JuridischForum.be

Hallo iedereen,

ik heb hier al een paar keer gepost gehad. Maar het houdt hier maar niet op.
Even korte info: ex moet volgens het vonnis van de vrederechter de kinderen vrijdag om 19 uur hier brengen, maar houdt zich hier zo goed als nooit aan.

Ik heb ondertussen al meerdere klachten ingediend bij de politie, net als meldingen wanneer hij ze niet komt halen op zondag.
De politie verteld mij dat mijn ex wordt uitgenodigd op gesprek, en daar moet verklaren waarom. Kan goed zijn, maar kan er niets meer ondernomen worden? Want die gesprekjes halen blijkbaar niet veel uit.

Nu heeft hij zelfs de jongste ingeschreven op de voetbal... In principe totaal geen problemen mee, ik ben voorstander van buitenschoolse activiteiten.
Maar door de voetbal komen ze nu vrijdag steevast om 20u30 hier aan. De ex heeft mij hier nooit van op de hoogte gebracht (voor zover het co-ouderschap en de gelijke rechten?), ik hoor dit steeds van mijn jongste zoon, dat het zo koud en modderig e.d. was op de voetbal.

Het komt bij mij nu echt de oren uit... Co-ouderschap heb je sowieso? Dat is een lachertje. Mijn ex heeft blijkbaar het 'alleenrecht' verkregen, en kan hier telkens zomaar mee wegkomen. En ik kan elke week opnieuw de strijd gaan leveren. De brokken lijmen. Bij de politie langsgaan (die mij al niet graag meer zien komen).

Wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat mijn klachten die worden ingediend serieus worden genomen, en er daadwerkelijk ook iets aan gedaan wordt? Want ik dacht toch altijd dat een vonnis nageleefd MOET worden, waarom is het er anders? En dat je met een vonnis in de hand, ook echt je rechten kon krijgen... Hoe kan ik het échte co-ouderschap bekomen, daar waar ik mee kan beslissen over dergelijke dingen, of er toch op zijn minst rekening gaat gehouden worden met mij?

Alvast bedankt voor uw antwoord.

Hallo,

Ik leef volledig met je mee. Heb hetzelfde meegemaakt (en nog steeds maar op een andere manier zie mijn vraag 'kinderbijslag meerderjarig kind'). Ik heb ook veel tijd bij de politie doorgebracht en ik heb zelfs vonnissen moeten afdwingen met dwangsommen om de kinderen terug te krijgen maar zo'n vaart zal het hopelijk niet lopen.
De vraag is waarom doet hij dat? Zijn het pesterijen of is hij zo laks en naïef te denken dat het allemaal kan en dat jij toch niets plant op een vrijdagavond?
Tegen mij zei de politie dat het ophoudt als de kinderen groter worden. Maar als hij het echt doet om je te dwarsbomen, dan blijft het duren.
Er bestaat zo'n dienst van de overheid 'bemiddeling bij echtscheiding'. Niet dat dat bij ons geholpen heeft. Beide partijen moeten van goede wil zijn.

Succes.

Heb uw post gelezen, en dat lijk mij daar idd ook niet simpel te gaan...

Waarom hij het doet? Pesterijen en laks en naïef zijn... Als ik hem het vonnis herhaal, lacht hij mij gewoon vierkant uit. Als ik zeg dat ik niet anders kan dan een klacht te gaan indienen, grinnikt hij en zegt hij dat ik dat maar moet doen. Niets helpt. Het is om gek van te komen, en nergens doen ze er iets aan. Daar sta je dan met je vonnis.

En ik zie het ook niet ophouden als de kinderen groter worden. De nieuwe vriendin van papa laat hen wekelijks weten hoe slecht hun mama (ik) wel niets is, alles wat ze maar kan bedenken zal ze zeggen. Het is zover gekomen dat de jongste hier zijn schoenen van bij ons (als ze in het weekend naar hier komen krijgen ze versleten schoenen mee van papa en zijn nieuwe vriendin, dus ben ik er zelf deftige gaan halen) niet meer wil aandoen, omdat de vriendin van papa had gezegd tegen hem dat hij ze beter kon weggooien omdat ze toch maar lelijk zijn. Ze heeft ze thans nog nooit gezien...

En zo heb ik veel verhalen, en natuurlijk valt daar niets mee te bewijzen.

