JuridischForum.be

Ik ben 2 jaar geleden met mijn ex-man uit elkaar gegaan. In het begin ging alles vlot tussen ons, we konden communiceren. Van in het begin waren de kinderen bij mij en 3 van de 4 weekends bij de papa, hij kon me op vrije dagen bellen om de kindjes een dagje extra te zien en ik had daar geen probleem mee. Plots is hij zich gaan laten beïnvloeden door zijn moeder en jongere broer en heeft hij een advocaat onder de arm genomen. Momenteel is het een vechtscheiding! Onlangs zijn we officieel gescheiden. Ik heb sinds 1,5 jaar een relatie met een partner uit Nieuw-Zeeland, welke de laatste 11 maanden bij mij heeft ingewoond. Door omstandigheden was zij echter gedwongen om terug naar Nieuw-Zeeland te keren om te werken. NU zouden wij graag allen naar Nieuw-Zeeland emigreren. Kindjes hebben hier geen bezwaar op, we hebben niets of bijna niets dat ons hier zou houden in België. Kinderen hebben duidelijk laten verstaan dat ze niet bij de papa wensen te wonen. Nu zit ik met de vraag of ik dit wettelijk geregeld zou kunnen krijgen dat ik kan emigreren met de kinderen, mits voorwaarden uiteraard vb. kinderen brengen de grote schoolvakantie bij hun vader door, om het andere jaar kerst-nieuwjaar. Ik weet dat vele zullen denken dat ik wil emigreren om de vechtscheiding, maar dit absoluut niet het geval! Ik wil in het huwelijk treden met mijn huidige partner en er is voor haar gedurende 11 maanden gebleken dat ondanks alle pogingen (+200) om werk te vinden in België dit niet mogelijk is. Ik wil dus emigreren om volgende redenen: mijn partner, werk, opvoeding kinderen, stress verlaging, leefomstandigheden. Kan iemand mij hier raad in geven of ervaring in delen?

Beste

Kinderen hebben recht op contact met beide ouders. dat betwist je ook niet. De verblijfsregeling voor kinderen gebeurt doorgaans in onderling overleg tussen beide ouders. indien er geen akkoord tot stand komt zal de rechter beslissen. Deze is er doorgaans toe gehouden een gelijkmatig verdeelde huisvesting toe te kennen, waarbij geen van beide ouders een aantoonbaar nadeel heeft.
Vraag is dus hier of de vader akkoord zal gaan met jouw voorstel en of de grote schoolvakantie en om het jaar kerst/nieuwjaar als evenwichtig beschouwd kan worden. Gezien je spreekt van een vechtscheiding kan je vermoeden dat ook hier een compromis moeilijk wordt.

Link naar scoolverlof

https://www.govt.nz/assets/Documents/Sc ... 015-NZ.jpg

mits voorwaarden uiteraard vb. kinderen brengen de grote schoolvakantie bij hun vader door, om het andere jaar kerst-nieuwjaar.

Het is me niet duidelijk wat je met grote schoolvakantie en kerst-nieuwjaar bedoeld. Kindjes komen dan voor een kleine 2 maand tijdens hun kerst-nieuwjaar verlof naar het koude België. Wat moeten ze hier doen? Vriendjes zitten op school. Ook al eens gedacht aan het kostenplaatje? Voor de vader? Ook een moeilijke verbinding via Londen met ergens een tussenstop is duur. Goedkopere routes hebben meerdere overstappen.

Met telkens een reisduur van om en nabij de 22 à 24 uur.

In het algemeen zouden ouders die een punt achter hun relatie zetten, zich van één belangrijk ding bewust moeten zijn. Ouder ben je en blijf je samen tot de kinderen 18 zijn. Dat betekent dat je de rechten van de andere ouder niet mag benadelen en je je moet engageren om voor die 18 jaar in de buurt van de andere ouder te blijven. Dat klinkt hard, maar dat is de enige manier om de andere ouder te respecteren in zijn rechten. Je kan het proberen aankaarten bij de vader of hij het ziet zitten, maar de wet beschermt zijn rechten. Draai het plaatje gewoon even om: stel dat de kinderen in een 50/50 verblijfsregeling bij julie verbleven en dat de vader met zijn nieuwe partner én de ,kinderen naar een ander continent wil emigreren. zou u dàt zien zitten? Neen dus, wel er is geen enkele reden om het voor u we toe te staan. Het zou bovendien ook wel goed kunnen dat een rechter oordeelt dat de kinderen best niet uit hun vertrouwde omgeving onttrokken worden (andere taal op school, familie, vriendjes...) en de kinderen toewijzen aan de vader en vakantierecht in het verre nieuw Zeeland. Uw partner zou hier best even over nadenken. Wellicht denkt zij vanuit het Nieuw-zeelands perspectief waar de kinderen bij echtscheiding vaak nog volgens het oude "hoederecht" bij een ouder blijven. Leg het uit dat hier in Belgie BEIDE ouders SAMEN de ouderlijke autoriteit blijven houden over hun kinderen en dat dat vanuit Belgie naar NZeeland nogal moeilijk gaat. Enne wat stressverlaging betreft: emigreren met een heel gezin is absoluut stressverhogend voor minstens een half jaar.Een rechter zou dus absoluut in je nadeel kunnen vonnissen. Misschien vind je partner momenteel geen werk. Maar jij hebt ook géén garantie dat jij daar werk vind. Hoe ga je je kinderen en jezef dan onderhouden. Gaan jullie huwen? (Kan dat wel in New-Zeeland?) Zij heeft géén kinderen in het verhaal. De aanpassing voor haar zal veel kleiner zijn. En nog een belangrijke tip: als native English speaker vind ze hier absoluut wél werk. Bovendien weet ik uit goede bron dat holebi-relaties in New Zealand absoluut nog niet erg ingeburgerd zijn. Denk aan de reacties tov je kinderen ginds....

