JuridischForum.be

Dag,

M'n ex en ik zijn sinds een maand uiteen gegaan en hebben één kind van 2 jaar en dit met co-ouderschaps regeling.
We hebben afgesproken om alles via een bemiddelaar zo goed mogelijk in alle belang van ons dochterke op papier te zetten.

Op de dag zelf dat we uitéén zijn gegaan wist zij al direkt wat ze op papier in het dubbel opschreef ivb met ons dochterke, om de iedere dag bij elk en dan om het weekend, klonk allemaal goed. Zelf voegde ze eraan toe geen alimentatie te willen wat niet op papier gezet was.
2 weken later op onze eerste afspraak bij de bemiddelaar leek alles vlot te gaan ivm ons dochterkes regeling, tot ze vertelde dan toch alimentatie te willen hebben ook al krijgt zij de kinderbijslag en is ons kind zowel om de ieder dag maar door de week overnacht ze bij haar en weekend bij haar en mij dus alle kosten voor eten, kleding, etc,... is verdeeld.
Ze leek vastberaden en dit zal leiden dat het gerecht zal gaan beslissen.

Wat er bij komt is dat "we" samen een huis gekocht hebben 9 maanden geleden en dit nu terug verkocht gaat worden.
Met "we" is bedoeld dat ik voor het meest alles betaald heb.
Zij heeft nooit een eurocent gespaart terwijl ik er alles tegenaan heb gesmeten.

Nu wonen we beide terug bij onze ouders in tot het huis verkocht is en kijken wat de kosten zijn, alweer,... voor mij dan toch.
Nu is zij al aant plannen om te gaan huren met geen eurocent in hare portemonee want nu moet ze mee betalen voor de lening en alle kosten erbij wat ze niet gewoon is en ze verdiend maar 900 euro/maand (parttime). Zelf werk ik voltijds en ligt mijn loon hoger natuurlijk (1600 euro).

Het lijkt me dat ik, ook al hebben we co-ouderschap regeling, toch zal gaan moeten betalen aan haar voor het kind ook al betaal ik de helft aan kosten en krijgt zij alle kinderbijslag. Snap dan niet waarom ik nog eens op haar rekening moet gaan storten voor ons dochterke, voor mij klinkt alsof ik haar moet betalen zodat ze kan gaan huren en haar nieuwe auto kan gaan kopen/afbetalen.

Iemand enige advies?

Mijn eerste reactie is er eentje van ongeloof, volgens uw verhaal ging u beiden naar een bemiddelaar, maar
deze zou geen rekening hebben gehouden met de vraag van uw vrouw om een persoonlijk alimentatie... ?

Mss dat u kan argumenteren dat het gebrek aan opname, bewijst dat het om nieuwe eisen gaat, waarover reeds een
mondeling akkoord bestond.... komt het alsnog tot een toekenning van een persoonlijke alimentatie, dan
zal deze wettelijk slechts worden opgelegd voor de duur van het huwelijk.
U dient dan zelf te oordelen of dat dit het waard is om er een blijvende ruzie over op te starten...?

Wat deze bemiddelaar wel op papier zette, inzake jullie dochtertje, vormt op de rechtbank uiteraard een serieus argument.
Een moeder kan moeilijk eerste instemmen met een gelijke verblijfsregeling, om deze gemeenschappelijke eis vervolgens aan te vechten.
Wat betreft alimentatie voor jullie dochtertje, bij ongelijke verblifsregeling is dit een wettelijke verplichting!
Indien u geen ongelijke verblijfsregeling wil, kan u best een serieus plan op papier zetten, en dit aan de rechtbank laten geworden.
Indien u er wel mee akkoord gaat, kan u de alimentatie beter zelf voorstellen, zelfs iets hoger dan normaal, maar inclusief de 'bijzondere' kosten.
Het is nu éénmaal zo dat een alimenatie fiscaal aftrekbaar is, wat mijn inziens een pak moeilijk is voor aparte bijzondere kosten.

Wat betreft het huis kan u bij een gerechtelijke vereffening en verdeling mogelijk teruggaan tot op het moment van de aankoop.
Waar er standaard wordt gerekend vanaf de datum van scheidingseis, hebt u hiervoor voldoende argumentatie met;
o.a. de betaling van de registratiekosten, en mogelijk éénzijdige aflossingen.

Bij opnieuw verkoop binnen het jaar, was er vroeger een voordeligere regeling inzake herbeschrijf, ik weet niet of
dit heden nog bestaat. Bekijk daarvoor ook jullie leningsakte, mogelijk zijn jullie de bank een herbeleggingsvergoeding schuldig...
De kosten van vereffening en verdeling vallen normaliter lastens het gemeenschappelijke vermogen, dus slechts ten halve aan u.

Wel even opgelet hiermede: een openbare verkoop kost de gemeenschap 10 procent op de verkoopprijs van het pand,
het op uit onverdeeldheid treden (het plaatsen van de woning op naam van een van beiden) slechts 1 procent.
M.a.w. heeft één van beide belangstelling in het overnemen van de woning, dan kan u best beginnen rekenen, en
alsnog hierover een minnelijke schikking treffen.
De vaste afbetaling van een hypotheeklening vormt voor eventuele vastlegging van een alimentatie,
mogelijk een bepalende rol. Ook dat dient te worden afgewogen.

Een advies hieromtrent is nooit sluitend, immers een advocaat kan zoveel invloed hebben op de rechtbank dat
alle goede (zelfs wederzijdse) voornemens aan dingelen worden geslagen.

Bedenk, met hoger vermelde zaken in het achterhoofd dat; jullie, gezien het co-ouderschap, altijd tot een samenwerking
zult moeten komen en dit tot jullie dochter op eigen benen staat.
Vanuit dat oogpunt is het wellicht beter om; enig water in de wijn te doen, en alsnog samen de bemiddelingspoging te hervatten.

Immers het geld, dat u beiden uitgeeft aan advocaten, kunnen jullie wellicht aanwenden tot een een soepele samenwerking
tot de opvoeding van jullie dochter. In het voordeel van alle betrokkenen.

De moeder zelf overtuigen zal u niet lukken, laat dat dus maar aan de bemiddelaar over...

succes!