JuridischForum.be

Beste mensen en professionelen onder jullie,

We zijn op zoek naar raad, tips en bruikbare informatie aangezien de situatie waarin wij ons bevinden.
Ik probeer de situatie zo kort mogelijk te schetsen :

Eind 2009/begin 2010 is mijn ex-vrouw gaan lopen met een collega van haar werk. Terwijl ik thuis bleef en voor ons dochtertje (2 jaar oud toen) zorgde verzon ze allerhande "happenings" op haar werk waar de partners zogezegd niet mee mochten en dit heeft dus maanden geduurd, totdat ik op 14 februari met mijn cadeau voor haar thuiskwam en toen vertelde ze mij dat ze iemand anders had. Onnodig om jullie te vertellen hoe hard dit voor mij (en voor mijn familie) was maar ik zal de gevoelens proberen kort te houden. In 2011, na bijna een jaar van advocaat en heen en weer betreffende huis/kind/auto enz... werd de scheiding uitgesproken en de regeling co-ouderschap (week/week)

Tot op heden heb ik hier alleen het huis blijven afbetalen (ik leef zeer nipt dus) zodanig dat mijn dochter nog steeds haar kamer heeft en nog terecht kan bij mij zoals vroeger. Om dit te behouden, advocaat enz... zijn wij 75.000 euro lichter geworden aangezien de torenhoge kosten. Mijn ouders zijn toen ook gestopt met werken om mijn dochter op te vangen gedurende die week en ik zal ze tot in de eeuwigheid dankbaar voor zijn. En mijn dochtertje blijft naar ons komen en ze wordt nu binnenkort 7 jaar. Mijn ex-vrouw heeft ondertussen ook een kind met haar nieuwe partner wat een "broer" maakt voor mijn dochter en wij laten dat ook zo zelfs al is het niet echt waar, maar wij willen haar niet in de war maken daarmee.

Sinds het begin van de co-ouderschap is dat een non-stop van mails en verwijten van haar naar ons toe ivm van alles en nog wat. Zij wil bepalen wat wij doen, naar waar wij gaan, wat mijn dochter moet doen enz ..in dit in onze week. We hebben al meermaals gezegd dat wij doen wat we willen en dit volgens de tips en wettelijke teksten van onze advocaat. De toon van deze mails worden altijd maar erger en erger. Mijn dochter is nu dus zeven jaar, zit in het tweede schooljaar, doet het uitstekend op school, is het liefste kindje die er bestaat, ze is totaal niet moeilijk of niets, echt een engeltje...

Wat we nu wel meer en meer constateren is dat mijn dochter sneller weent dan vroeger. Als ze bij ons is weent ze omdat ze terug naar haar mama moet gaan, als ze bij haar mama is weent ze omdat ze naar ons moet komen. En doordat mijn ex-vrouw dat ziet en hoort bij haar, denkt ze dat mijn dochter niet meer gelukkig is bij ons en mijn ouders wat totaal maar dan ook totaal niet waar is aangezien de vele uitjes die we samen doen, de vele foto's met lachende gezichtjes en de zotte filmpjes die wij samen maken en van haar op school met haar vriendinnen. Al sinds de scheiding zijn dat steeds dreigmails, die telkens eigenlijk dubbelzinnig neerslaan op het feit dat we haar gaan verliezen en dat ze mijn dochter gaat afpakken van ons.

Mijn mama is gestopt met lachen sinds 2011, en is 10 jaar verouderd op drie jaar tijd. Mijn papa houdt zich sterk voor iedereen en ik heb zoveel aan hem (aan hun) te danken. Maar de vrees om mijn dochter te verliezen is groot... Dan ben ik bijna zeker dat mijn ouders sterven van ongelukkigheid. Mijn dochter is goud waard voor hen...ze is alles waard voor hen...

Zolang ik en mijn ouders (en mijn familie) geen gerustellende feiten/info/antwoorden zullen verkrijgen, zullen we slapeloze nachten blijven hebben. Vandaar mijn vragen naar jullie toe :
- kan dit zomaar gebeuren?
- wat kunnen wij daartegen doen?
- kan een psychologische ziekte bewezen worden en tellen voor een rechtbank? (dit is echter een langer verhaal, maar ik wil die wel uiteenleggen als dat een voordeel zou zijn voor ons)
- kunnen wij voor dit probleem ergens terecht buiten een advocaat?
- hebben wij eigenlijk ook het recht om iets te zeggen buiten de moeder van het kind?

Alvast bedankt voor jullie tips en antwoorden in naam van mezelf en van mijn ouders

U heeft evenveel te zeggen als de moeder, u bent namelijk ook ouder en beide ouders hebben het gezamenlijk gezag en moeten steeds samen belsissen over de dingen. Geen enkele ouder heeft het recht om eenzijdige beslissingen te nemen. De moeder heeft bovendien ook niets te zeggen over u doen en laten en over wat u doet met uw kind in de tijd dat het bij u is.

Met de dreigmails kan u gerust klacht neerleggen.

Is bemiddeling een optie?

Allereerst STERKTE voor jullie , toen ik 12 jaar was het zelfde meegemaakt .
bij mij is het voogdij toen verkregen door mijn grootouders omdat ik zelf besliste dat ik me daar het beste voelde. ik ben sedert dien nooit meer naar mijn moeder geweest .