Met telkens een reisduur van om en nabij de 22 à 24 uur.

Correctie: in de praktijk (tussenstops...) zal dat onder de 33 uur niet lukken.

Bedankt voor de reacties.
Ik ben mij er zeer van bewust dat de papa altijd hun papa zal zijn, ik heb dan ook geen intentie om hen van hun vader weg te houden. Wel is het zo dat hun vader er nooit tijd heeft voor gemaakt om met 'ons' tijd door te brengen wanneer we nog gehuwd waren. Nu heeft hij 3 van de 4 weekends en draagt hij zelfs geen cent bij voor de kinderen (partypapa). Ik voed onze kinderen dus zo goed als alleen op en in mijn ogen is dit zo goed als alleenstaande ouder zijn. Dat de kinderen in een vreemde cultuur terecht zouden komen ben ik me zeer van bewust. Engels zijn ze reeds gewoon, daar we thuis 99% van de tijd engels praten. Ik zou hen met schoolvakanties naar België laten komen zodat ze tijd met hun vader kunnen doorbrengen.
- Vliegen is tussen de 29 en 34 uur, waar ik me maar al te goed bewust van ben en wat me ook tegenhoud. Ik heb gewoon helemaal niet de intentie om de vader zijn kinderen te ontnemen, maar in zijn omgeving moeten wonen vind ik er ook over wanneer hij niet echt rekening houdt met mij. dit werkt aan twee kanten en tot op heden is het enkelrichtingsverkeer in deze echtscheiding.
- Ik heb meer kans om werk in NZ te vinden dan mijn partner hier eentje kan vinden. Zij heeft geen kinderen. Daarenboven willen we trouwen en dat kan inderdaad net als hier ook in NZ, daar heerst er zo geen bekrompen gedrag tegen holibi's als hier. Want laat mij uit ervaring spreken... wij holebi's worden nog steeds begaapt, achternagekeken, nageroepen en zelfs gediscrimineerd.
- 'Eylis' spreekt van absoluut een baan vinden hier in België als native English speaker... Ik wil niet aanvallend klinken, maar na 200 sollicitaties en ettelijke gesprekken, onnoembare uren spenderen aan van het ene interim bureau naar het andere te gaan, kan ik u verzekeren dat ze niet ABSOLUUT werk in deze categorie vinden kan. Ik ben beschaamd om Belg te zijn als het er op aan komt om gemotiveerde buitenlanders met kwaliteiten aan werk te helpen. Interimbureau's zijn ronduit onbeschoft, VDAB is nutteloos en werkgevers zien alleen maar naar diploma's i.p.v ervaring en kwaliteiten.
- Enige reden waarom mijn partner hier niet kon wonen of blijven is het feit dat ze hier gewoon GEEN werk vinden kon en dit haar mentaal gebroken heeft.
Toch wil ik jullie allemaal bedanken voor uw reactie! Ik wil gewoon eerst zeker zijn voor ik de stap zet om mijn advocaat alles in gang te laten zetten.

Met telkens een reisduur van om en nabij de 22 à 24 uur.

Correctie: in de praktijk (tussenstops...) zal dat onder de 33 uur niet lukken.

Sorry, mijn fout. Had op de site van een luchtvaartmaatschappij gewoon de vluchttijden samen geteld met 1 overstap, en geen rekening gehouden met de wachttijd tussen de 2 vluchten. Spreek niet uit ondervinding, want was nog niet in die buurt.

opgelet gwentps, je moet een onderscheid maken tussen wat je meent/voelt én de huidige toepassingen van de wetgeving. Ik wil je ogen maar openen voor de mogelijkheid dat de vader zijn gelijk haalt voor de rechtbank en dat de kinderen als hoofdverblijfplaats hun vaders huis toegewezen krijgen.Ook hij kan een advocaat nemen....

Ik ben mij er zeer van bewust dat de papa altijd hun papa zal zijn, ik heb dan ook geen intentie om hen van hun vader weg te houden.

Misschien is Nederland een alternatief.

Als native English speaker vind ze hier absoluut wél werk.

Wishful thinking.

