JuridischForum.be

Mijn dochter (14) stond een week geleden op de wissel dag samen met haar zus (11) voor de deur. De jongste direct naar binnen en de oudste bleef staan en keek me aan Papa ik wil niet meer komen en ik wil er niet meer over praten.

Mijn wereld stortte in, direct naar politie bureau om dit te laten vaststellen, die waren heel kort zonder vonnis kunnen wij niks doen en buiten op papier zetten doen wij niks, dag meneer.

Volgende dag naar de rechtbank van eerste aanleg een kopie van het vonnis gaan halen en nadien naar de juridische bijstand voor extra info.

Daar leerde ik dat hier eigenlijk zo goed als niks aan te doen is. Ik kan het voor de vrederechter laten komen maar vanaf september zou mijn dochter een eigen aangetekend schrijven met de vraag of ze wil komen praten, ze mag gewoon dit naast haar neerleggen. Blijkbaar is de info van de kinderen nooit zo betrouwbaar omdat de partner ondertussen het kind al volledig heeft kunnen brainwashen desnoods.

Wij zitten in een co-ouderschap met bi-locatie 50/50, dus dacht dan is men dochter toch verplicht te komen (moeder zegt zelf heb haar nog zo gezegd het is vakantie ga toch naar de papa, niet dat ik hier 1 woord van geloof), de advocaat daar wist me te zeggen dat er zeer weinig aan te doen is dat kinderen zeker niet "manu militari" verplicht zal worden.

Dus als ik het goed versta kan ik hier niets aan doen??? ook al lees ik hier overal dat een kind niet beslist en rechter bijna nooit een co-ouderschap zal veranderen. Hoeft dan blijkbaar ook niet want ik heb geen poot om op te staan.

Vraag is natuurlijk ook, ik weet dat ze aan puberen is, maar als ze niet meer wil doe ik er dan wel goed aan om haar tegen haar zin te laten komen?

Dochter wou er niet over praten, volgens de advocaat op de juridische dienst kan ik dat beter voorlopig respecteren en geen druk zetten en pas binnen een maand nog eens polsen of ze ondertussen wil praten.

Dit is mijn grootste frustratie "niet weten waarom"

Ik vrees dat die advocaat op de juridische dienst gelijk heeft.
Een afkoelperiode is soms duizend keer sterker dan elk juridisch drukkingsmiddel. 14 jaar zeg je? In het toppunt van hun apenjaren dus...
Indien je uw gelijk wil halen via juridische weg, riskeer je uw dochter definitief kwijt te raken omdat de zaken zullen escaleren.
En gedurende die periode nagaan wat er juist scheef zit, en waarom ze die reactie gegeven heeft.

wat zeker en vast scheef zit is pubertijd, ze geeft duidelijk aan dat haar jongere zus wordt voor getrokken, hoeveel voorbeelden je ook geeft dat dit niet zo is dat helpt niet.

Wij zijn ook zeker en vast strenger wat school werk betreft, bij ons wordt der in weekend voor school gewerkt zelfs in weekend voor de wissel. in de nadere richting gebeurd dit niet daar doen ze alleen toffe dingen, met gevolg dat elke maandag vond ruzie is over school werk dat niet af is.
Wil niet de populaire ouder zijn maar wel de correcte en rechtvaardige ouder, dit ontploft echter nu beetje in mijn gezicht.

Het is niet aan u om uw dochter te laten komen, maar aan haar moeder. En ja, zij moet haar verplichten. Indien zij dit niet doet, gaat zij in de fout.
Ik kan uit je verhaal niet echt uitmaken of je dochter nu geweest is of niet. Indien ze dus niet meer zou komen, ga je onmiddellijk naar de politie met een kopie van het vonnis en leg je klacht neer tegen je ex.
Zoals gezegd: Zij moet ervoor zorgen dat de kinderen komen. En hoe ze dat doet maakt niet uit (best wel door positief te zijn en dergelijke, maar voor sommige mensen is dat nu eenmaal heel moeilijk).
Je laat je ex weten dat ze het vonnis niet volgt en dat bij herhaling hiervan je verdere stappen zal ondernemen. Dat doe je best eerst via de telefoon (kwestie van het niet direct te laten excaleren) en bij herhaling aangetekend.
Bij herhaling, ga je ook weer klacht neerleggen en stap je naar je advocaat.

