eens mogelijk: het kind hééft een wettelijke vader: de hare; Een nieuwe partner kan enkel stiefvader/moeder zijn.
Wat het huis betreft: hier al een korte samenvatting: het lijkt duidelijk dat géén van beiden het huis alleen kan uitkopen van de andere partner; Dan gaan jullie over tot verkoop van de woning. En met wat het opbrengt betalen jullie eerst de openstaande hypotheek en schulden. Wat overblijft wordt onder jullie verdeeld; als het huis onder de waarde verkocht wordt, zullen jullie elk uit eigen beurs de hypotheek verder moeten delgen: en dat volgens de verdeelsleutel onder de welke jullie eigenaar zijn van het huis denk ik; als je 50/50 eigenaar bent: moet je elk voor 50% de uitstaande schulden afbetalen.
je kan ook beslissen om voorlopig in onverdeeldheid te blijven en het huis samen te behouden. Je kan dan bijvoorbeeld afspreken dat de ene meer afbetaalt dan de andere en dat er geen alimentatie betaald wordt voor de gezamelijke dochter.
Maar gezien het feit dat je slechts per interim werkt, moet je misschien overwegen de boel inderdaad gewoon te verkopen.
nog een kleine opmerking: je zegt dat je huidige partner je dochter uit je eerste relatie nooit erkend heeft. als hij dat al zou gewild hebben, dat was dat eens mogelijk: het kind hééft een wettelijke vader: de hare; Een nieuwe partner kan enkel stiefvader/moeder zijn.
Wat het huis betreft: hier al een korte samenvatting: het lijkt duidelijk dat géén van beiden het huis alleen kan uitkopen van de andere partner; Dan gaan jullie over tot verkoop van de woning. En met wat het opbrengt betalen jullie eerst de openstaande hypotheek en schulden. Wat overblijft wordt onder jullie verdeeld; als het huis onder de waarde verkocht wordt, zullen jullie elk uit eigen beurs de hypotheek verder moeten delgen: en dat volgens de verdeelsleutel onder de welke jullie eigenaar zijn van het huis denk ik; als je 50/50 eigenaar bent: moet je elk voor 50% de uitstaande schulden afbetalen.
je kan ook beslissen om voorlopig in onverdeeldheid te blijven en het huis samen te behouden. Je kan dan bijvoorbeeld afspreken dat de ene meer afbetaalt dan de andere en dat er geen alimentatie betaald wordt voor de gezamelijke dochter.
Maar gezien het feit dat je slechts per interim werkt, moet je misschien overwegen de boel inderdaad gewoon te verkopen.
Hey Eylis,
bedankt voor de info!
Klinkt allemaal zo erg hé... Ik speel met het idee, er is nog niets concreets. We zien elkaar nog wel graag, maar ik heb heel vaak het idee dat het gewoon niet klopt. Hij doet vaak gemeen tegen de meisjes zonder echte reden. Allé, je kan streng zijn, maar je kan ook gewoon grof doen hé, en dat hebben zo'n jonge kinderen niet verdiend. Hij kan ook heel normaal en lief doen hoor, maar als je jongste van vijf al in de auto tegen haar zus zegt: Papa is toch altijd boos, ik heb die niet graag; tja, dan ga je wel eens nadenken.
Ik heb het hem al vaak gezegd, maar hij kan niet veranderen. Ik weet zelfs niet of hij zou willen, hij denkt dat hij goed bezig is. Hij zal ze nooit aanraken hé, en ik had een vreselijke vader, daarmee zal ik hem nooit vergelijken, maar het zit hem in die kleine dingen. Soms lijkt het alsof hij een hele dag niet anders doet dan klagen tegen de kinderen, en geen enkel vriendelijk woord kan zeggen tegen hen. Dan is alles wat ze doen of zeggen verkeerd. Dat geldt voor mij ook trouwens, er zijn dagen dat ik gewoon constant moet opletten voor wat ik zeg, want als ik ook maar één woord zeg dat verkeerd overkomt, loopt hij weer met een vies gezicht rond.
Ik overdrijf misschien gewoon. Maar op dagen als vandaag denk ik dat het allemaal beter zou zijn als wij uit elkaar zouden gaan, vooral voor de meisjes als hij niet constant met hen moest samen leven. Misschien dat hij het zelf niet aankan, misschien is hij gewoon niet gemaakt om vader te zijn.
Wij zien elkaar wel nog graag hoor. Gisteren waren we samen thuis, de meisjes zaten op school, en dat ging een hele dag goed; maar we zijn niet alleen hé...
Ik weet gewoon dat het in zijn karakter ligt om moeilijk te gaan doen als ik hierover begin met hem. Vriendschappelijk uit elkaar gaan zal nooit lukken. Hij is de koppigste man die je je kan voorstellen, echt waar, dus toegeven dat hij het erg vindt zal ik niet van hem mogen verwachten. Vandaar dat ik het hem niet durf zeggen. Eens ik erover begin, zal alles verbrod zijn en zal het hele dagen alleen nog ruzie zijn. Wat gaat er dan met de meisjes gebeuren?
