Hallo,
Ik lig momenteel met me ex in een (v)echtscheiding, mijn ex blijft ontzettend woedend op mij wegens de scheiding.
Inmiddels kan ik dit wel dealen maar dat onze jonge kinderen van 4 en 2,5 jaar door hem gebruikt worden als pionnen in zijn spel naar mij toe daar kan ik niet tegen.
Maar toch blijf ik het ontzettend belangrijk vinden dat de kinderen contact hebben met hun vader en heb ik steeds pogingen gedaan om tot goede communicatie te komen met hun vader.
Het is een gewelddadige huwelijk geweest met veel agressie van hun vader, de oudste heeft veel mee gekregen.
Ondanks mijn enorme woede jegens hem wil ik normaal met hem kunnen praten voor de kinderen.
Telkens heb ik hem gezegd dat als hij nou slaapplekken regelt ( hij woont nu eerst weer bij zijn moeder) hij de kinderen een weekend om de 14 dagen zou kunnen krijgen i.p.v de omgangsregeling elke zaterdag van 10 tot half 5 s middags die er nu is.
Er is 2 keer een rechtszaak geweest van voorlopige voorzieningen die ik heb aangevraagd.
Dit ging om de voogdij van de kinderen en de toewijzing van het huis.
De rechter heeft mij dit toegewezen maar er zou wel een omgangsregeling toen zijn op elke dinsdagochtend van 10 tot 13.00 uur en in de even weken op zaterdag van 10 tot half 5 en in de oneven weken op een zondag van 10 tot half 5.
Mocht de afstand tussen vaders verblijf en moeders verblijf op zodanige afstand zijn dat de kinderen alleen per auto gebracht konden worden dan zou de vader het halen en brengen op zich nemen.
Dit gebeurde echter niet, hun vader hield de kinderen wel op maar bracht ze niet terug.
Ik ben de eerste keer naar de politie gegaan maar die belden alleen met hem en zeiden pakweg..tja als er geen geld is voor benzine dan blijven de kinderen waar ze op dat moment zijn.
Natuurlijk heb ik me kinderen zelf opgehaald, met pijn en moeite want ik moest ook vervoer regelen omdat ik zelf geen auto of rijbewijs heb.
Daarna volgden nog een paar keer dat hij de kinderen niet terug bracht, als hij de kinderen ophield was het een hoop gescheld van zijn kant naar mij toe waar de kinderen alles van mee kregen.
Ik heb toen in overleg met mijn advocaat,me maatschappelijk werkster en jeugdzorg de kinderen bij mij gehouden en ze gingen niet meer naar hun vader.
Uiteraard spande hun vader een kort geding tegen mij omdat ik de afspraken van de omgangsregeling niet na zou komen, terwijl het eerder andersom was.
Hij eistte een dwangsom tegen mij van 250 euro per keer dat ik de kinderen niet zou brengen, terwijl er duidelijk in de beschikking stond dat hij de kinderen moest ophalen en terug brengen.
Ook viel hij er telkens over dat ik geen luiers mee gaf voor onze zoon, ik was van mening dat hun vader daar voor moest zorgen als zij bij hem waren.
Aangezien hij totaal geen enkele bijdrage levert aan de kinderen hun onderhoud vond ik dit weinig gevraagd.
Hier kreeg ik mijn gelijk in van de rechter maar hun vader wou de omgangsregeling wijzigen in elke zaterdag van 10 tot half 5.
Omdat we beide schulden hebben en het financieel dus niet breed hebben heeft de rechter besloten dat ik toch wel de kinderen naar hun vader zou brengen en de vader ze terug zou brengen. Stipt op tijd!
Ik bracht elke zaterdag de kinderen naar hun vader met iemand met wie ik geregeld had dat ik diegene elke maand zou betalen voor benzinegeld.
Bij aankomst bij hun oma's huis waar hun vader voorlopig woont breng ik ze naar de voordeur toe om er zeker van te zijn dat ze goed binnen komen.
Vaak is er weer een hoop gescheld van vaders kant en 1 keer ook van oma's kant, waar de kinderen dus weer bij waren!
De kinderen zijn 1 keer terug gebracht door vader zelf met een vriend van hem, de kinderen werden omste beurten uit de auto gezet en moesten zelf maar alleen naar de deur toe lopen en vader reed weg.
