mijn kinderen voelen zich niet veilig bij hun vader

[AntjeB]

De vader van mijn kinderen die beiden 14 jaar zijn, is alcoholieker. Tot afgelopen week hebben mijn kinderen zeer duidelijk aangegeven dat ze zich niet veilig voelen bij hem. Hij heeft tevens ook al verschillende feiten gepleegd. Deze week zouden ze terug moeten vertrekken naar hun vader (co-ouderschap) maar ik heb hen beloofd dat ze voorlopig niet moeten gaan. Hij verwacht ze echter wel en ik ben er niet gerust in welke gevolgen dit gaat teweeg brengen. Hun vader is behoorlijk agressief en ik vrees voor dreigementen op mijn adres.
Bij de politie is hij gekend. Welke stappen moet ik ondernemen om mijn kinderen voorlopig bij mij te houden. Moet ik eerst toestemming krijgen van de jeugdrechter? Komende week worden mijn kinderen reeds verwacht bij de politie voor een verhoor rond een feit dat hij gepleegd heeft.
Hopelijk snel een reactie.
Antje

[Bijtje]

Jammer dat hun papa alcoholieker is. Wat bedoelt u met de feiten die hij heeft gepleegd ? En welke verblijfsregeling heeft u ? Is deze regeling vastgelegd op papier ? Als er een vonnis is, maakt u zich strafbaar indien u het niet naleeft. Welke agressie is er voorgevallen naar de kinderen toe ?

[roderidder]

Is dat wel verstandig belofte's doen terwijl men weet of men zou moeten weten dat men daarmee een strafblad riskeert?
Wat je voorstelt is een vorm van geweld, niet alleen geweld op de andere ouder maar ook het plegen van geweld op je eigen minderjarige kinderen.
Mag nu net dat zijn wat men als argument aanhaalt dat de andere ouder een minder goede ouder zou zijn.
Overigens zal U op die manier bij politie ook snel gekend zijn voor feiten.

Er zijn vele dingen die langzaam schever en schever groeien en vervolgens plots en dringend oplossingen zouden moeten vereisen komende van andere mensen.
In de eerste plaats meen ik dat het beter is dat je als ouders samen naar een oplossing zoeken eerder als dat advocaten de zaak in handen nemen die alle slechte ervaringen van een ouder gaan oplijsten.
Dit is roepen om nog meer frustratie.

Hiermee wil ik niet zeggen dat het niet moeilijk is of kan zijn daar moet je me niet van overtuigen, maar de gerechtelijke weg kiezen om de andere ouder in feite zo veel mogelijk zijn ouderschap te gaan ontnemen dat heeft zo is veelvuldig gebleken, veel te veel tot onnodige drama's geleid. Flexibele regelingen genieten in dergelijke case's meestal mijn voorkeur, maar voor flexibele regelingen zijn het de ouders zelf die daar voor moeten zorgen.

Wat je kan doen is een aangetekend schrijven sturen waarin je vraagt of er bereidheid is om samen hulp gaan te zoeken voor het gebroken gezin. Hierbij kan je de termijn aangeven waarbinnen je verwacht dat de hulp opgestart wordt. Het overwegen waard is dat schrijven waar je eigenlijk hulp zoekt laten betekenen door een gerechtsdeurwaarder. Dat kost wel wat maar dat geeft allicht wat meer gewicht aan je schrijven.
Het doel van de hulp zou m.i. niet mogen zijn als zijnde "zijn probleem" maar wel het probleem of problemen van het "gebroken gezin" dat is toch net iets anders.

in ieder geval wens ik U sterkte in het vinden van een door beide aanvaardbare oplossing want eenvoudig is deze problematiek niet

RR

[AntjeB]

slagen en verwondingen naar partner, sexuele betasting bij een minderjarige.... dit zijn de andere feiten. Mijn kinderen worden deze week op videoverhoor verwacht. We hebben enkel bij de notaris een akte opgesteld waarin vermeld staat dat we beiden voor de kinderen co-ouderschap willen. In het begin zorgden we elks een week voor hen, maar na signalen van de kinderen en met onderling overleg is dit veranderd naar 8 dagen bij vader en 20 dagen bij moeder.
Al jaren heb ik mij als een neutraal persoon opgesteld want ik wou de kinderen niet beïnvloeden. Kinderen zijn nu eenmaal loyaal naar beiden ouders en dat wou ik respecteren. Nu ... nadat mijn kinderen betrokken zijn bij sexuele feiten van een vriendinnetje van hen, zeggen ze dat ze niet meer naar papa willen ("dit is de druppel", aldus kids). Ook omwille van het feit dat hij veel drinkt, steeds slaapt, moeilijk wakker te krijgen is, hen heel vaak dag en nacht alleen laat en de hygiene in huis alles behalve aanvaardbaar is. Ik voel mij nu verplicht als ouder om eindelijk stappen te ondernemen zodat onze kinderen op zijn minst 1 veilige thuisbasis hebben. Ze durven eindelijk te zeggen waar het misloopt bij hun papa. Ik kan niet anders dan hun vraag aux serieus te nemen.
Overleg met hem zou kunnen, maar ik durf niet. Sinds we uiteen zijn (nu reeds 10 jaar) wordt ik bestookt met bedreigingen waarvan ik meermaals een melding heb gemaakt bij de politie. een klacht indienen ... ik durf niet... voor hem een trigger om zijn dreigementen in de praktijk om te zetten?
De kinderen heb ik gezegd dat ze voorlopig niet naar hun vader moeten, maar dat ooit, als ze dit wensen, we stap per stap een nieuwe regeling kunnen treffen.
Eigenlijk hoop ik dat de vader eindelijk inziet dat hij de controle kwijt is en het idd het beste is voor de kids dat ze een tijdje bij hun moeder kunnen vertoeven zodat hij zich kan herpakken. Een advocaat is het laatste wat ik wil - het enige wat ik wil is dat mijn kinderen gehoord worden en dat ze zich veilig kunnen voelen.