Het enigste wat nog rest is idd die bemiddeling bij echtscheiding. Maar ik weet nu al dat wanneer ik daar naartoe stap, de oorlog die papa en de vriendin tegen mij voeren enkel groter zal worden. Daar zal de papa ja knikken, en vriendelijk zijn, maar daarna is de situatie eens zo onleefbaar. Dit is al meerdere keren voorgevallen bij andere gevallen. Zoals bij de vrederechter de liefhebbende papa spelen die niets wil dan het beste voor zijn kinderen, om dan daarna de grootste onnozelaar en ambetanterik uit te hangen die je je kan inbeelden.
En zoals u ook al zei: beide partijen moeten van goede wil zijn.

Dank u voor uw antwoord. Ik kan u jammer genoeg geen raad geven op uw verhaal, maar ik kan je alvast nog veel sterkte wensen!

Hei,

Als ik de details lees over die schoenen en mooi weer spelen voor de buitenwereld, ik herleef alles terug opnieuw. Wilde je al lang scheiden en hij niet? Had hij ondertussen toch een ander? Het komt me allemaal zo bekend voor. Het enige waar we troost in kunnen vinden, is dat we niet alleen zijn. Soms als ik al die andere gescheiden mensen rondom mij zien die min of meer proberen goed overeen te komen, dan denk ik waarom is dat niet bij mij? Als het aan mij had gelegen dan was het natuurlijk anders gelopen.

En de politie, die kunnen ook niets doen. Daar speelt hij ook schone schijn. Het enige dat je met die PV's achteraf kan doen is die gebruiken bij de rechtbank om te bewijzen dat hij het vonnis niet nakomt. En je mag doen wat je wil, de slechterik ben je toch. Ik ben zelfs in therapie gegaan om te weten hoe ik mij t.o.v. mijn kinderen moest verdedigen zonder hem in het slechte daglicht te stellen. Want als je de waarheid vertelt, is dat niet altijd positief voor hem. 'Altijd blijven de waarheid vertellen, dat komt hard aan als ze klein zijn, maar als ze groter worden, zullen ze weten wie te vertrouwen' dat kreeg ik als boodschap. En weet je wat, mijn dochter die ondertussen 25 jaar is, weet waar de klepel hangt. Daar heb ik heel veel aan.
Hoe oud zijn je kinderen trouwens?

Grtz

Wij kwamen eerst nog heel goed overeen. Ook toen ik iemand nieuw ontmoette, zelfs dat klikte tussen die twee mannen. Mijn ex bleef zelfs bij mij en mijn nieuwe vriend eten samen met de kinderen. Iedereen kwam overweg met iedereen, en dat was ideaal. Het is gekomen vanaf hij een nieuwe vriendin kreeg, ookal nodigde ik haar mee uit, toch bleef ze jaloers. En zo is het stilletjes aan van kwaad naar erger geworden.
Wekelijks komen de kinderen nu bij mij (als hij ze brengt natuurlijk) klagen, dat papa zijn nieuwe vriendin onbeleefde dingen zegt (oa zoals dat van die schoenen enzo, daarbij hoort een hele waslijst).
En inderdaad, wat zeg je tegen hen hé? Ik probeer dan duidelijk te maken dat ze wel gelijk hebben, dat het onbeleefd is, maar dat ze desalniettemin toch respect moeten hebben voor papa en de vriendin, omdat elk huisje andere regels heeft, en ze zich daar best naar kunnen gedragen.

De oudste (7) komt op voor zichzelf, en laat zich niet zo makkelijk manipuleren, maar ik vind het zo erg dat hij dat zo jong al moet doen! En de jongste (5), die is makkelijker omgekeerd.
Voor de kinderen probeer ik zo neutraal mogelijk te blijven, en geen vechtscheiding via hen te werken. De oudste heeft al wel een beetje door hoe het zit denk ik. Hij kwam hier laatst aan en zei dat papa en de vriendin nog maar 3 kansen hadden, en hij dan bij ons wou komen wonen. Want hij vind dat wij nog 100 kansen hebben, daar wij geen slechte dingen zeggen over papa en de vriendin.

Ik vind het zo erg voor hen. Dus hoe dan ook, ik probeer het hier toch altijd zo vrolijk mogelijk te houden, ookal heeft de ex mij net weer eens goed liggen gehad. Dat bespreek ik wel met mijn nieuwe partner nadat de kinderen in bed liggen. Ze hoeven zo'n dingen niet te horen vind ik.

Ik ben heel blij te horen dat je dochter toch weet hoe het allemaal in elkaar zit, je hebt dan eigenlijk een stuk familie terug hé. Hopelijk volgt uw zoon snel ook!