Ik vind dit zo onverantwoord! Stel dat de kinderen zich omdraaien en de weg op rennen ( er zit namelijk geen stoep voor mijn huis, gelijk een weg aan mijn tuin) ze zijn nog zo jong, ze zien absoluut geen gevaar!
Daarna was het oma die steeds de kinderen terug bracht omdat hun vader mij niet wilde zien omdat hij bang was dat hij doordraaide.
Ook oma zette de kinderen precies op dezelfde manier af en reed zonder pardon weg..
Meerdere malen heb ik hun vader gemaild dat dit niet door de beugel ging en hij ook zelf volgens afspraak zijn kinderen naar huis moest brengen.
Nu 3 weekenden achter elkaar wou hun vader steeds afzeggen.
De eerste keer zei hij op een vrijdagavond dat hij bij zijn nieuwe vriendin zat en hij geen vervoer zou hebben naar huis.( zijn vriendin woont verder in het land)
Ik zei dat hij ze dan volgende week zaterdag weer zou zien, hij ging er mee akkoord.
De daar op volgende vrijdag stuurde hij mij een sms waarin hij mij vals beschuldigde dat hij geen inkomen meer kreeg van de uitkeringinstantie en dat hij dus de kinderen niet thuis kon brengen.
Ik heb hier niet op gereageerd omdat hij mij vals beschuldigde en niet normaal benaderde.
Ik heb ze toen die zaterdag gewoon gebracht waar hij dus echt niet blij mee was en zei dat ik de kinderen op moest halen en smeet de deur voor me neus dicht.
Later bleek dat zijn moeder niet thuis zou zijn die middag en hij alleen met de kinderen zou zijn en ze dus ook echt zelf terug moest brengen.
Zijn moeder wil dat niet meer doen.
Hij heeft mij de hele dag gesmst dat ik maar de kinderen moest ophalen, toen ik duidelijk was geweest dat dat zijn verantwoordelijkheid is en niet meer op zijn dreigende smsjes in ging stond hij om iets voor half 5 toch met de kinderen voor mijn huis en werder ze weer als "vuilnis" bij de weg gezet om het grofweg zo te zeggen.
Afgelopen vrijdag smste hij mij weer, dit keer zei hij dat hij dit weekend niet aanwezig zou zijn en gaf verder geen reden waarom niet.
Ik heb dit genegeerd en heb de kinderen zaterdags gewoon weer heen gebracht, zodat de oudste zelf zou zijn dat papa er waarschijnlijk niet zou zijn.
Als ik haar weer zou vertellen dat ze niet naar papa zouden gaan omdat papa niet kan zou ze weer laaiend op mij zijn.
Het deed me pijn om het risico te lopen dat ze zou zien dat papa niet open zou doen.
Inderdaad, hun vader deed niet open en me oudste zei tegen mij: Mama niet boos worden op papa he?
Ik was stom verbaasd dat ze dit tegen mij zei omdat ik nooit slecht over hun vader tegen hun praat, ook als ze schreeuwen dat ze niet naar papa willen zeg ik altijd dat het toch leuk is bij papa ect.
Ik vind het belangrijk dat hun vader in hun leven is, maar krijg sterk de indruk dat hun vader dat zelf niet vindt.
Ik breng de kinderen niet meer naar hun vader toe, hij zegt steeds af, neemt niet zijn verantwoordelijkheid en komt afspraken van de rechter niet na.
Ik ben van plan om hiervoor een kort geding aan te spannen alleen twijfel ik of ik een dwangsom er bij moet laten afdwingen om het als drukmiddel te gebruiken.
Maar ik vraag me af of dat wel slim is, ik wil absoluut niet de indruk wekken dat het mij op geld gaat.
Meneer levert totaal geen bijdrage voor de kinderen, voor mijzelf maakt me dat niet zo zeer meer uit..ik red me wel ook al is het de dubbeltjes omdraaien maar voor het verantwoordelijkheid en het vaderplicht zeg maar vind ik het te zot voor woorden.
Nu is mijn vraag, wat is het slimste om in de tussentijd te doen tot de rechtzaak voorkomt en is het wel slim zoals ik het aan pak?
Zonnebloem.