JuridischForum.be

Ik ben een gescheiden alleenstaande moeder met 3 kindjes. Nu zou ik graag willen verhuizen naar een andere stad (ongeveer een 90km van mijn huidige woonplaats),omdat daar mijn familie woont en ik op meer hulp kan rekenen qua opvang en dergelijke. Ik zou gewoon meer mogelijkheden hebben dan in mijn huidige woonplaats waar ik er alleen voorsta,ook is het zo dat mijn ex het onmogelijk maakt om op een volwassen manier met elkaar om te gaan in het belang van de kinderen,hij blijft steeds voor onnodige problemen zorgen en is geen grote hulp. Kortom ik wil gewoon opnieuw beginnen. Nu is het zo dat de kindjes om de 14 dagen naar hem gaan en de helft van de vakanties. Mijn vraag is of ik kan verhuizen zonder zijn toestemming...

Het gaat niet zozeer om zijn toestemming of je zo ver mag verhuizen, nestje. Wettelijk hebben jullie standaard co-ouderschap; Dat wil zeggen dat je samen de kinderen opvoedt, omgang met de kinderen kan hebben en samen beslissingen kan nemen mbt verzorging en scholing. Ongeacht hoe het verblijfsregeling is verdeeld: dat zijn twee verschillende dingen.
Als jij 90 km verder gaat wonen, bemoeilijk je het basisrecht van de vader. Er moeten grotere afstanden gedaan worden om de kinderen op te halen/ te brengen, en het is een grotere meerkost.
Feitelijk zal je als je met de vader onderhandelt over je verrre-verhuis-wens, bijna moeten voorstellen om hem tegemoet te komen in deze nieuwe bijkomende problemen.
Konkreet: stel voor dat je mee bijdraagt in de meerkost van de veplaatsing van de kinderen, of dat je ze zelf meer brengt en afhaalt dan voorheen.
Strikt genomen kan je inderdaad verhuizen "zonder toestemming", maar hij kan wel een zaak aanvatten dat je het co-ouderschap bemoeilijkt en hij kan compensaties vragen;
dus doe zelf een voorstel als je hem de vraag voorlegt.
Verhuizen zonder iets te zeggen is niet ok, is eignelijk op het randje van onwettelijk.

Hij weet dat ik graag wil verhuizen,maar is hier niet echt blij mee. Maar als ik verder wil geraken met mijn leven en dat van de kinderen is die verhuis echt nodig. Ik zit hier gewoon vast om het zo te zeggen.
Want uiteindelijk betaalt hij ook geen allimentatie en deelt hij niet in de school- en dokterskosten,alhoewel hij dat normaalgezien zou moeten doen. Dus financieel sta ik er alleen voor met de kindjes en hier geraak ik moeilijk aan werk omdat ik problemen heb met de opvang van de kinderen. Hulp aan mijn ex moet ik niet vragen,want hij doet over alles moeilijk,zelfs als ik eens vraag ofdat hij de kindjes van school kan halen ofzo. Hij ziet de kindjes enkel in de periodes die hem toegewezen zijn. Ik wil zelfs tegemoet komen als het moet met de omgangsregeling,bv dat hij ze dan alle vakanties heeft of gelijk wat,maar dan nog wilt hij er niks van horen,gewoon om moeilijk te doen,hij gunt het me niet om vooruit te komen... dat is zo al geweest tijdens ons huwelijk en nu nog steeds

mijn ex ging 100km bij ons vandaan wonen. de rechter zei dat we ieder de helft van de vervoerkosten dienden te betalen en de ene week de ene persoon de kinderen brengen en de andere ze halen en het volgend weekend net andersom. wij hebben ze gewoon met de trein laten op- en af rijden. met een 10-beurtenkaart betaal je een 52€ of zoiets.

Indien hij zelfs geen alimentatie betaalt lijkt het me niet evident om dan zelf mee in te staan voor zijn extra vervoerskosten.