JuridischForum.be

situatie:

- sinds een 2-tal jaar zijn mijn ex-partner en ik uiteen
- wij hebben 2 kinderen van 4 en 6 jaar oud
- wij hebben een regeling week-week, niet gehomologeerd omdat er geen totaal geen problemen zijn, alles loopt vlot
- wij wonen vlak bij elkaar

Maar nu komt het: zij wil verhuizen naar 50km verderop aangezien ze een nieuwe partner heeft en erbij wil gaan wonen. Voor mij geen probleem, ware het niet van de kinderen...
Ik ga ervan uit dat er niks kan / zal veranderen aan de school- en opvangsituatie, maar zij is dus wel van plan om tijdens haar week elke dag heen en weer te rijden met de kinderen. Ik heb daar toch wel de nodige problemen mee... zo'n verhuis is totaal niet in het belang van de kinderen.
Ik heb haar zeer beleefd maar duidelijk laten weten dat ik het geen goed idee vind...


Mijn vraag is nu: wat kan ik doen? wat zijn mijn rechten?
Bedankt voor jullie reacties!

als je expartner de schoolsituatie ongewijzigd laat en het verblijfsco-ouderschap verder respecteert heeft u geen zaken waar ze gaat wonen. Dat behoort tot haar privésfeer.
Als zij er in slaagt haar leven zodanig te organiseren dat de kinderen in hun vertrouwde omgeving naar school kunnen blijven gaan is er wettelijk géén grond om hier tegen in te gaan.
Zo'n verhuis is inderdaad niet in het belang van de kinderen, maar het schaadt ook niet.
Net zo goed dat hertrouwen, nog meert kinderen kinderen krijgen, op citytrip gaan naar Barcelona ook niet in het belang is van de kinderen, maar in je persoonlijke belang is én niet schadelijk voor de kinderen.
De mama màg die dingen allemaal doen: als ze maar oplossingen zoekt om die veranderingen makkelijk maakt voor de kinderen.
Dus u kan eigenlijk niets doen, toch niet in de zin dat u zou verbieden dat de mama verhuist.
En uw rechten zijn dezelfde als die van de mama : ouder zijn van het kind en een leven hebben dat soms ook impact heeft op het leven van uw kinderen.

eylis,

bedankt voor je reactie.
Voor alle duidelijkheid: het is niet mijn bedoeling haar verhuis tegen te proberen houden, zoals je zegt is dit haar beslissing en heb ik daar niks mee te maken.
Wat ik wel vind, is dat de huidige week-week verblijfsregeling in vraag kan/moet gesteld worden. Dit omdat een afstand van 50km tot de school in mijn ogen niet realistisch is voor zo'n jonge kinderen.

Mijn vraag is dus eigenlijk: heb ik een voet om op te staan om een aangepaste verblijfsregeling te vragen/af te dwingen?
Indien dit kan, waar kan ik hiervoor terecht?

Voor minderjarigen dient u hiervoor bij de jeugdrechtbank aan te kloppen.
U verkrijgt daar normaliter beiden automatisch het co-ouderschap.

Echter, gezien jullie reeds konden overeenkomen in de scheiding, en de huidige situatie blijkbaar vlot loopt,
zou ik dit in uw geval, eerst en vooral proberen te bemiddelen met de andere ouder.

Iedereen kan inzien dat een afstand van 50 km (mogelijk 100 km heen en terug) dagelijks overbruggen niet bevorderlijk is voor kinderen.
U denkt als co-ouder pro-actief na over het welzijn van jullie kinderen, dat doe je als co-ouders echter wel samen!

In praktijk zal u gelijk krijgen dat; dit niet realistisch is, dus is de kans groot dat het probleem, in tijd, zichzelf oplost.
Of deze oplossing in uw voordeel zal zijn(?), dat blijft uiteraard afwachten...

Intussen worden jullie kinderen tegen uw wil - als co-ouder- in, opgezadeld met onvermijdelijk reistijden, die voor hen belastend kunnen zijn.