[AntjeB]

Is dat wel verstandig belofte's doen terwijl men weet of men zou moeten weten dat men daarmee een strafblad riskeert?
Wat je voorstelt is een vorm van geweld, niet alleen geweld op de andere ouder maar ook het plegen van geweld op je eigen minderjarige kinderen.
Mag nu net dat zijn wat men als argument aanhaalt dat de andere ouder een minder goede ouder zou zijn.
Overigens zal U op die manier bij politie ook snel gekend zijn voor feiten.

Er zijn vele dingen die langzaam schever en schever groeien en vervolgens plots en dringend oplossingen zouden moeten vereisen komende van andere mensen.
In de eerste plaats meen ik dat het beter is dat je als ouders samen naar een oplossing zoeken eerder als dat advocaten de zaak in handen nemen die alle slechte ervaringen van een ouder gaan oplijsten.
Dit is roepen om nog meer frustratie.

Hiermee wil ik niet zeggen dat het niet moeilijk is of kan zijn daar moet je me niet van overtuigen, maar de gerechtelijke weg kiezen om de andere ouder in feite zo veel mogelijk zijn ouderschap te gaan ontnemen dat heeft zo is veelvuldig gebleken, veel te veel tot onnodige drama's geleid. Flexibele regelingen genieten in dergelijke cases meestal mijn voorkeur, maar voor flexibele regelingen zijn het de ouders zelf die daar voor moeten zorgen.

Wat je kan doen is een aangetekend schrijven sturen waarin je vraagt of er bereidheid is om samen hulp gaan te zoeken voor het gebroken gezin. Hierbij kan je de termijn aangeven waarbinnen je verwacht dat de hulp opgestart wordt. Het overwegen waard is dat schrijven waar je eigenlijk hulp zoekt laten betekenen door een gerechtsdeurwaarder. Dat kost wel wat maar dat geeft allicht wat meer gewicht aan je schrijven.
Het doel van de hulp zou m.i. niet mogen zijn als zijnde "zijn probleem" maar wel het probleem of problemen van het "gebroken gezin" dat is toch net iets anders.

in ieder geval wens ik U sterkte in het vinden van een door beide aanvaardbare oplossing want eenvoudig is deze problematiek niet

RR

Bedankt voor de reactie , maar de problemen zijn niet ontstaan nadat we uit elkaar gegaan zijn. Dezelfde problemen waren er reeds voor er kinderen in het spel kwamen en ik toen nog te naïef was. We hebben hierover in het verleden al veel gesproken en telkens geloofde ik zijn "beloftes". Ook heb ik hem gevraagd om hulp te zoeken voor oa zijn drankprobleem maar ook dat nam hij niet ten harte. Ik heb 10 jaar moeten aanzien dat de kinderen met weinig enthousiasme naar hun paps gingen en nu durven ze eindelijk hun mening en gevoel uiten rond de persoon waarvan ze houden. Ze willen hem niet zien momenteel. Ik durf geen risico te lopen om dit nog verder te laten escaleren. Of sta ik pas recht in mijn schoenen als de kinderen bont en blauw geslagen worden en/of sexueel misbruikt?????
Ik ben radeloos en hoop deze week na het verhoor over meer handvaten te beschikken waaraan ik me kan vastklampen.
De vader zal ik alleszins al een mailtje sturen (de telefoon hangt hij op) dat de kinderen voorlopig hier blijven tot nader bericht.

[Franciscus]

Notaris is dat een authentieke akte en dus tegenstelbaar aan derden?
Ga eens praten met de dienst SLAZO van de lokale politie.
Eventueel met de dossierbeheerder van intra-familiaal-geweld eveneens van de lokale politie.

[Turaki]

Indien enkel een notariële akte is opgesteld, kan u deze altijd naast u neerleggen. Enkel vonnis (of akte door jeugdrechter bekrachtigd) moet verplicht nageleefd worden.

Start zo snel mogelijk een zaak op bij de jeugdrechtbank ( volgens mij is dit in kortgeding mogelijk), waarin u wegens gevaar voor uw kinderen (met verwijzing naar PV's betreffende geweld en vooral de seksuele handelingen naar minderjarigen) dringende maatregelen vraagt (permanent verblijf bij u) tot er een definitieve uitspraak is betreffende de verblijfsregeling.