#2 , 15 nov 2012 15:39
Eén en ander hangt af van de bewijskracht die u kan aanvoeren.
Mijn inziens zal u ontegensprekelijk moeten aantonen dat de financiele bijdrage aan u persoonlijk werd geschonken,
en niet aan de huwelijksgemeenschap. Van zodra u daarin slaagt, kan de discussie starten hoe dit verrekend dient te worden.
Waar vruchten van persoonlijk vermogen wettelijk ten goede dienen te komen aan de gemeenschap, zou u alvast geen enkele meerwaarde kunnen claimen.
Verder blijkt de wet ook te voorzien dat: vermogen dat heeft gediend tot het verwerven van de gezinswoning, zomaar niet KAN worden teruggevorderd....
U kan uiteraard juridisch alles proberen terugvorderen, persoonlijk mag ik ( tot dusver) ervaren dat rechters; zullen streven naar een gelijke verdeling.
Dat het in beider voordeel is om tot een minnelijke overeenkomst te komen, teneinde uw leven de volgende tien jaren niet laten te overheersen door de gijzeling van juridische getouwtrek, met alle kosten die daaruit zullen voortvloeien.
Bedenk dat de levensjaren die u kwijt zal zijn aan dergelijke onmin, nooit worden vergoed en u deze ook nooit meer zal herbeleven!
Indien er kinderen aanwezig gaan jullie beiden deze onmin de rest van jullie leven mogen meedragen zowel in jullie wederzijdse
relatie als co-ouders, als in jullie kind-ouder relatie(s).
Communicatie lijkt me aldus veel belangrijker dan; vorderingen te stellen die de andere partij zonder uitweg in een hoekje drijven.
Maar het is uiteindelijk aan jullie beiden samen om deze uitwegen mogelijk te maken...