Dus ik hou mijn mond, doe verder zoals we bezig zijn, probeer zo weinig mogelijk de girls met hem alleen thuis te laten, en zoek verder naar hoe ik dit praktisch kan oplossen op de beste manier voor hen.
Nog eens met hem praten, ik heb er de energie niet meer voor, hij heeft kansen genoeg gehad. Dus ja...
bedankt voor de info!
Klinkt allemaal zo erg hé... Ik speel met het idee, er is nog niets concreets. We zien elkaar nog wel graag, maar ik heb heel vaak het idee dat het gewoon niet klopt. Hij doet vaak gemeen tegen de meisjes zonder echte reden. Allé, je kan streng zijn, maar je kan ook gewoon grof doen hé, en dat hebben zo'n jonge kinderen niet verdiend. Hij kan ook heel normaal en lief doen hoor, maar als je jongste van vijf al in de auto tegen haar zus zegt: Papa is toch altijd boos, ik heb die niet graag; tja, dan ga je wel eens nadenken.
Ik heb het hem al vaak gezegd, maar hij kan niet veranderen. Ik weet zelfs niet of hij zou willen, hij denkt dat hij goed bezig is. Hij zal ze nooit aanraken hé, en ik had een vreselijke vader, daarmee zal ik hem nooit vergelijken, maar het zit hem in die kleine dingen. Soms lijkt het alsof hij een hele dag niet anders doet dan klagen tegen de kinderen, en geen enkel vriendelijk woord kan zeggen tegen hen. Dan is alles wat ze doen of zeggen verkeerd. Dat geldt voor mij ook trouwens, er zijn dagen dat ik gewoon constant moet opletten voor wat ik zeg, want als ik ook maar één woord zeg dat verkeerd overkomt, loopt hij weer met een vies gezicht rond.
Ik overdrijf misschien gewoon. Maar op dagen als vandaag denk ik dat het allemaal beter zou zijn als wij uit elkaar zouden gaan, vooral voor de meisjes als hij niet constant met hen moest samen leven. Misschien dat hij het zelf niet aankan, misschien is hij gewoon niet gemaakt om vader te zijn.
Wij zien elkaar wel nog graag hoor. Gisteren waren we samen thuis, de meisjes zaten op school, en dat ging een hele dag goed; maar we zijn niet alleen hé...
Ik weet gewoon dat het in zijn karakter ligt om moeilijk te gaan doen als ik hierover begin met hem. Vriendschappelijk uit elkaar gaan zal nooit lukken. Hij is de koppigste man die je je kan voorstellen, echt waar, dus toegeven dat hij het erg vindt zal ik niet van hem mogen verwachten. Vandaar dat ik het hem niet durf zeggen. Eens ik erover begin, zal alles verbrod zijn en zal het hele dagen alleen nog ruzie zijn. Wat gaat er dan met de meisjes gebeuren?
Dus ik hou mijn mond, doe verder zoals we bezig zijn, probeer zo weinig mogelijk de girls met hem alleen thuis te laten, en zoek verder naar hoe ik dit praktisch kan oplossen op de beste manier voor hen.
Nog eens met hem praten, ik heb er de energie niet meer voor, hij heeft kansen genoeg gehad. Dus ja...
Nele, een nieuw samengesteld gezin is en blijft één van de moeilijkste dingen die er zijn. Je moet allebei 2 keer beter zijn dan de perfectste ouders....voor mannen is en blijft het vaak ook extra moeilijk. (been there, done that too...) Maar het goed nieuws is dat het kan beteren en zelfs goed worden.
Twee gouden regels:
- voorzie elke week genoeg tijd voor jullie beiden alleen samen. Stuur de kindjes naar oma en opa, of naar een vrijetijdsbesteding (op zondag)en reserveer die tijd voor jullie samen.
- Probeer niet meer over de pijnpunten te praten, maar heb het in die "quality-tijd" over leuke dingen die jullie wél fijn vinden samen.
- Vraag hulp aan je familie wat de meisjes betreft, ze zijn nu echt wel in een heel drukke leeftijd.
De papa voelt zich waarschijnlijk ook overspoeld door zijn verantwoordelijkheden en kan waarschijnlijk de druk(te) niet meer managen. Geef hem het gevoel dat je dat begrijpt. Even time-out en rust voor jullie beiden creeren.
en de koppigste man die je je kan voorstellen? Nee... die heb ik
Twee gouden regels:
- voorzie elke week genoeg tijd voor jullie beiden alleen samen. Stuur de kindjes naar oma en opa, of naar een vrijetijdsbesteding (op zondag)en reserveer die tijd voor jullie samen.
- Probeer niet meer over de pijnpunten te praten, maar heb het in die "quality-tijd" over leuke dingen die jullie wél fijn vinden samen.
- Vraag hulp aan je familie wat de meisjes betreft, ze zijn nu echt wel in een heel drukke leeftijd.
De papa voelt zich waarschijnlijk ook overspoeld door zijn verantwoordelijkheden en kan waarschijnlijk de druk(te) niet meer managen. Geef hem het gevoel dat je dat begrijpt. Even time-out en rust voor jullie beiden creeren.
en de koppigste man die je je kan voorstellen? Nee... die heb ik