In het leven moet je veel dingen tegen je zin doen en als ouder moét je soms de boeman zijn. Als je dochter plots zou vertellen dat ze niet meer naar school zou gaan, omdat ze niet meer wil; zou je dat dan toestaan? Zou haar moeder dit toestaan? Neen. Een kind heeft niet altijd iets te willen; sommige dingen moet je gewoon. Voor haar eigen goed. Dat klinkt nu erg cru, maar ze is inderdaad aan het puberen en dat zal er veel mee te maken hebben. Waarschijnlijk is er in haar hoofd een reden waarom ze niet wil komen, vermoedelijk zijn jullie strenger en is mama veel losser?, maar wat zij niet beseft (en daarom heeft ze ouders) zijn de gevolgen van haar daden.
Haar nu een time-out periode geven:
- zou haar leren dat zij dit kan beslissen, wat absoluut niet zo is. Zij is een KIND en is absoluut emotioneel nog niet in staat om dergelijek beslissingen te nemen.
- kan de band verslechteren en wie weet kan je dat niet meer goedmaken.

Haar dwingen om te praten. Dat is geen juridische vraag. Jij kent je dochter, die advocate niet. Dus jij weet of het nut zou hebben om aan te dringen of niet. Om te praten.
Ga in ieder geval niét akkoord met zij die niet meer komt. Het kan zelfs tegen je gebruikt worden terwijl je hier zelf niet eens achter staat.


Ik ga dus ook overduidelijk niet akkoord met giserke, maar kan wel begrijpen wat hij zegt. Het hangt ook van situatie tot situatie af. Als de relatie met de moeder nog goed is, zal zij OOK tegen haar dochter zeggen dat ze dit niet te beslissen heeft en zal zij ook voor een oplossing zorgen. Als je echter dentk dat de moeder dit zal aangrijpen om je kind naar haar toe te trekken en meer te isoleren, gebruik dan de juridische weg, want spijtig genoeg is een kind van 14 jaar nog extreem beïnvloedbaar en kan de moeder, moest ze dit willen, schade toebrengen aan jullie relatie die niet zo snel gerepareerd kan worden.

"ze geeft duidelijk aan dat haar jongere zus wordt voor getrokken, hoeveel voorbeelden je ook geeft dat dit niet zo is dat helpt niet"

Dit is géén typisch voorbeeld van een gescheiden gezin. Dit komt ook voor in gezinnen waarbij de ouders nog samen zijn. Maar geven die ouders hun kind de mogelijkheid om te vertrekken als het hun niet aanstaat?
Neen, dit hoort bij de leerschool van het leven.

@duma: ik kan dat laten opmaken bij de politie ik kan dat zeggen, maar finaal brengt het niks op. als ze niet wil komen komt ze niet en als moeder er geen druk achter zet dan is dat toch ook zo. Duidelijk van de advocaat op de juridische dienst is dat ze mijn dochter zeker en vast niet gaan halen met de combi.

De relatie met mijn ex ivm de kinderen is sinds vorig jaar niet meer bestaande vanaf moment dat ze de kinderen in haar week niet meer liet sporten en hen zo manipuleerde dat ze zelf zeiden wij willen niet meer gaan sporten. Wat later zijn ze beide komen vertellen dat de mam had gevraagd of ze der moest voor zorgen dat ze niet meer naar de papa moesten. Sinds dien is er geen communicatie meer alleen hoog nodige.

@duma, dit kun je idd juridisch klaren op korte termijn. En idd in het leven kun je niet alles hebben wat je wil.
Alleen de relatie met je kind is geen zakelijke contractuele relatie.
Het enige wat U via juridische weg kunt bereiken is uw kind bevestigen in haar beslissing: jij bent de 'boeman' en uw ex-partner gelijk geven.
En dan kun je haar idd nog een jaar of 2 'opeisen' en uw ex opzadelen met een hoop gerechtelijke veroordelingen.
Maar dan is de relatie met uw kind ook definitief naar de haaien.

