Ik ben 9 jaar geleden gescheiden toen mijn dochter 18 maand was. We hebben toen in onderlinge overeenkomst besloten om co-ouderschap toe passen. Week-week regeling.
Sinds een jaar of 2 heeft mijn dochter hier héél veel problemen mee. Ze is nu 10,5 en vertrekt elke vrijdag wenend naar de papa.
Ze wil graag bij ons wonen zegt ze zelf. Bij papa voelt het niet aan als een thuis daar gaat ze slecht op bezoek zegt ze. Ondanks ze even veel bij hem is als bij mij. Het klikt echt totaal niet met zijn vriendin. Om haar woorden de citeren "ze haat haar".
Ze heeft het gevoel dat haar papa ook nooit tijd heeft voor haar. Hij is altijd aan het werken (of thuis of op verplaatsing).
Haar papa en zijn vriendin maken ook héél veel ruzie zo erg dat er met dingen gesmeten word. Dit kan ze echt niet meer aan. Mentaal is dit heel zwaar voor haar.
Ik ben ondertussen al 5 jaar hertrouwd en maandelijks moeten we horen dat ze wou dat haar stiefpapa haar echte papa was. Dit is toch echt niet normaal dat een kind van 10 dit uitspreekt. Ik probeer haar vooral niet naar de mond te praten maar ze is echt ongelukkig.
Van enige communicatie tussen mij en mijn ex is er geen sprake. Het lukt totaal niet langs zijn kant. Hij betrekt overal onze dochter bij en dat is een extra last voor haar die ze dan ook nog moet dragen.
Ik heb in het verleden al dingen aangekaart bij hem maar dan krijgt zij straf omdat ze dingen verteld tegen mij die in "zijn" gezin gebeuren daarom durf ik niets meer bespreken met hem. Het eindigt zonder enige twijfel in een ruzie waar mijn dochter middenin komt te staan.
Kan ik de omgangregeling in zo'n geval veranderen of maak ik geen schijn van kans?
Alvast bedankt,
C