rechtbank versus belastingen

[lucgescheiden]

situatie

Vechtscheiding echtgenoten X en Y

X gaat gedurende feitelijke scheiding belastingsteruggave innen.
Belastingdienst betaalt dit bedrag zonder meer uit aan X

Y kan naar veel moeite voorkomen dat de belastingsteruggave het jaar daarop weerom in handen belanden van X
Belastingsdienst betaalt deze uit aan de boedelnotaris.

X weerhoudt al jaren de vruchten van een vermogen uit de gemeenschap.
X verzwijgt dit vermogen eveneens uit de procedure van vereffening en verdeling

X liegt over het reële inkomen op de rechtbank
Gerechtelijke politie, geattendeerd door gewone politie, weigert de voorgelegde bewijzen te onderzoeken.

Rechtbank zal hierop echter geen enkel onderzoek voeren, doch baseert haar vonnis op
een mondeling advies van een substituut procureur. Dit advies wordt verder nergens toegelicht.

Y wordt hiermede voor schut gezet, kan hierop geen verdediging voeren...
Procureur en Procureur Generaal weigeren in te grijpen.

Vonnis getuigt van alles behalve enige gelijke berechtiging:
X krijgt de kinderen toegewezen, aldus ook het kindergeld, extra kosten, en alle fiscale voordelen
(het feit van gezinsverlating door X neemt rechtbank niet in de kijker, noch de valse, zware beschuldigingen van incest)
Y krijgt een alimentatie opgelegd (levend van werkloosheidsteun)

Belastingsdienst weigeren enige onderzoek te voeren naar de vruchten van het verzwegen vermogen.
(Ondanks de bewijslast overduidelijk is.)
Belastingsdienst weigert onderzoek te voeren naar de bevoegdheid van de rechtbank die dit vonnis uitsprak.
(Rechtbank van Eerste Aanleg is niet langer bevoegd na echtscheiidng....)
X heeft familiale banden binnen het ministerie van Financiën, die de vechtscheiding dirigeert om
eigen corrupte daden te maskeren.

Probleem:
Y wordt reeds meer dan vier jaren belaagt, waarbij het de bedoeling van X is om:
- Y juridisch monddood te maken
- het persoonlijk vermogen van Y - dat in de gezinswoning viel - in te pikken op basis van het zelf verzwijgen van...
- Y daarmede het onmogelijk te maken om de kinderen nog op te vangen - daarmede het onrechtmatige verkregen vonnis te bestendigen

Het enige verweer dat Y inmiddels heeft is het inhouden van de directe belastingen die hem heden worden aangerekend,
vermits geen enkele ambtenaar of ombudsman bevoegd blijkt te zijn de voorgelegde bewijzen te onderzoeken.
Heden drijft de belastingsdienst het zover dat ze Y belaagt met gerechtsdeurwaarders en dwangbevel.

Dit terwijl het weinige onderzoek dat de gerechtelijke politie wel uitvoerde; reeds klaar en duidelijk weergeeft dat
dat de familieband binnen het ministerie van Financiën, na de echtscheidingseis; rechten ging betalen op een deel zwart vermogen
aldus dit uit het gemeenschappelijke vermogen van X en Y te houden.
Deze hoge ambtenaar, noch X hebben hier -ondanks vier jaren te laat - enige boetes op dienen te voldoen.
Volgens Y maakt het ministerie van financiën zich hiermede deelzaam aan het wegmaken van gelden uit het gemeenschappelijke vermogen.
Volgens Y staat dit gelijk met heling en diefstal.

Vraag:
Graag advies hoe Y dit verder dient aan te pakken.

De kleine moegetergerde burger versus corruptie van overheidsdiensten...?

[scorpioen]

Het niet betalen van de belastingen op grond van de feiten die je aanvoert kan uiteraard niet. Daarmee krijgt Y enkel meer problemen.

Je moet een onderscheid maken tussen twee situaties:

- vorderingen i.v.m. onderhoudsgeld: hier geldt in principe: wie dat onderhoudsgeld vraagt moet het inkomen van de ander bewijzen. De politie heeft daar niets mee te maken, gaat zich niet bezig houden met onderzoek van de inkomsten of vermogens. De belastingadministratie kan niet verplicht worden om op vraag van een burger een onderzoek te doen naar een andere burger.
- vereffening verdeling: daar moeten partijen bij de boedelbeschrijving (inventaris) de eed afleggen dat zij niets verduisterd hebben. Als niet alles wordt aangegeven kan men klacht neerleggen voor meineed, eventueel met burgerlijke partijstelling bij de onderzoeksrechter. Dan komt er een onderzoek, kan men onderzoeksdaden vragen enz ...