Ik heb nergens gezegd dat de politie ze met de combi zal komen halen. Dit is inderdaad hun taak niet. Maar als je juridisch ooit ook maar een poot wil hebben om op te staan, moet je klacht gaan neerleggen. Als je geen klacht neerlegt, is er geen bewijs van hetgeen je beweert, kan je dus niet bewijzen dat de mama de kinderen niet meer brengt/meegeeft en sta je NERGENS.

Zeker doen zoals Duma schrijft.
Het zijn twee procedures die u opstart
één : de strafrechtelijke wegens feit dat niet meegeven kind door moeder een strafbaar feit is. ZIJ moet er voor zorgen dat dochter wel komt.
twee : de burgerlijke procedure ...hier zal vanaf september de familierechtbank alles overnemen en is bemiddeling vermoedelijk zo wie zo nu de eerste stap. Jeugdrechtbank komt als onderdeel bij familierechtbank.

Uiteraard is het veel belangrijker dat partijen overeenkomen en bemiddeling is daarvoor een goede methode.

Maar u mag de stok achter de deur (strafrecht) niet verwaarlozen want GEEN aangifte doen kan dan als GEEN interesse bekeken worden EN verminderd ook uw kansen. In de strafprocedure kan u trouwens in uw verklaring opnemen dat u voorlopig nog geen verdere stappen naar andere partij wil gezien u bemiddeling wil betrachten.

Lang gelden werden die vonnissen wel uitgevoerd, zoals trouwens ALLE vonnissen moeten uitgevoerd worden. Een vonnis een uitvoerbare titel en kan een deurwaarder die uitvoeren. DW konden dan de politie vorderen om de sterke arm te verlenen. (dit in het kort en niet 100% juridisch correct want in werkelijkheid iets ingewikkelder.)

enne, het is opvboedkundig een zéér slechte zaak als puberende kinderen van gescheiden ouders hun zinnetje kunnen doorzetten ivm met de verblijfsregeling. Immers: zals Duma zegt: stel dat dochterlief an 14 jaar zomaar mag beslissen: ik ga niet (meer) naar (die) school, ik ga niet (meer) naar de bijlessen/logopedie/tandarts/kinesist... éénmaal ze dàt signaal krijgt dat ze mag doen wat ze maar wil, is het hek van de opvoedkundige dam. Het volgende moet gebeuren (als het enigszins kan gerealiseerd worden). Vader én moeder nemen dochterlief samen op gesprek en leggen uit: ouders en kinderen hebben beiden het recht én de plicht tot omgang. en ouders hebben het recht en de plicht hun kinderen op te voeden. en kinderen hebben het recht opgevoed te worden door hun ouders. Omgang met papa is niet zomaar bezoek omdat het zo geregeld is, maar een belangrijke fase in haar opvoeding. En papa en mama kunnen zeker met haar overleggen om tijdelijk de verblijfsregeling wat aan te passen, zodat ze wat kan nadenken. Maar dochterlief beslist niet op haar eentje. Met de wind vanachter zou mijn oma gezegd hebben

“Art.372.Een kind blijft onder het gezag van zijn ouders tot aan zijn meerderjarigheid of zijn ontvoogding. Art.374.§ 1.Wanneer de ouders niet samenleven, blijven zij het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen...“(Burgerlijk Wetboek=B.W.)

Het gezag van de ene ouder is niet bestemd om dit van de andere ouder te ondermijnen,maar wel om diens rechtmatig uitgeoefend gezag te ondersteunen,ook al wordt dit gezag door de ene anders uitgeoefend dan door de andere.

‘Papa ik wil niet meer komen en ik wil er niet meer over praten’

Laat voortaan niet na uw gezag tegenover uw minderjarige dochter uit te oefenen.

“Art.432...§3.Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist...dan worden de straffen bepaald in de §§1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt...aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd,die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het,zelfs met zijn toestemming,ontvoert of doet ontvoeren...“(Strafwetboek)
‘De onthouding van een ouder om zijn gezag te doen gelden teneinde de weerstand van een kind tegen de uitoefening van het bezoekrecht van de andere ouder te overwinnen kan,naar omstandigheden...het in art.369bis(nu 432) bedoelde misdrijf opleveren‘[Cass. 21 oktober 1986,R.W. 1986-87,1609-1610,noot;Cass. 28 oktober 1987, J.Dr.Jeun. 1988,7;Cass. 15 maart 1989, J.T. 1989,666;Cass. AR7009,8 februari 1994(X.), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1994,545].

