Bedankt om dit bericht te lezen.
Ik zou graag jullie mening/advies krijgen.
De biologische vader van mijn dochter is nooit echt aanwezig geweest in haar leven.
De relatie is stopgezet tijdens mijn zwangerschap. Hij heeft zijn dochter wel erkent.
Als hij zijn dochter wilde zien, moest hij mij maar bellen en dan kwam ik met haar op bezoek.
Het eerste jaar gebeurde dit op regelmatige basis. Daarna verloor hij zijn interesse.
Doordat hij van het ene psychiatrische ziekenhuis naar het andere verhuisd en ik hier niet van op de hoogte gebracht wordt, is het moeilijk om op eigen initiatief op bezoek te blijven gaan.
Ik wilde ook dat hij het initiatief nam. Na dat eerste jaar wilde hij haar nog ongeveer twee keer per jaar zien. De laatste jaren heeft hij haar niet meer gezien.
Ondertussen heb ik al een aantal jaren een nieuwe partner. We zijn getrouwd.
Hij wil mijn dochter graag adopteren. Eerst besloten we te wachten totdat onze dochter oud genoeg zou zijn om dit zelf te beslissen.
Ze is nu 8 jaar oud. Maar nu wij getrouwd zijn, over testamenten enzovoort bezig geweest zijn, denken we er toch anders over.
Ik wil de zekerheid hebben dat mijn dochter bij mijn partner kan blijven als er mij iets zou overkomen.
Ik wil dat mijn dochter, wanneer zij daar nood aan heeft, contact kan zoeken met haar biologische vader en er niet toe verplicht wordt op het moment dat hij daar plots nog eens één keertje zin in heeft....
Ik wil dat mijn dochter evenveel erft, en maar evenveel belastingen moet betalen op die erfenis als onze andere dochter als mijn partner en ik ooit overlijden.
...
a) Vinden jullie dit goede redenen?
b) De biologische vader zal geen toestemming geven. Hij zal puur als tegenreactie co-ouderschap vragen.
Kan ik zo'n rechtszaak "winnen"?
Alvast bedankt !