JuridischForum.be

Vraagje: 2 jaar geleden ben ik gescheiden van mijn ex-partner. We hebben 2 kinderen samen van respectievelijk 10 en 8 jaar. Momenteel zijn ze iedere week 3 dagen bij mij (papa) en 4 dagen bij hun mama en betaal ik eveneens alimentatie. Was destijds zo naïef om dit in een EOT te laten zetten.
Op het moment loopt er een zaak waar ik co-ouderschap met bi-locatie vraag (week-week).
Mijn ex-partner vind de huidige regeling beter ook al zijn de kinderen momenteel nooit een volledig weekend bij haar, noch bij mij. Ze zijn iedere week bij mij van donderdag tot zaterdagavond, de andere 4 dagen bij hun mama.
Nu heb ik vernomen dat ze aan haar advocaat gevraagd heeft om de jeugdrechter te vragen of de kinderen kunnen gehoord worden. Ze zegt dat de kids geen week-week willen en ze wil hun dat laten vertellen aan de rechter. Ik dacht dat dit pas kon van zodra een kind 12 jaar is of wordt hier flexibel mee omgesprongen?? Ze beweert aan haar advocaat dat de kinderen geen nood hebben aan die week-week regeling en dat zou blijken uit gesprekken die ze gehad heeft met de kids bij een kinderpsycholoog. Nochtans verneem ik van de kids dat ze tot nog toe slechts op een verkennend gesprek zijn geweest bij een deskundige.

“Art.931...Evenwel kan de minderjarige die over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt, in elk geding dat hem betreft, op zijn verzoek of bij beslissing van de rechter, worden gehoord door de rechter of door de persoon die deze aanwijst, onverminderd de wettelijke bepalingen betreffende zijn vrijwillige tussenkomst en zijn toestemming. De partijen zijn bij dit onderhoud niet aanwezig. De daaraan verbonden kosten worden in voorkomend geval over de partijen verdeeld. Tegen de beslissing van de rechter kan geen hoger beroep worden ingesteld. Wanneer de minderjarige het verzoek om gehoord te worden aan de rechter bij wie de zaak aanhangig is of aan de procureur des Konings heeft gericht, kan het onderhoud slechts worden geweigerd bij een speciaal gemotiveerde beslissing, gegrond op het gegeven dat de minderjarige niet over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt. Tegen die beslissing kan geen hoger beroep worden ingesteld. Wanneer de rechter beslist om de minderjarige te horen, kan laatstgenoemde weigeren gehoord te worden. De minderjarige wordt alleen gehoord, behalve wanneer de rechter in het belang van de minderjarige beslist dat hij moet worden bijgestaan. Het horen van de minderjarige heeft niet tot gevolg dat hij partij in het geding wordt. Het onderhoud geschiedt op een plaats die door de rechter geschikt wordt geacht. Van het onderhoud wordt een proces-verbaal opgemaakt dat bij het dossier van de rechtspleging wordt gevoegd, zonder dat evenwel een afschrift ervan aan de partijen wordt bezorgd.”(Gerechtelijk Wetboek).

Psycholoog en u bent hiervan niet op de hoogte??

Psycholoog en u bent hiervan niet op de hoogte??

In zekere zin ben ik op de hoogte. Mijn ex-partner liet me een 2 of 3-tal maand geleden weten dat ze met onze 2 kinderen naar een psycholoog zou gaan. Met als motivering dat ze blijkbaar ondervindt dat de kinderen over bepaalde onderwerpen niet meer open met haar durven spreken. Volgens haar te wijten aan onze scheiding. Wanneer de kinderen bij haar zijn, zouden ze bepaalde zaken (dingen die ze bij mij doen) niet meer durven vertellen uit vrees hun mama te kwetsen. Ik heb haar verteld dat ze dan gewoon maar aan onze kinderen moet uitleggen dat dit niet nodig is en dat ze nog steeds met hun grieven zowel bij mama als papa terecht kunnen. Maar ze heeft haar wil toch doorgedreven (In feite denk ik dat de afspraak reeds gemaakt was voor ze het aan mij vertelde, maar soit). De kinderen zouden zich door die gesprekken alleen maar meer en meer op hun gemak voelen en beter in hun vel. Noch bij mij, noch op school is er enige blijk dat de kinderen nood hebben aan een psycholoog.