‘Wij zitten in een co-ouderschap met bi-locatie 50/50‘

Indien de moeder uw 50% bewaarrecht blijft uitoefenen,maan haar dan aangetekend en gemotiveerd aan haar gezag te doen gelden teneinde de weerstand van haar kind tegen de uitoefening van uw bewaarrecht te overwinnen.

Leg zo nodig strafklacht neer tegen de moeder wegens onthouding om haar gezag te doen gelden. Verklaar u daarbij ‘benadeelde persoon‘ met toepassing van Art.5bis Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering. INDIEN de procureur geen strafvordering instelt : "Art.63.Hij die beweert door een...wanbedrijf te zijn benadeeld,kan daarover bij de bevoegde onderzoeksrechter klacht doen en zich burgerlijk partij stellen..."(Wetboek van Strafvordering).‘De onderzoeksrechter bij wie een benadeelde zich aanmeldt kan de zaak zelf niet naast zich neerleggen of zonder gevolg klasseren,of zelf een beslissing nemen aangaande zijn onderzoeksverplichting‘(Cass. 20 maart 1882,Pas. 1883,I,28).

“Art.1385bis. De rechter kan op vordering van één der partijen de wederpartij veroordelen tot betaling van een geldsom,dwangsom genaamd,voor het geval dat aan de hoofdveroordeling niet wordt voldaan ..."(Gerechtelijk Wetboek).
Dit geldt ook inzake omgangs- of bewaarrecht : Benelux-Gerechtshof 11 mei 1982(LADAN t. DE BRUIN en WESSENBURG t. PETIT),F.B.U.,III.1.50.3-1,http://www.courbeneluxhof.be/arresten/N ... 1_3_86.pdf

Iedereen bedankt voor de info, korte vraag kan ik nog retrograad laten vast stellen dat de moeder men dochter niet laat komen? komende maandag gaat ze terug naar haar moeder, zou ik nu nog kunne laten opnemen dat ze 14 dagen niet geweest is?

Neen, daarvoor is het te laat.
U moet daarvoor dezelfde dag klacht neerleggen, anders valt er niets meer te bewijzen en kan de politie je klacht niet meer noteren.

Als de moeder ze moet brengen, wacht je een kwartier, bel je naar de moeder om te vragen waar ze blijft en na een half uur trek je naar de politie.
Als jij ze moet gaan halen, programmeer je de telefoonnummer van de politie van de woonplaats van de moeder in je GSM, bel je aan, wacht je een kwartier (plezant, I know), bel je om te vragen waar ze blijft en bel je daarna de politie. Vraag hen of ze willen dat je langskomt om de klacht te noteren ofdat ze ter plaatse graag de vaststelling doen. Onthoud de naam van degene die je gesproken hebt, zodat je op het bureau daarnaar kan verwijzen. Laat je onder GEEN beding afschepen. Sommige politie-agenten staan weigerachtig tegenover het het noteren van een klacht, dat is pech voor hen, want het is wel hun job. Bij tegenwerking of weigering naam van overste vragen en zoverder ...

In eender welk geval: Zie dat je het origineel vonnis én een kopie bijhebt, dan moeten ze daar alvast de moeite niet insteken.



EDIT: Ook een idee. Ik weet niet hoe goed je de lokale politie kent, maar wat je kan doen, is nu toch naar de politie gaan en je verhaal doen. Erbij vertellen dat je weet dat je nu te laat bent, maar dit vanaf nu graag strikt zou opvolgen en telkens klacht neer te leggen om de mama te laten voelen dat je het meent en eventulee, if all else fails, verdere stappen te ondernemen. Jek an hen dan vragen hoe je dit het best aan pakt en of zij een voorstel hebben hoe dit te doen. Vaak zijn er wel agenten van goede wil die veel begrip hebben voor de situatie en het je ook niet lastig willen maken dat je telkens langs de bureau moet komen. Ik geef maar aan, maar dit moet je uiteraard niet doen.