Sinds enige tijd weet ik dat ik en mijn (ex-)vriendin binnen afzienbare tijd uit elkaar zullen gaan.
Schets:
- we hebben een kind samen (-12j)
- zijn sinds lente vorig jaar wettelijk samenwonend, we woonden echter al langer samen
- ikzelf ben de enige kostwinner
- ex-vriendin heeft geen enkel inkomen, geen leefloon, uitkering, enkel kindergeld
- ex-vriendin heeft nog nooit gewerkt, is momenteel - nog steeds - student en is 24
- ikzelf heb geen eigen woonst, woon nu nog samen met haar in het appartement van haar familie (nooit huur betaald)
Gezien we een kind hebben willen we er zeker geen vechtscheiding van maken, maar vind ook wel dat ik mijn rechten heb als het gaat over ouderlijk gezag.
Mijn vraag: heb ik het goed dat het kind niet zomaar automatisch zijn hoofdverblijfplaats heeft bij de moeder?
Uiteraard heb ik er geen probleem mee dat het kind zeer regelmatig bij haar komt en haar familie bezoekt, maar ik ben wel van plan om het grootste deel te vragen.
Ik heb daar zo mijn redenen voor:
- ex-vriendin heeft geen inkomen, zal gezien haar situatie ook niet meteen gaan werken vermoedelijk. Leefloon kan ze ev. aanvragen
- zij is niet mobiel (geen rijbewijs), kan ook niet fietsen bijgevolg kan ze kind ook niet naar school brengen bijvoorbeeld (tenzij per taxi)
- een misschien wat ongewoon argument mss: ex-vriendin is zeer slordig (valt wel objectief te bewijzen), wel een punt dat ik als argument heb naar 'als ouder het goede voorbeeld geven'. Voorbeeld: kledij ligt dagelijks in elke ruimte op de grond, afwas blijft 3dagen staan, huis wordt nauwelijks onderhouden
- kind krijgt wel eten, maar zeer sporadisch vers en gezond eten, meestal houdt het op bij een vlugge boterham, pizza... Als er gezond eten is komt dat van mij of van haar eigen ouders
- staat zelf niet in voor was en plas, wordt allemaal sinds jaren voor de 100% uitbesteed
- heeft problemen om vlak van budgetbeheersing/uitgavepatroon/prioritering (maar geen schulden voor zover ik weet)
- al bij al steekt ze m.i. weinig tijd in opvoeding en omkader van het kind, beetje internet- en belverslaafd (ok, is geen officiële diagnose natuurlijk)
In welke mate zouden bovenstaande argumenten in mijn voordeel kunnen spelen bij de schaalverhouding? Ik zou bijvoorbeeld willen akkoord gaan met een voor mij 70/30 of 60/40, maar geen 50/50, wil ook niet dat m'n kind van hot naar her gepingpongd wordt.
Ik vraag me bovendien af of het zinvol is om bepaalde zaken (onderhoud huis bijvoorbeeld) te gaan proactief vastleggen en 'bewijzen'?
Moet de bepaling via vrederechter verlopen?
En hoe zit het met de alimentatie?
Hoe wordt dat berekend? Ikzelf heb inkomen van rond de 1650 euro. Hoeveel zou dat ruw geschat kunnen bedragen? Is het zo dat ik haar in haar vorig levensonderhoud moet blijven voorzien?
Verder nog tips?
Alvast bedankt!