JuridischForum.be

Probeer het kort te schetsen. In 2011 na lang procederen is er een uitspraak gekomen door de jeugdrechtbank waar de kinderen het eigenlijk niet mee eens waren maar waar we ons bij neergelegd hebben. Co-ouderschap week-week regeling. Mijn oudste zoon, 17j, wordt in januari 18 wil eigenlijk al lang niet meer bij zijn vader gaan, maar wordt psychisch onderdrukt net zoals mijn jongste zoon van 10 jaar.
We hebben alle mogelijke pistes doorlopen de eerste keer dat alles voor de rechtbank gekomen is zoals onderzoek door psychologe, sociaal onderzoek en een gesprek met de jeugdrechter van mijn oudste zoon (toen 14j). Vader is enorm dominant en slaagt er keer op keer in om alles en iedereen naar zijn hand te zetten. Eigenlijk kan je hier spreken van psychische mishandeling maar dat is niet tastbaar dus, ja, we voelen ons enorm in de steek gelaten door het gerecht. In 2011 is er een uitspraak geweest waarin geschreven staat dat vader er zich toe verbind een aparte kamer voor de oudste zoon in te richten. Dit is tot op heden nog steeds niet gebeurd. Mijn oudste zoon ligt op de hal naast de enige slaapkamer in huis waar ze met 4 op slapen nl papa, zijn vriendin, een peuter van nu 3 jaar en dan mijn zoontje van 10.
Papa droomt ook van een huis in Frankrijk, en dat heeft hij nu met als gevolg dat de kinderen elke vakantie bij hem daar heen moeten. Nu begrijp je misschien wel dat mijn zoon van 17jaar dat helemaal niet ziet zitten, doch vader is voor geen reden vatbaar met als gevolg dat ze gans de maand augustus daar gezeten hebben, terwijl mijn kinderen geprobeerd hebben om met papa een akkoord te bekomen van bvb 14 dagen in het huis in Frankrijk en 14 dagen thuis zodat hij ook eens iets met zijn vrienden zou kunnen doen. Maar papa is baas en niet voor rede vatbaar. De verstandhouding tussen de kinderen en papa is dus helemaal zoek, want ook de jongste zegt steeds, " mama ik wil altijd bij u wonen en gewoon af en toe eens bij papa gaan kijken maar niet blijven slapen!" De jongste hoort nu dat de oudste het niet lang meer kan houden bij papa en zegt dus dat hij dan ook niet meer gaat gaan!
Wie kan me helpen, ik voel me zo machteloos tegenover het gerecht end. Waar kan ik te raden gaan? Moet de zoon van 17 j nog langer gaan? Papa dreigt ermee dat hij massa's geld gaat vragen aan mij wanneer de kinderen niet meer bij hem komen. Kan dat zo maar? Wie kan ons helpen, mijn kinderen willen rust, en slechts 1 verblijfplaats! Kan ik iets doen met het feit dat hij zich niet aan het vonnis gehouden heeft?
De kinderen willen samen blijven, maar hoe kan ik daarvoor zorgen?

Wat uw 17 jarige betreft, die kan perfect op eigen initiatief bij u blijven, zelf met 365 meldingen gaat de procureur daar niets tegen ondernemen.
Tegen dat de Rechtbank tot een oordeel is gekomen zal hij immers meerderjarig zijn, en uiteindelijk zal dit meer rust geven voor zijn broertje van 10.
Wat de gevolgen zullen zijn voor de vader-zoon relatie, en eveneens voor uw co-ouderschap is echter: koffiedik kijken.

Als u de kinderen echt tesamen wilt houden, zal u op 1 lijn moeten gaan staan met de andere co-ouder. Dat is wat u kan lezen in uw vonnis.
De vader is verantwoordelijk voor de kinderen tijdens zijn part van de verblijfsregeling.
Samen met zijn zonen iets proberen opbouwen in Frankrijk is echter geen misdaad.
U kan dat nog zeven jaren lang willen aanvechten, doch zolang vader niets strafbaars uithaald met jullie kinderen, is dit weggesmeten geld.
Vader heeft immers ook rechten als ouder, en in de eerste plaats het recht op respect en eerbied voor zijn ouderschap vanwege zijn zonen.

Praktisch zou u de Rechtbank kunnen vragen om de levensomstandigheden te laten onderzoeken, maar
u weet net zo goed als ik dat; vader best zal kunnen aantonen dat: een van de aanwezige kamers volgens vonnis was voorbestemd voor jullie oudste zoon...
M.a.w. juridisch kan u alles uit de kast halen wat u wilt, maar u zal zich aan het vonnis dienen te houden.

Ervoor zorgen dat u zonen het net ietsje leuker vinden bij u dan bij hun vader, lijkt me, op langere termijn dan ook een betere investering dan de onmin tussen co-ouders of vader-zonen ten spits te drijven.