Echter, ondertussen weet ik reeds meer. Ze gebruikt die kinderpsycholoog om voor de jeugdrechter te kunnen aantonen dat ze geen week-week willen. Mijn kinderen zijn ondertussen gewend dat ze van zondag tot donderdagmorgen bij mama zijn en van donderdag tot zaterdagavond bij mij. Waarom dus week-week vraagt ze zich af. Die kinderen willen mama geen 7 dagen missen. Hetgeen volgens mij dan weer relatief is. M'n ex en ik wonen op 200m van elkaar. Zelf op de dagen dat de kids bij mij zijn, mogen ze langs gaan bij mama om hun fiets te halen of om met het buurmeisje te gaan spelen. Omgekeerd, in haar dagen, moeten de kids papa zijn huis mijden. Dan vraagt ze zich af waarom die kinderen met enkele vragen zitten.

In ieder geval, ik heb schrik dat indien de kinderen gehoord worden, zij echt wel zullen aangeven geen week-week te willen. Zij vinden de 4/3 dagen regeling beter. Lost mijn probleem niet op natuurlijk. Ik wil graag 2 volledige weekends per maand. Nu heb ik nooit een volledig weekend.

Kosten van de psycholoog worden die verrekend via bijzondere kosten?
Heb je eveneens inzage in het verslag van de psycholoog?
Zo'n beslissing moet die niet gezamenlijk gebeuren?

Zoals zoveel gebeurd,zijn hier weer de kinderen het wiselgeld.Er is slechts een geldig alternatief als beide ouders de kunst en de macht hebben kinderen op te voeden en deze is co-ouderschap met bilocatie,
spijtig genoeg zijn er nog altijd mensen die uit racune handelen en de andere ouder pijn willen doen en dit ten koste van de kinderen;
zijn deze het ouderschap waardig

Kosten van de psycholoog worden die verrekend via bijzondere kosten?
Heb je eveneens inzage in het verslag van de psycholoog?
Zo'n beslissing moet die niet gezamenlijk gebeuren?

Van zoda de behandeling start, is men verplicht het verslag en de resultaten aan mij te laten zien. Ik moet er zelf wel naar vragen uiteraard. De kosten zijn volledig voor m'n ex-partner. Het is zij ie het nodig achtte de kinderen te laten behandelen. Zoals ik eerder aangaf, is er helemaal geen nood aan een psycholoog. Bij mij gaat alles goed en ook op school en CLB zien niet het nut van een behandeling.

ok, om deze zaak aan te pakken, counter je best de verdedigingstactiek van de mama:
- haar argument is dus : de kinderen hebben geen zin in een week-weekregeling, ze gaan hun mama te hard missen, want ze voelen zich geremd (door de papa) en ook de psycholoog kan dat bevestigen.

Dan bouw je je pleidooi op het volgende argument: jullie wonen 200 meter van elkaar en tussentijds contact is beslist mogelijk en moedig je zelfs aan.
De verblijfsregeling 50/50 wil je omdat je je kinderen ook wil opvoeden en een actieve rol wil spelen in hun ontwikkeling (zowel mentaal, psychologisch als relationeel)Je aandeel als vader in de ontwikkeling van je kinderen is dus niet enkel een zaak van "omgang" en elkaar zien. Maar je wil actief opvoeden. Dat is je recht en dat is ook hun recht (door hun vader opgevoed te worden). Dat kan enkel als er ook samengeleefd wordt.

De kinderen kunnen wel aangeven dat ze het graag bij de oude regeling houden omdat dat leuk was en ze liever niet veel veel zien veranderen. (zo zitten kinderen in elkaar, maar wacht tot de puberteit, dan zetten ze zich ineens af tegen de ouder waar ze hoofdzakelijk verblijven
Maar de overgang naar een 50/50regeling kan gerust geleidelijk gebeuren. Er is géén zinnig argument om een evolutie naar 50/50regeling te weigeren. De psycholoog kan overigens enkel aangeven wat de kinderen wensen of willen. MAAr kan géén klinische reden geven dat er géén 50/50regeling mag starten of dat het slecht is voor de kinderen. Waarom? Hij is ten eerste geen DOKTER en er zijn geen klinische syndromen, pathologien vastgesteld;: hij kan dat overigens ook niet
bouw je pleidooi zo op: het rapport van de psycholoog (als hij dat al wenst op te maken, want hij weet dat dit geen juridische grond heeft...) kan je counteren door een pscychologische expertise aan te vragen bij de jeugdrechtbank door een PSYCHiater. die heeft wel de bevoegdheid gefundeerde indicaties voor het verblijf van de kinderen aan te geven.