Hallo,
Mijn man en ik gaan scheiden en mijn man wil absoluut co-ouderschap wil maar ik heb hier mijn bedenkingen bij. Belangrijk om te weten is dat wij in Spanje wonen waar co-ouderschap bij wet nog niet verplicht is. Alvorens te beslissen hier al dan niet op in te gaan, wil ik graag even jullie opinie want ik wil namelijk het beste voor mijn kindjes zonder aan persoonlijke conflicten tussen de ouders te denken maar wens toch ook aan mijn persoonlijk leven te denken.
Kort samengevat:
Wij hebben 2 kindjes van 2 en 7 jaar.
Wij hebben sinds jaren een hele slechte relatie met veel geroep en intolerantie van zijn kant want hij is licht ontvlambaar ook tov de kinderen.
Wij hebben daarenboven een hele slechte (bijna geen) communicatie waarbij zijn wensen/eisen steeds voorop staan.
Hij moet geregeld voor zijn werk naar het buitenland (sommige maanden kan dat 2 reizen zijn, andere maanden slechts 1 reis, en trips kunnen van 2 tot zo'n 10 dagen gaan)
Hij heeft sinds enkele maanden een nieuwe partner waar hij nu mee samenleeft en heeft hij sinds kort ook een eigen appartement gehuurd waar hij met de kinderen wil verblijven wanneer ze bij hem zullen zijn.
Ik heb sinds enkele maanden ontdekt dat hij van zijn reizen misbruik maakt (uitgevonden reizen, langere reizen dan nodig om die gewonnen tijd dan bij zijn partner te kunnen doorbrengen) en ik heb hier totaal geen controle op want hij plant al zijn reizen zelf maar kan wel bewijzen dat hij zijn "werk" gebruikt om de kinderen (voorlopig) alleen of langer aan mijn zorgen te laten.
Hij wil nu "flexibele" co-ouderschap, maw, de kinderen een week bij hem en een week bij mij, maar als hij reist dan verblijven ze wel bij mij en moet ik mijn leven daar maar aan aanpassen. En de kindjes natuurlijk ook. Ik wil persoonlijk niet langer afhankelijk blijven van zijn werkrooster met geplande werktrips en uitgevonden pleziertrips die ik niet langer kan controleren.
Als mama wil ik het beste voor mijn kindjes en absoluut niet hun vader ontnemen maar als vrouw ben ik het hier toch wel niet mee eens want we hebben een barslechte relatie zonder enige vorm van communicatie, respect en vertrouwen en aangezien we geen van beiden familie hebben waar we wonen, zal ik steeds dienen klaar te staan terwijl hij "reist" en dit is dan toch wel een enorme vrijheidsberoving voor mij indien ik hiermee akkoord ga. Als vrouw vind ik dat ik nadien toch ook het recht heb om terug een leven op te bouwen met regelmaat maar door zijn "trips" kan ik alleen iets persoonlijks plannen als ik hier een betalend oppasser vindt. Bovendien moeten mijn kindjes dan ook steeds over en het weer wanneer hij plots naar het buitenland moet.
Ik zit hier erg mee in de knoei. Co-ouderschap is misshien het beste voor de kindjes maar onder de omstandigheden weet ik niet of het de beste oplossing is. Wat denken jullie hierover? Hoe zouden jullie dit het beste aanpakken? Alle advies en tips zijn welkom.
Heeft nog iemand ervaring met dergelijke situatie? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Alvast bedankt