- kan dit zomaar gebeuren? neen
- wat kunnen wij daartegen doen? naar de jeugdrechter stappen
- kan een psychologische ziekte bewezen worden en tellen voor een rechtbank? (dit is echter een langer verhaal, maar ik wil die wel uiteenleggen als dat een voordeel zou zijn voor ons) ja , vast en zeker doen !
- kunnen wij voor dit probleem ergens terecht buiten een advocaat? ja , Juridisch Team steunpunt jeugdhulp

Cellebroersstraat 16
1000 Brussel
Tel. 02/513.15.10
info@jeugdrecht.be

( dit is het algemeen nummer deze kunnen u verder helpen voor een kantoor in u buurt)
- hebben wij eigenlijk ook het recht om iets te zeggen buiten de moeder van het kind? indien u onder WIJ uzelf verstaat dan is het antwoord ja , meer zelfs u hebt dan even veel te zeggen over u dochter als de moeder .

@ Duma : ik heb eens vlug gekeken wat bemiddeling is (ongeveer) en ik vrees dat de tegenpartij terug van alles zal proberen om hetgeen dat overeengekomen is, terug te veranderen door smoesjes en andere. Dit is al jaren zo... vandaar dat wij ook beslist hebben om alles te gaan regelen via advocaat. Vandaar dat ik vrees dat bemiddeling niet haalbaar zal zijn...(denk ik)

@ Sarah : alvast bedankt voor de tips en adressen, dat kende ik niet. Ivm die ziekte dat mijn ex)vrouw vroeger had als kind (in haar jeugd), blijkbaar, want ik wist van niets toen we ons leerden kennen en erachter ook niet, is het haar dokter, die ook de dokter is voor mijn dochtertje, die aan mij en mijn ouders gezegd heeft dat mijn ex-vrouw psychologisch niet in orde was. Wij hadden hard verschoten toen maar hij zei dat hij beroepsgeheim had. Ik weet over welke ziekte het gaat, maar ik kan het dus niet bewijzen. Vandaar dat mijn advocaat gezegd heeft dat het voor de rechtbank niet geldig zal zijn aangezien er geen enkele dokter iets loslaat van zijn patiënten. Maar wat als het misschien nu mijn dochter schaadt of de manier hoe ze opgevoed wordt.... of dat ze haar volpropt met valse en slechte verhalen over ons... dat weet ik dus niet...

Swatten,

Bemiddeling dwingt je tot niets en hoeft niet noodzakelijk gebruikt te worden om een regeling te veranderen, maar kan ook gewoon als doel hebben de communicatie tussen ouders te verbeteren. Vooral bij dat laatste denk ik dat jullie wel baat zouden hebben.

@ Duma : Ok, op die manier. Mijn communicatie sinds 4 jaar gebeurd zonder probleem als het om mijn kind gaat, maar vanaf dat wij teveel toegeven (dagen verwisselen, uren verwisselen, feestjes link en rechts als mijn dochter bij de andere partij is, enz...) daar doen we helemaal niet moeilijk over, tenslotte is het voor mijn dochter. Maar daar maakt ze zwaar misbruik van. Maar bedankt voor de tip, ik bekijk het eens nader ...

“Art.1288...Wanneer nieuwe omstandigheden buiten de wil van de partijen hun toestand of die van de kinderen ingrijpend wijzigen, kunnen de beschikkingen bedoeld in het 2°(=gezag,goederenbeheer) en het 3°(=onderhoudsbijdrage) van het voorgaande lid na de echtscheiding worden herzien door de bevoegde rechter...”(Gerechtelijk Wetboek).

‘In 2011... werd de scheiding uitgesproken en de regeling co-ouderschap (week/week)’

Zolang die regeling voldoet volstaat het ze strikt in acht te nemen en te doen in acht nemen,zonder hierover twistgesprekken te voeren.

“Art.577-2.§ 1. Bij ontstentenis van overeenkomsten en van bijzondere bepalingen, wordt de eigendom van een zaak die onverdeeld aan verscheidene personen toebehoort, geregeld als volgt. § 2. De onverdeelde aandelen worden vermoed gelijk te zijn....”(Burgerlijk Wetboek).

Vanaf uw echtscheiding worden uw samen af te betalen schulden geacht voor de helft van u en voor de helft van uw gewezen echtgenote te zijn.

‘Tot op heden heb ik hier alleen het huis blijven afbetalen’

Indien u krachtens bedongen hoofdelijkheid van die schuld meer dan die helft afbetaalt dan geldt hiervoor : “Art.1251.Indeplaatsstelling geschiedt van rechtswege :...3° Ten voordele van hem die, met andere of voor anderen tot betaling van een schuld gehouden zijnde, er belang bij had deze te voldoen...”(Burgerlijk Wetboek).Dit wordt onderling best vereffend door de notaris bij verkoop van het huis. Lever die notaris dan daartoe kopie van uw betalingsbewijzen.

@ Duma : Ok, op die manier. Mijn communicatie sinds 4 jaar gebeurd zonder probleem als het om mijn kind gaat, maar vanaf dat wij teveel toegeven (dagen verwisselen, uren verwisselen, feestjes link en rechts als mijn dochter bij de andere partij is, enz...) daar doen we helemaal niet moeilijk over, tenslotte is het voor mijn dochter. Maar daar maakt ze zwaar misbruik van. Maar bedankt voor de tip, ik bekijk het eens nader ...

Eventjes toch moeilijk doen, want je zegt hier dat jij alles goed doet, maar ...:

Je spreekt hier over Mijn communicatie en mijn kind . net daarom dat ik denk dat jullie er echt wel baat bij zouden hebben.

Het is niet jouw communicatie, maar JULLIE communicatie, van mama en papa. Communiceren doe je met twee en niet alleen. Ik wil daarmee niet zeggen dat jij niet je best doet, maar als de communicatie faalt, faalt niet haar communicatie noch niet jouw communicatie , maar falen jullie erin te communiceren met elkaar. Daarom is die bemiddeling zo belangrijk. Die leert partijen communiceren met elkaar, wat nu niet gebeurd.

En heel erg belangrijk: het is niét jouw kind, het is jullie kind.