JuridischForum.be

Het is een vraag die hier al tot in dun treure gesteld zal geweest zijn, maar ik vraag mij af of je als je voor co-ouderschap gaat alimentatie voor het kind betaald moet worden...? Mijn ex en ik zitten in de situatie dat er niet met elkaar gepraat word en alle contact via advocaten verloopt, die mij inziens alles doen om de hetze tussen mijn ex&ik in stand te houden! We zijn nu hopelijk op het laatste van de rit 'ben ik naief'? We hebben sociaal onderzoek achter de rug, jeugdrechtbank..., uitspraak valt over 3weken. Nu vraagt mijn ex 150euro alimentatie voor ons zoontje, wetende dat ik dit momenteel niet kan betalen al wil ik mijn verantwoordelijkheid zeker niet ontvluchten..., ik heb ook het gevoel dat mijn advocaat te ligt is tov die van mijn ex, mijn advocaat heeft de zaken mijn inziens niet genoeg geweerlegt die mijn ex mij verwijt, en heb echt gevoel dat wat ik nu bereikt heb enkel en aleen is door het positieve socaal onderzoek en niet door argumenten van mijn advocaat..., hier lig ik dus nachten wakker van, ik vind het zo onfair, mijn ex houdt mij bewust overal buiten, er worden mijn zoontje van 4jaar dingen ingefluisterd waarvan ik niet kan geloven dat een kind van 4jaar dat uit zichzelf zegt, hij moet haar nieuwe vriend papa.... noemen van zijn mama dit heeft mijn zoontje mij zelf verteld, doet pijn om te horen

In principe is kinderalimentatie niet nodig bij een co-ouderschap. Beide ouders spreken namelijk af dat ze beide even veel voor hun kinderen gaan zorgen, beide de opvoeding dragen en beide de kosten evenredig delen. Omdat er dus al afspraken over de kosten worden gemaakt en de ouders dus zelf alles al regelen is kinderalimentatie dan niet nodig. Mochten de ouders het niet over de kostenverdeling voor de kinderen eens kunnen worden, dan kan de rechter nog bepalen dat kinderalimentatie moet worden betaald. Dit kan tevens gebeuren als er een verschil in inkomens tussen beide ouders bestaat of als de ouders meer bij de ene ouder verblijven dan bij de andere ouder of als de ene ouder hogere lasten voor het kind moet betalen dan de andere ouder.

ik kan heel goed verstaan dat je het niet leuk vindt dat ze uw zoon oplegt om papa te zeggen tegen haar vriend, wat je kan doen is zeggen tegen je zoontje dat jij echte papa bent en dat je dat altijd zult blijven en dat de vriend van je ex andere papa is, klinkt raar maar dat helpt wel, je moet hem daarin wel helpen, dus als hij begint over diene vriend en hij zegt papa, verbeter hem maar door te zeggen andere papa.

ik meende dat er geen alimentatie moet betaald worden bij bi-locatie. Co-ouderschap is standaard, maar als de kinderen hoofdzakelijk bij de moeder verblijven dat wordt er toch nog steeds alimentatie gevraagd.

psychologische tip om je (4jarige) kind te helpen mbt papa moeten zeggen tegen de stiepfpapa: laat het voorlopig even zo en begin niet te verbeteren en schenk er geen aandacht aan . Want dan wordt het item zwaar beladen. Ik vermoed dat de moeder via dit gegeven een machtsstrijdje laat woeden.
Je verplicht je kind niet tegen je nieuwe partner "papa" te zeggen, punt. Maar om hier dan mee om te gaan, is het beste nog er niet meer aandacht aan te besteden.
Want wat geberut er als je constant je kind bverbetert? (neen, ik ben je echte papa, de andere is andere papa)
Dan veroorzaak je weer in affectieve verwarring bij het kindje: Dan komt het kindje in het andere gezin en daar zegt ie:( "andere papa, mag ik iets drinken?") en dan kan de moeder het conflict alweer verderzetten. (neen, je zegt hier gewoon papa).
Schenk er voorlopig dus geen aandacht aan, dan ontneem je de lont waarmee de moeder het conflict kan doen ontbranden: voor een zo klein kind is een papa een grote mens die ook woont in je gezin en die voor je zorgt en lief voor je is.

Creatieve ouders (die de andere ouder in hun recht laten en géén conflicueuze ouderrelatie hebben) bedenken een nieuwe benaming voor de nieuwe partner waar het kind zeer duidelijk mee snapt wie wat is (copapa, pluspapa of gewoon de naam)

Tweede tip voor de papa: de mama màg jou niet buiten de opvoeding en belangrijke beslissingen mbt jullie kind houden. Zelfs zonder rechterlijk vonnis hebben jullie sowieso gezamelijk ouderlijke autoriteit (co-ouderschap!) dus beslissingen mbt de school, medische ingrepen, opvoedkundige zaken. Die moet je samen nemen.
En als ze dat systematisch dus niet doet, zou je advocaat dat moeten meenemen in zijn argumentering.

Creatieve ouders (die de andere ouder in hun recht laten en géén conflicueuze ouderrelatie hebben) bedenken een nieuwe benaming voor de nieuwe partner waar het kind zeer duidelijk mee snapt wie wat is (copapa, pluspapa of gewoon de naam)

zie het verschil niet met de benaming van andere papa?

ander is een eigenaardig woord in deze context : want als kindje bij de andere papa is, zal hij de echte papa "andere" papa moeten heten...

theoretisch is het tot op heden alemaal in mijn voordeel gegaan, vonnis op vonnis helaas is de praktijk heel anders. Om het menselijke nog te vergeten! Volgens mij maken die Advocaten er ook een spel van om de oorlog tussen mijn ex&ik zo hoog mogelijk te houden, zowel de hare als mijn Advocaat..., ik heb sterk mijn twijfels over hoe advocaten konkelfoesen onder elkaar.
Mijn vertrouwen in het recht van het GERECHT is weg aan het gaan en dat vind ik zelf heel spijtig