Indien de moeder zich, na enige tijd, niet meer aan de onderlinge overeenkomst kan - of wenst te - houden, zit u echter met een feitelijke situatie
die niet-gehomologeerd werd, wat zich bij rechtsgang tegen u zal keren... net omdat er wordt geredeneerd zoals Eylis beschrijft.

Een mogelijke minnelijke oplossing kan erin bestaan om beiden akkoord te gaan met een homologatie van de huidige afspraken(?)

ter aanvulling: als na verloop van tijd blijkt dat de moeder zich niet aan de gevonniste afspraken mbt verblijfsc-ouderschap kan of wil houden en de verblijfsregeling moet opnieuw bekeken worden voor de rechter dan wordt er tegenwoordig eerder op deze manier geredeneerd door de rechter:
als de verblijfsregeling niet meer gerespecteerd kan worden of zeer zwaar wordt voor de kinderen doordat één ouder de beslissing heeft genomen véél verder te gaan wonen dan de oorspronkelijke omgeving(waar verblijfsdco-ouderschap wél mogelijk is/was) dan zal de rechter éérder negatief vonnissen tov de verhuisde ouder; Immers het is deze persoon die de de situatie bemoeilijkt.
Je kan de mama er natuurlijk op wijzen dat als ze later het verblijfsc-ouderschap niet goed kan respecteren de rechter eerder geneigd zal zijn een 70/30 verblijfsregeling ten gunste van jou uit te spreken.
Dus op dit moment kan je en moet je niets ondernemen, maar best wel de mama op de mogelijke gevolgen wijzen voor haar als het haar niet lukt.
Nu is het zo dat 50 km echt wel ver is, maar er zijn ouders de mits goede planning er wel in slagen toch bi-locatie te onderhouden op zo'n afstand.

Zoals poster het verhaalt bestaat er op dit moment geen vonnis.

Het woordje 'eerder' in deze aanvulling, slaat op een juridische onzekerheid.
Het gaat hier ondermeer over een vier jarige.
Een iets wat handige scheidingsadvocaat zal dit gegeven uitspelen om een 70/30 verblijfsregeling ten gunste van poster te weerhouden.

Immers "de mama màg die dingen allemaal doen: als ze maar oplossingen zoekt om die veranderingen makkelijk maakt voor de kinderen."
Echter die oplossingen bestaan niet, aldus dienen de kinderen de afstand te overbruggen of de afspraken worden niet nageleefd.

"En uw rechten zijn dezelfde als die van de mama". Dit zou idd de basis moeten zijn voor een gelijke berechtiging, echter
waarom zou poster dan begunstigd worden met een 70/30 verblijfsregeling? De rechten zijn gelijk, en de mama mag nog verder zoeken naar een onbestaande oplossing, ook al zou dit nog een twaalf jaren aanslepen of tot de kinderen zelf mogen beslissen waar ze verblijven....

Poster dient aldus, op dit moment, wel degelijk iets te ondernemen, wil hij de kinderen het over en weer kletsen besparen!
Wachten tot de mama hierin niet langer slaagt is geen optie, want dan mag hij later aan de rechtbank gaan uitleggen, waarom hij deze
nadelige situatie voor de kinderen als co-ouder tollereerde en dit louter op basis van niet-gehomologeerde afspraken.

Luc, eylis,

ik heb ondertussen al contact gehad met de mama.
Zij heeft navraag gedaan bij haar advocaat en die zegt dat er geen probleem zou mogen zijn voor de 50/50 regeling indien ze verhuist...
En de reden was dat haar werk ongeveer halverwege tussen de school en de nieuwe woonplaats ligt.

Ikzelf blijf erbij dat het een ingewikkeld gedoe zal worden, vooral 's ochtends. Dit is totaal niet in het belang van de kinderen en dus heb ik het gevoel dat ik iets moet doen, want vroeg of laat loopt dat toch mis.
Bijgevolg heb ik er op aangedrongen de huidige (perfect werkende) verblijfsregeling te laten homologeren.

