Omwisselen van verblijfsregeling
Geplaatst: 05 dec 2012 18:04
Hallo,
ik heb hier eerder al een onderwerp gestart, over een "dringend" probleem.
Nu heb ik ook nog een probleem op langere termijn...
Ik zal beginnen met het vonnis over de verblijfsregeling: de kinderen wonen door de week bij papa, en in de weekends bij mij. 1 weekend op 5 zouden ze bij hun vader zijn. Vakanties zijn ieder de helft, feestdagen en verjaardagen alternerend.
Ik weet dat je in België automatisch co-ouderschap hebt, wat inhoudt dat je gezamenlijk beslist over alles. Dit gebeurd dus zelden, papa beslist alles, en ik heb maar ja te knikken, of in discussie gaan met de papa wat altijd op een oorlog uitkomt.
Ook houdt de papa zich verre van aan de regelingen, de kinderen zijn sinds de zomervakantie nog geen enkel weekend bij hem geweest (ik klaag niet, hoe meer ze hier zijn, hoe liever), hij is nooit op tijd, wringt op alles, en denkt - ondanks het vonnis van de vrederechter - dat hij kan beslissen, waar, wanneer en waarom ik de kinderen mag zien. Ik word van niets op de hoogte gehouden, krijg nooit iets te zien, ...
Na een kleine 3 jaar van die miserie heb ik het wel gehad. En mijn nieuwe partner ook. Het is altijd weer een strijd, elk weekend, en elke vakantie opnieuw.
Nu zou ik graag de verblijfsregeling laten omgooien. In de week bij mij, en weekends bij papa (liefst niet elk weekend).
De kindjes zijn 5 en (bijna) 7 jaar oud.
Dit wil ik om meerdere redenen.
1: de kinderen vragen er zelf om om hier te mogen wonen.
2: de papa is veel minder thuis, ze zitten 's avonds tot de laatste in de opvang, en als ze thuiskomen is het eten en bed in.
3: papa verzorgt hen niet. Altijd hebben ze te kleine of veel te grote kleren aan, de kapper heeft hij precies nog nooit van gehoord, ze mogen zelfs niets vertellen over wat er hier gebeurd (voorbeeld: we waren in de zomervakantie met de kindjes naar de Efteling geweest, trots als ze waren wouden ze hun verhaal aan papa en zijn vriendin doen, en ze mochten niet want het was bij mama gebeurd), ook wordt hen verteld dat ze veel ruzie moeten maken bij mij en niet lief moeten zijn. Toen ik hem daarop aansprak zei hij "ze moeten maar leren dat ze niet gewoon lief moeten zijn omdat jij hun mama bent, je moet ervoor werken". Ik kon mijn oren niet geloven!
4: de papa maakt mij zwart bij de kinderen, zegt dat ik niet voor hen kan zorgen, dat ik lui ben, dan mijn huis niet op orde is (kan hij zelfs niet weten, aangezien hij hier nog nooit een voet heeft willen binnen zetten). Evenals zijn vriendin, zij laat ook geen kans voorbij gaan om mij slecht te maken.
5: en dit kan ik niet met zekerheid zeggen, maar de kinderen hebben beiden al geklaagd bij mij dat de vriendin van papa hen pijn doet (aan de haren trekken, aan de kleren trekken, en de jongste zei zelfs dat ze hem al paar keer omver geduwd heeft). Nog eens, ik ben er niet zeker van, een kind kan veel zeggen, maar het maakt mij toch meer dan ongerust.
Nu recent is er nog iets bijgekomen.
De papa wou oudste laten "opnemen" bij de kinderpsychiatrie. Dagopnames weliswaar, en dit zou 6 tot 8 weken zijn, en binnen de schooluren. Hij zal dus ook al die weken zijn broodnodige lessen volgen, hij heeft het al moeilijker dan anderen op school. Volgens de papa zou de oudste onhandelbaar zijn, overactief, gemeen, onbeleefd, niet luisteren ... Ik heb toegestemd op de kinderpsychiatrie, om geen onnodige oorlog te moeten voeren met de papa. Maar wat hij beschrijft over de oudste vind ik nooit in hem terug. Hij luisterd goed, is beleefd, kent zijn (en mijn) grenzen, ... Iedereen waar ik aan vertel wat de papa zegt over de oudste kijkt in schok naar mij, en kunnen niet geloven dat hij zo omschreven wordt.
Nu ben ik ondertussen wel "blij" met die kinderpsychiatrie, misschien komt daar dan uit wat er allemaal bij hun thuis gebeurd...
Maar wat kan ik doen om ze bij mij te krijgen?
De papa is duidelijk niet uit op het beste voor de kinderen, beziet mij als een babysit voor de weekends, zodat hij kan feesten met zijn vriendin.
Ik zou heel graag de kinderen geven wat ze willen - en dat is hier wonen. Ik weet dat zij niet mogen beslissen uiteraard... Jammer genoeg ergens. Ik wil er wel bij vermelden dat de papa en ik een 37km uit elkaar wonen, en ze dus ook van school zouden moeten veranderen (wat ze trouwens ook zelf willen).
Hoe kan ik het beste te werk gaan? Wat kan ik meepakken naar de rechtbank van "bewijs", en wat kan tellen in een rechtzaak?
