JuridischForum.be

Bijna 5 jaar geleden zijn mijn partner en ik uiteen gegaan. Er is toen overeengekomen en door de jeugdrechtbank vastgelegd dat de vader een bezoekregeling kreeg van om de 14 in het weekend de kinderen bij hem te hebben. Dit omdat hij toen 's avonds zijn functie uitoefende en het praktisch gezien makkelijker was dat de kinderen in de week bij mij waren.
Twee jaar geleden is deze situatie verandert en heeft mijn ex zijn werk overdag.
Het laatste 1,5 jaar werd er op verzoek van de jongste elk weekend naar de vader gegaan. Dat verliep prima tot nu dat de kinderen ondertussen pubers zijn en niet altijd even makkelijk in de omgang.
Toen mijn partner van mij is weggegaan was dit om met iemand anders te gaan samenwonen. Ondertussen heb ik ook een relatie en wij zien elkaar enkel tijdens de weekends. Het feit dat de kinderen in de weekends bij hun vader verbleven kwam ons goed uit. Maar nu staan de zaken dus ander. Mijn ex wil nog om de 14 dagen in het weekend de kinderen komen halen.
Reeds eerder al had ik co-ouderschap voorgesteld dat door mijn ex geweigerd werd. Ik heb nu terug co-ouderschap voorgesteld. Hij weigert en zegt dat indien ik een aanvraag zou indienen deze zeker zal geweigerd worden. Er is volgens hem geen enkele reden voor co-ouderschap in het belang van de kinderen, het zou enkel in mijn eigen belang zijn.
Als ik de kinderen om de week en het weekend bij mij heb dan weet ik dat deze tijd veel intenser en kwaliteitsvoller zal benut worden. Omdat ik in de week de kinderen steeds bij mij heb komen alle lasten enkel op mijn schouders terecht. Twee pubers in huis die in de week vanalles moeten en niet mogen is niet altijd even makkelijk. Mijn ex ziet zijn kinderen enkel tijdens 'ontspanningsmomenten' en zelfs dat wordt hem nu te veel.
Vandaar mijn vraag: waarom zou ik geen nieuwe relatie mogen opbouwen? Wat zou er nadelig zijn voor de kinderen indien we co-ouderschap zouden hebben? Heb ik inderdaad weinig kans om co-ouderschap te verkrijgen? Welke stappen moet ik ondernemen om met zo min mogelijk kosten co-ouderschap aan te vragen?

Als uw ex geen vragende partij is voor een week-week verdeling, en hier zelfs weigerachtig tegenover staat, geef ik u niet veel kans op slagen. Wat gaat u namelijk doen als hij de kinderen moet komen halen, en niet komt? Het niet meegeven van de kinderen is namelijk strafbaar, maar het niet komen ophalen niet.

Het klopt wat u zegt: U hebt alle lasten, want de kinderen zijn enkel tijdens de week bij jou en gaan tijdens het weekend telkens naar hun vader. Dit is echter ook deels je eigen schuld, omdat je die aanpassing toestaat.
Begin dus al met de regeling terug te volgen en énkel om het weekend naar hun vader te gaan. Op die manier heeft u ook ontspanningsmomenten met uw kinderen.

Feit is dat bilocatie (want co-ouderschaps heeft u sowieso, dat is niets meer en niets minder dan dat beide ouders samen beslissingen maken over de belangrijke zaken in het leven van uw kind) bij voorkeur onderzocht moet worden door de jeudgrechter. Echter, als een van de ouders er weigerachtig tegenoverstaat, weet ik niet of de jeugdrechter de kinderen zal verplichten meer naar een ouder te gaan die duidelijk de kinderen niet meer wenst te zien. En zoals Turaki al zegt: wat als de jeugdrechter het wel uitspreekt en uw ex er gewoon niet om komt? Wat dan?

Wat willen de kinderen zelf? Hoe oud zijn ze? Begrijpen zij het verschil weekend/week - lust/last nog niet? Vanaf een bepaalde leeftijd is schoolwerk trouwens ook in het weekend wel vereist. Wat gaat uw ex dan doen?

En dan eventjes nog dit: U zegt hier 'waarom mag ik geen nieuwe relatie opbouwen?' Dat begrijp ik niet goed. Uw ex verbiedt u toch geen nieuwe relatie? Er zijn toch duizenden ouders die gescheiden zijn met kinderen die wel een nieuwe relatie aangaan. Er is toch geen probleem?

Ook voor mijn werk heeft dit zo zijn gevolgen. Ik sta in het volwassenenonderwijs en omdat ik overdag geen uren meer kan krijgen zullen deze nu voornamelijk 's avonds zijn. Dus de kinderen alleen thuis 's avonds . . .
Wat mijn relatie betreft, we wonen te ver uit elkaar om in de week af te spreken. Hij heeft zijn werk bij zijn woonplaats, ik bij die van mij. Dus waren er de weekends dat we konden afspreken. Dat zal nu dus maar om de 14 dagen meer kunnen . . . . niet meteen iets om happy van te worden. Terwijl mijn ex bij zijn vriendin woont samen met haar kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb daar geen probleem mee maar zijn eigen kinderen passen daar dus duidelijk niet bij.
Het ziet er niet gunstig uit voor mij, toch bedankt van jullie antwoord.

Ik zou niet aanraden om het argument van je nieuwe relatie te gebruiken.

Wat je eventueel zou kunnen stellen is dat je jobinhoud wijzigt en dat je om financieel zelfstandig te kunnen zijn, genoodzaakt bent om avonden te werken, en dat dit moeilijk is om dit te combineren met de voltijdse zorg om de kinderen. Misschien heb je dan een kans, maar verwacht dat de tegenpartij waarschijnlijk ook wel op de hoogte is van je andere motieven.

Dat is inderdaad een goed punt, alicem.
Want wat wél kan leiden tot een herziening van de verblijfsregeling zijn veranderde omstandigheden buiten je wil om.
Je nieuwe relatie is dat niet (en zou ik, zoals hierboven al aangearden, niét gebruiken als argument), maar je werk is dat wél.
Aangezien zijn werksituatie ook veranderd is, in de omgekeerde richting, is dat wel een argument in je voordeel.

Maar opnieuw: Een vader die weigerachtig staat tegenover bilocatie. Gaat de rechter hem dat opleggen? En wat als de rechter het uitspreekt en de vader er toch niet om komt?

Ik kan niet anders dan een beetje medelijden hebben met deze kinderen. De vader wil hen enkel voor het plezier. En de moeder kijkt nu toch ook vooral naar een nieuwe relatie. (of zo komt het hier toch wel een beetje over) Ik zeg hiermee niet dat een nieuwe relatie niet moet kunnen, integendeel, iedereen verdient zijn geluk. Maar die kinderen, daar heb je ooit bewust voor gekozen en die zijn er altijd. Toen ik met mijn man iets begon, wist ik ook dat hij kinderen had en koos ik dus niet alleen voor hem, maar voor het héle pakket. Ik ben hun moeder niet, maar wij zijn wel één gezin en ik neem ook mijn deel van de taken op.

Is er geen mogelijkheid dat je nieuwe partner écht deel van het gezin wordt en ook een deel ouderlijke taken op zich neemt? Dat ouz misschien ook al een en ander oplossen.
Ik weet dat dat je initiële vraag niet beantwoord, maar wil je echt je kinderen voor de helft naar hun vader sturen als je wéét dat je ex dat eigenlijk niet wil?