Eventjes uit persoonlijke ervaring: Hier wonen we 60 km uit elkaar (andere partij is verhuisd). De rechtbank heeft dat eventjes aangehaald als mogelijk 'probleempunt'. Maar de partij die ver weg woont van school, heeft gewoon gezegd hoe dat op te lossen. Rechter heeft geoordeeld dat een autoritje kan tellen als quality time: samen babbelen, gek doen, een liedje zingen. En zo geschiede. Kind komt niet te laat en maakt gebruik van de auto om eventjes te dutten op weg naar huis en is daarna terug helemaal fris.

Maar niet elke rechter is dezelfde natuurlijk.

ik sluit me aan bij Duma: als de "vertrekkende patij" de inspanning doet de mogelijke problemen die de afstand zouden kunnen veroorzaken pro-actief aanpakt en oplost, moet je toch even afwachten wat het resultaat is. zoals het spreekwoord ook omgekeerd zegt:
ieder nadeel heb zn voordeel

Het wordt dagelijks een leuke rit:

50 km naar school + 25 naar werk + 25 km 's avonds naar school + 50 km naar huis : dat is dagelijks een ritje van 125 km.
Hopelijk heeft ze een auto+brandstof van het werk.

U vergeet nog de kans op pech onder weg, risico's op verkeersongevallen, files, ...

En ik vrees dat kindlief, over enkele jaren, de autoritten niet langer als quality time zal ervaren wanneer mama blijft gek doen, of leuke kinderliedjes kweelt...

Een onoplosbaar probleem dat poster zuur zal opbreken wanneer hij nu niets onderneemt. Elk nadeel heb ook zijn nadelige gevolgen...

'iedereen',

ondertussen is er sprake van 70km afstand tot de nieuwe woonplaats, dat is toch te gek voor woorden?
Onbegrijpelijk en onverantwoord dat kinderen daarin meegesleurd worden.

Van zodra dit misloopt (ongeval, te laat op school,...) grijp ik in.
Hopelijk denken de mensen die moeten beslissen er dan hetzelfde over.

Waarom zou u afwachtentot er iets misloopt?
De rechtbank zou dan kunnen redeneren dat u er al die tijd mee akkooord bent gegaan en dat er dus eigenlijk geen probleem is. Dat u een ongeval of de laattijdigheid enkel en alleen maar wil gebruiken om uw ex te irriteren.
Er gebeuren namelijk ook ongevallen bij mensen die niet ver moeten rijden. En zelfs kinderen die dicht bij de school wonen komen wel eens te laat (statistisch gezien zelfs meer dan kinderen die van ver komen).
Ik zeg natuurlijk niet dat de kans op ongevallen niet groter is bij een grotere afstand, maar dan nog is de tijd om te reageren NU. Een afwachtende houding aannemen, kan wel eens in uw nadeel spreken. En 70 km is inderdaad wel vér. Wie niet waagt, niet wint.

Duma,

de reden dat er nu niks op papier staat, is dat dit geen duidelijke meerwaarde heeft. De huidge regeling werkt goed en er is nog geen enkel probleem geweest.
Dat kan toch als argument dienen op het moment dat ik naar de jeugdrechter zou stappen?

Want voor alle duidelijkheid: ik wil pas ingrijpen indien ik merk dat het misloopt...
Een bestaande gehomologeerde regeling laten aanpassen zal trouwens heel wat tijd in beslag nemen vermoed ik...

Mogelijk niet, want dan woont ze al op haar nieuw adres. Wat dus op DAT ogenblik de feitelijke situatie is.
Daarbij waar zijn de kinderen NU gedomicilieerd?
Geeft een andere situatie en een ander arrondissement dat bevoegd is gezien nu een onderlinge overeenkomst die tegenover derden NIET afdwingbaar is.
En wie zegt dat ex partner de kinderen niet in een andere school zal inschrijven. Welk verhaal hebt u dan nog.