Mijn man en zijn ex zijn al geruime tijd uit elkaar.
Nu is hun kind voltijds bij ons komen wonen, waarop moeder terug naar de rechtbank is gegaan, maatschappelijk onderzoek is gekomen dat pleit voor een bestendiging van de huidige regeling.
Maar nu moeten er nog een regeling voor de kosten gevonden worden.
Ze komen absoluut niet meer overeen en zijn ex heeft ook nooit zin om mee te betalen voor hobby's enzovoort en doet dit ook nooit.
Daarom dat de advocaat voorstelde om een fix maandelijks bedrag te vragen zodat de helft van de buitengewone kosten niet meer moet betaald worden.
Maar ik heb dan zo mijn bedenkingen dat dat bedrag bepaalde kosten (zoals orthodontie) niet kan coveren . Of er moet een hoog genoeg maandelijks bedrag gevraagd worden?
Wat is eerlijk en wat is haalbaar? Wat is vooral ook mogelijk wanneer beide partijen absoluut niet meer met elkaar kunnen praten.
Misschien door ervaringen te lezen dat we wel een goede oplossing kunnen vinden.
Het gaat over een kind van 12, zijn er nog soorten kosten die best in het vonnis gespecifieerd worden om achteraf discussies te vermijden?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
De wet voorziet enerzijds dat beide ouders bijdragen in de kosten van opvoeding in verhouding tot hun inkomen, reserves en zelfs te verwachten inkomsten (b.v. erfenissen van welstellende ouders). Dit biedt de rechtbank de mogelijkheid om regelingen te vonnissen die niet stroken met de verblijfsregeling.
Tevens is het zo dat een maatschappelijke onderzoek slechts een advies vormt, m.a.w. zelfs daar heeft een rechtbank zich niet aan te houden.
Adviezen kunnen door rechters genegeerd worden, de eindverantwoordelijkheid en de verantwoording ligt wettelijk bij hen.
Nog meer; kinderen mogen vanaf zekere leeftijd kiezen waar zij verblijven, wanneer blijkt dat zij de voorkeur geven om permanent bij één van de ouders
te verblijven, dan kan dit ingegeven zijn vanuit P.A.S. of misleiding. Voor een gelijke berechtiging dient een rechtbank aldus eveneens in deze een advies in te winnen.
Immers wettelijk hebben beide ouders co-ouderschap, en daarmede dezelfde rechten en plichten.
En ook kinderen hebben plichten, zoals respect te betonen voor beide ouders.
Eén van de ouders rent naar de rechtbank met de vordering van echtscheiding, dan gebeurd dit op basis van schuldloze procedures.
Een ongelijke berechtiging kan aldus niet, immers geen van beiden heeft schuld.
Het kind laten kiezen waar het verblijft, mag dan wel kindvriendelijk lijken, doch indien hierover geen
afspraken kunnen worden gemaakt tussen beide ouders, dan houdt dit louter in dat het kind een
schuldvordering stelt tegen één van de ouders, wat in een schuldloze procedure uiteraard van de pot gerukt is, in de context van het vorige.
Kortom: enerzijds loopt een ouder met een dure advocaat naar een rechtbank om een vonnis te behalen,
terwijl dergelijk vonnis in de meeste gevallen tegensprekelijk is te stellen op basis van de wet.
Wanneer u nu stelt dat er een kosten-regeling dient te worden gevonden, omdat het kind voltijds bij één van de ouders
is gaan verblijven, loopt u daarmee allicht een beetje vooruit op het vonnis.
Het mag voor u dan wel gesneden koek lijken, mijn inziens, is dat het juridisch niet.
Uw vraag wat eerlijk en haalbaar is, kan niemand op dit forum beantwoorden omdaar het inzicht in het totale plaatje ontbreekt.
Wat eerlijk en haalbaar is, is aldus dat wat beide ouders redelijkerwijs overéén kunnen komen.
En hun co-ouderschap nalevend; ook MOETEN overeenkomen, moet de rechtbank daarbij helpen, dan
zal zij dit op een wettelijke wijze dienen te doen, zoniet de onmin nog meer opdrijven, waardoor
beide ouder nog verder van elkaar komen te staan in deze materie.
Overigens kan u geen buitengewone kosten eisen die niet worden gestaafd, een fix maandelijks bedrag hiervoor
lijkt aldus een onwettelijke eis, en eerder op het oplichten van de fiscus (al leest 'de gemeenschap' misschien iets gemakkelijker)
Tevens is het zo dat een maatschappelijke onderzoek slechts een advies vormt, m.a.w. zelfs daar heeft een rechtbank zich niet aan te houden.
Adviezen kunnen door rechters genegeerd worden, de eindverantwoordelijkheid en de verantwoording ligt wettelijk bij hen.
Nog meer; kinderen mogen vanaf zekere leeftijd kiezen waar zij verblijven, wanneer blijkt dat zij de voorkeur geven om permanent bij één van de ouders
te verblijven, dan kan dit ingegeven zijn vanuit P.A.S. of misleiding. Voor een gelijke berechtiging dient een rechtbank aldus eveneens in deze een advies in te winnen.
