#5 , 03 aug 2012 07:40
nog even wat socio-psychologische info mbt dit onderwerp:
als je aan voelt komen dat kinderen in de puberteit komen (en dus rebelleren tegen de ouder met wie ze het meest te maken hebben!!!) kan je samen als (gescheiden) ouders er met hen wél even een pedazgogisch gesprek over hebben:
kinderen worden best opgevoed door beide ouders (als ze er zijn) dus als er een verblijfdsregeling is afgesproken wordt die best toegepast. Een kind kan gerust een voorjkeur hebben waarom het liever bij de ene ouder verblijft. Maar als je liever bij papa blijft ineens omdat daar veel minder afspraken of regels gevraagd worden, dan is dat niet persé het beste voor jou. Integendeel: het maakt deel uit van je opvoeding te leren dat het bij verschillende mensen er verschillend kan aan toe gaan. en dat gelukkig zijn niet te maken heeft met gewoon zelkf kiezen waar je heen gaat.. Nee het leren OMGAAN met die verschillende situaties en leren begrijpen waarom regels en afspraken er zijn: daar word je gelukkig van.
Belangrijke tip nog: als de ouders nog steeds in een (v)echtscheiding of in de fase van het echtsheidings"puberen" verwikkeld zitten, moet je ontzettend opletten je puberend kind niet als pasmunt te gebruiken in dit conflict.
Want in een latere fase keert het kind zich (in zéér veel gevallen) zelfs tegen de ouder die hier gebruik van maakte. Zelfs al doe je dat onbewust.