Alvast bedankt.
ik heb hier eerder al een onderwerp gestart, over een "dringend" probleem.
Nu heb ik ook nog een probleem op langere termijn...
Ik zal beginnen met het vonnis over de verblijfsregeling: de kinderen wonen door de week bij papa, en in de weekends bij mij. 1 weekend op 5 zouden ze bij hun vader zijn. Vakanties zijn ieder de helft, feestdagen en verjaardagen alternerend.
Ik weet dat je in België automatisch co-ouderschap hebt, wat inhoudt dat je gezamenlijk beslist over alles. Dit gebeurd dus zelden, papa beslist alles, en ik heb maar ja te knikken, of in discussie gaan met de papa wat altijd op een oorlog uitkomt.
Ook houdt de papa zich verre van aan de regelingen, de kinderen zijn sinds de zomervakantie nog geen enkel weekend bij hem geweest (ik klaag niet, hoe meer ze hier zijn, hoe liever), hij is nooit op tijd, wringt op alles, en denkt - ondanks het vonnis van de vrederechter - dat hij kan beslissen, waar, wanneer en waarom ik de kinderen mag zien. Ik word van niets op de hoogte gehouden, krijg nooit iets te zien, ...
Na een kleine 3 jaar van die miserie heb ik het wel gehad. En mijn nieuwe partner ook. Het is altijd weer een strijd, elk weekend, en elke vakantie opnieuw.
Nu zou ik graag de verblijfsregeling laten omgooien. In de week bij mij, en weekends bij papa (liefst niet elk weekend).
De kindjes zijn 5 en (bijna) 7 jaar oud.
Dit wil ik om meerdere redenen.
1: de kinderen vragen er zelf om om hier te mogen wonen.
2: de papa is veel minder thuis, ze zitten 's avonds tot de laatste in de opvang, en als ze thuiskomen is het eten en bed in.
3: papa verzorgt hen niet. Altijd hebben ze te kleine of veel te grote kleren aan, de kapper heeft hij precies nog nooit van gehoord, ze mogen zelfs niets vertellen over wat er hier gebeurd (voorbeeld: we waren in de zomervakantie met de kindjes naar de Efteling geweest, trots als ze waren wouden ze hun verhaal aan papa en zijn vriendin doen, en ze mochten niet want het was bij mama gebeurd), ook wordt hen verteld dat ze veel ruzie moeten maken bij mij en niet lief moeten zijn. Toen ik hem daarop aansprak zei hij "ze moeten maar leren dat ze niet gewoon lief moeten zijn omdat jij hun mama bent, je moet ervoor werken". Ik kon mijn oren niet geloven!
4: de papa maakt mij zwart bij de kinderen, zegt dat ik niet voor hen kan zorgen, dat ik lui ben, dan mijn huis niet op orde is (kan hij zelfs niet weten, aangezien hij hier nog nooit een voet heeft willen binnen zetten). Evenals zijn vriendin, zij laat ook geen kans voorbij gaan om mij slecht te maken.
5: en dit kan ik niet met zekerheid zeggen, maar de kinderen hebben beiden al geklaagd bij mij dat de vriendin van papa hen pijn doet (aan de haren trekken, aan de kleren trekken, en de jongste zei zelfs dat ze hem al paar keer omver geduwd heeft). Nog eens, ik ben er niet zeker van, een kind kan veel zeggen, maar het maakt mij toch meer dan ongerust.
Nu recent is er nog iets bijgekomen.
De papa wou oudste laten "opnemen" bij de kinderpsychiatrie. Dagopnames weliswaar, en dit zou 6 tot 8 weken zijn, en binnen de schooluren. Hij zal dus ook al die weken zijn broodnodige lessen volgen, hij heeft het al moeilijker dan anderen op school. Volgens de papa zou de oudste onhandelbaar zijn, overactief, gemeen, onbeleefd, niet luisteren ... Ik heb toegestemd op de kinderpsychiatrie, om geen onnodige oorlog te moeten voeren met de papa. Maar wat hij beschrijft over de oudste vind ik nooit in hem terug. Hij luisterd goed, is beleefd, kent zijn (en mijn) grenzen, ... Iedereen waar ik aan vertel wat de papa zegt over de oudste kijkt in schok naar mij, en kunnen niet geloven dat hij zo omschreven wordt.
Nu ben ik ondertussen wel "blij" met die kinderpsychiatrie, misschien komt daar dan uit wat er allemaal bij hun thuis gebeurd...
Maar wat kan ik doen om ze bij mij te krijgen?
De papa is duidelijk niet uit op het beste voor de kinderen, beziet mij als een babysit voor de weekends, zodat hij kan feesten met zijn vriendin.
Ik zou heel graag de kinderen geven wat ze willen - en dat is hier wonen. Ik weet dat zij niet mogen beslissen uiteraard... Jammer genoeg ergens. Ik wil er wel bij vermelden dat de papa en ik een 37km uit elkaar wonen, en ze dus ook van school zouden moeten veranderen (wat ze trouwens ook zelf willen).
Hoe kan ik het beste te werk gaan? Wat kan ik meepakken naar de rechtbank van "bewijs", en wat kan tellen in een rechtzaak?
Alvast bedankt.