[lucgescheiden]

"Het niet betalen van de belastingen op grond van de feiten die je aanvoert kan uiteraard niet. Daarmee krijgt Y enkel meer problemen."
Dat is een waarheid als een koe en wordt in dit verhaal ook duidelijk weergegeven.

"onderhoudsgeld: hier geldt in principe: wie dat onderhoudsgeld vraagt moet het inkomen van de ander bewijzen."
Dit proncipe werd door de rechtbank niet gevolgd. Op geen enekel moment werd door X ook maar iets bewezen.
Terwijl het toch het ministerie van financiën is die hier de deskundigheid zou moeten aanleveren, worden er door de rechtbank
zelfs geen bewijzen opgevraagd.
Nochthans is elke burger wettelijk verplicht om hulp te leveren aan een medemens in nood, m.a.w. evengoed de ambtenaren van het ministerie van Financiën. De ambtenaar is als mens dus wettelijk verplicht tot hulpverlening.
Ook al wordt deze nood hem via klacht ambtelijk medegedeeld, en het
schamele onderzoek dat ze wel voeren, bewijst overduidelijk de corruptie van hun collega's.
Waarmede de stelling waarvan de rechter vertrekt, onderuit wordt gehaald.
Toch blijven belastingsdiensten zich uitdrukkelijk baseren op het vonnis, tegen beter weten in.
Later zal het zijn: 'Wir haben es nicht gewusst'...

"vereffening verdeling: daar moeten partijen bij de boedelbeschrijving (inventaris) de eed afleggen dat zij niets verduisterd hebben."

Advocaat van X kwam bij het eerste bezoek aan de boedelnotaris voor te stellen dat elke partij het vermogen op zijn naam zou behouden,
vermits deze vermogens afkomstig zouden zijn uit giften en schenkingen en dus in feite persoonlijk vermogen betreffen.
Het volgende bezoek bij de boedelnotaris komt X met stavingsstukken af die moeten aantonen dat; al dit vermogen werd besteed aan gemeenschapskosten. M.a.w. wat eerst werd voorgesteld als 'te behouden door X', blijkt plots niet langer aanwezig.
Boedelnotaris maakt uiteindelijk geen gewag van dit voorstel, en volgt X in een bewijsvoering die rekenkundig niet eens klopt.
Y verzoekt dat er een eed wordt afgelegd, waarop de boedelnotaris zijn notarisstaat naar de rechtbank draagt...

"Als niet alles wordt aangegeven kan men klacht neerleggen voor meineed, eventueel met burgerlijke partijstelling bij de onderzoeksrechter. Dan komt er een onderzoek, kan men onderzoeksdaden vragen enz ..."

Mooi scenario dat effectief zo in de boekjes staat genoteerd. Echter in praktijk verloopt dit volledig en noodgedwongen totaal anders.
Rechters stellen vast dat X, na jaren vechtscheiding alles reeds in 'officiële' verklaringen liet opnemen, dat een eventuele eed aldus zinloos tijdverdrijf betekent, ondertussen worden termijnen zodanig gerokken dat X alle tijd wordt geboden om de gaatjes te dichten en vonnissen te laten betekenen in de hoop dat Y er de brui aan geeft, en zij een vonnis kunnen uitspreken dat voor een gelijke verdeling zorgt van het 'officiële' gemeenschappelijke vermogen.
Inmiddels wordt Y aldus uitgeperst door de fiscus, die zich baseert op onbevoegde uitspraken van eerdere rechtbanken.
Wanneer de fiscus zijn wangedrag daar zelf niet van wenst in te zien, blijkt er geen enkel ambtenaar bevoegd om dit wangedrag aan te kaarten...

Y verkrijgt echter op geen enkel moment enige hulp om zich te verdedigen inzake corruptie, rechtbanken en fiscus pingpongen de verantwoordelijkheden naar elkaar om hun fouten te verdoezelen en elke vorm van verdediging in de kiem te smoren.