Immers wettelijk hebben beide ouders co-ouderschap, en daarmede dezelfde rechten en plichten.
En ook kinderen hebben plichten, zoals respect te betonen voor beide ouders.
Eén van de ouders rent naar de rechtbank met de vordering van echtscheiding, dan gebeurd dit op basis van schuldloze procedures.
Een ongelijke berechtiging kan aldus niet, immers geen van beiden heeft schuld.
Het kind laten kiezen waar het verblijft, mag dan wel kindvriendelijk lijken, doch indien hierover geen
afspraken kunnen worden gemaakt tussen beide ouders, dan houdt dit louter in dat het kind een
schuldvordering stelt tegen één van de ouders, wat in een schuldloze procedure uiteraard van de pot gerukt is, in de context van het vorige.
Kortom: enerzijds loopt een ouder met een dure advocaat naar een rechtbank om een vonnis te behalen,
terwijl dergelijk vonnis in de meeste gevallen tegensprekelijk is te stellen op basis van de wet.
Wanneer u nu stelt dat er een kosten-regeling dient te worden gevonden, omdat het kind voltijds bij één van de ouders
is gaan verblijven, loopt u daarmee allicht een beetje vooruit op het vonnis.
Het mag voor u dan wel gesneden koek lijken, mijn inziens, is dat het juridisch niet.
Uw vraag wat eerlijk en haalbaar is, kan niemand op dit forum beantwoorden omdaar het inzicht in het totale plaatje ontbreekt.
Wat eerlijk en haalbaar is, is aldus dat wat beide ouders redelijkerwijs overéén kunnen komen.
En hun co-ouderschap nalevend; ook MOETEN overeenkomen, moet de rechtbank daarbij helpen, dan
zal zij dit op een wettelijke wijze dienen te doen, zoniet de onmin nog meer opdrijven, waardoor
beide ouder nog verder van elkaar komen te staan in deze materie.
Overigens kan u geen buitengewone kosten eisen die niet worden gestaafd, een fix maandelijks bedrag hiervoor
lijkt aldus een onwettelijke eis, en eerder op het oplichten van de fiscus (al leest 'de gemeenschap' misschien iets gemakkelijker)
Handige documenten voor Personenrecht
Ik leg natuurlijk de situatie amper uit, omdat ik op zoek was naar voorbeelden hoe anderen de kosten regelen.
Kort:Rechter heeft kind al een jaar aan mijn man toegewezen om het voorlopig al uit de situatie bij moeder te halen, er loopt nog een klacht bij comité bijzondere jeugdzorg. Voorheen was er gedeelde verblijfsregeling en buitengewone kosten ook te delen, geen alimentatie, fiscaal gedeeld.
Dat vonnis is al enkele jaren oud, dus een up to date versie wat betreft buitengewone kosten, zou sowieso al handig zijn, het kind is intussen 6 jaar ouder geworden. Het is logisch lijkt mij dat er een kostenregeling moet worden getroffen zoals in het (huidige) oude vonnis ook al was.
Het is voor mij geen gesneden koek, dan wel lijkt het logisch dat die regeling zal verschillen van de huidige met een enkel een weekendregeling als bezoekrecht.
Daarom dus mijn vraag, als het niet logisch is, wat is haalbaar en wat zijn voorbeelden van hoe anderen het doen.
Kort:Rechter heeft kind al een jaar aan mijn man toegewezen om het voorlopig al uit de situatie bij moeder te halen, er loopt nog een klacht bij comité bijzondere jeugdzorg. Voorheen was er gedeelde verblijfsregeling en buitengewone kosten ook te delen, geen alimentatie, fiscaal gedeeld.
Dat vonnis is al enkele jaren oud, dus een up to date versie wat betreft buitengewone kosten, zou sowieso al handig zijn, het kind is intussen 6 jaar ouder geworden. Het is logisch lijkt mij dat er een kostenregeling moet worden getroffen zoals in het (huidige) oude vonnis ook al was.
Het is voor mij geen gesneden koek, dan wel lijkt het logisch dat die regeling zal verschillen van de huidige met een enkel een weekendregeling als bezoekrecht.
Daarom dus mijn vraag, als het niet logisch is, wat is haalbaar en wat zijn voorbeelden van hoe anderen het doen.
een redelijke oplossing zou als volgt kunnen zijn: een vast bedrag kinderalimentatie per maand, met de leeftijd indexeerbaar. (zie renard berekening)
en dan de helft van de biezondere kosten en dat gaat dan niet over hobby's, vrijetijdsbesteding en vakantie, maar;
-kosten bovenop het remgeld van medische kosten:
(hospitalisatie, kinésiterapie, orthodontie: maar géén gewone huisartskosten)
-buitengewone schoolkosten: inschrijvingsgeld unif-cursusboeken en openbaar vervoer school/thuis.
en dan de helft van de biezondere kosten en dat gaat dan niet over hobby's, vrijetijdsbesteding en vakantie, maar;
-kosten bovenop het remgeld van medische kosten:
(hospitalisatie, kinésiterapie, orthodontie: maar géén gewone huisartskosten)
-buitengewone schoolkosten: inschrijvingsgeld unif-cursusboeken en openbaar vervoer school/thuis.