Bovendien weet ik uit goede bron dat holebi-relaties in New Zealand absoluut nog niet erg ingeburgerd zijn.

Ik reis soms naar NZ vanuit Singapore. Situatie is m.i. vergelijkbaar met België. Wetgeving is actueel, echter niet geaccepteerd door 100% van de bevolking. Ernstige gevallen van anti-holebi gedrag en algemene afwijzing zijn echter uitzonderlijk.

- Vliegen is tussen de 29 en 34 uur, waar ik me maar al te goed bewust van ben en wat me ook tegenhoud.

Ik ken Belgen die 3 maal per jaar vanuit Singapore naar België vliegen. Niet zo ver als Nieuw-Zeeland maar ook niet bij de deur. Makkelijk is anders, wel een kwestie van (financiële) prioriteiten te stellen. Maatschappijen uit het Midden-Oosten hebben de prijs van een ticket drastisch naar beneden gehaald. Prijs ticket in Singapore-Brussel 500 Euro per persoon.

- Ik heb meer kans om werk in NZ te vinden dan mijn partner hier eentje kan vinden.

Zonder twijfel. Lang werkloos ga je daar niet zijn, tenzij je een in heel moeilijke beroepscategorie zit. Doe ook een IELTS test, niet echt noodzakelijk maar helpt ongetwijfeld als je score goed is .

- 'Eylis' spreekt van absoluut een baan vinden hier in België als native English speaker... Ik wil niet aanvallend klinken, maar na 200 sollicitaties en ettelijke gesprekken, onnoembare uren spenderen aan van het ene interim bureau naar het andere te gaan, kan ik u verzekeren dat ze niet ABSOLUUT werk in deze categorie vinden kan. Ik ben beschaamd om Belg te zijn als het er op aan komt om gemotiveerde buitenlanders met kwaliteiten aan werk te helpen.

Zonder accentloos "Vlaams" en liefst nog een Belgisch diploma hoef je daar inderdaad niet aan te beginnen. Ervaring uit eerste hand.

Misschien is Nederland een alternatief.

.

Ja denk dat ook Zeeland (provincie) zou ideaal zijn. Maar ook daar moet je als vreemdeling willen thuis voelen. Verkeerd om de ganse tijd thuis met de kinderen Engels te praten.
Als je ergens in een vreemd land wil wonen en werken ben jij het in de eerste plaats die de taal moet leren.

Maar TS wil bij partner in Nieuw Zeeland wonen en niet in het oude Zeeland juist over de grens.

Verkeerd om de ganse tijd thuis met de kinderen Engels te praten. Als je ergens in een vreemd land wil wonen en werken ben jij het in de eerste plaats die de taal moet leren.

Tja, als daar nu nog het probleem zou liggen.

In de typische immigratielanden zoals bv Nieuw-Zeeland kan je met een imperfecte kennis van het Engels zonder probleem je beroep uitoefenen. Je zal daar inderdaad geen journalist worden maar een beroep waar taalkennis slechts van secundair belang is zoals ingenieurs, technici, verpleegkundigen, e.d. is geen enkel probleem.

Dat ligt in België wel even anders.

Juist, maar ik wil maar aangeven dat het in het belang van de kinderen zou zijn als ze wat dichter bij de vader en oma woonden. Ik denk dat er een grote fout is gemaakt door in het nieuwe gezin de Engelse taal te gebruiken. Ik ken meerdere personen uit Indonesië die naar België komen om een gezin te stichten die na enkele maanden inburgering aan een betrekking geraken. Natuurlijk is het dan ook van belang dat iedereen in het gezin mee helpt. Van de kinderen kan ze het meest leren in het begin. Ik geef toe dat de aangeboden betrekking niet altijd passend is met de genoten opleiding. Maar in vele gevallen kan men zich opwerken. Momenteel is de vader (partypapa) maar dat zou kunnen veranderen als hij een nieuwe partner gevonden heeft. Dat de grootmoeder zich mengt is ook te verstaan. Ze zal de kleinkinderen ook missen. Maar hoeveel we er ook over zagen Ts zal naar de rechter stappen. De advocaten zijn op de eerste plaats de winnaars. Omdat grootmoeder zich ook benadeeld voelt zal vader ook wel een goede advocaat hebben. Het zal dus van de rechter afhangen.

Mijn partner volgde hier in België dagelijks Nederlandse les. Dit heeft ze tot haar vertrek volgehouden. Thuis sprak ik met de kinderen Nederlands en zij probeerde dat ook, maar onderling was het Engels. De grootmoeder doet het niet om de kinderen want deze heeft ze nooit moeten hebben, ze is enkel en alleen uit op centen en liefst zoveel mogelijk. Ik voer al een jarenlange strijd om mijn kinderen niet alleen bij haar te laten daar zij enkele jaren geleden werd aangeklaagd voor kindermishandeling en kindermisbruik. Ze heeft toen van de ene dag op de andere haar crèche moeten sluiten. Ik vertrouw haar gewoon niet rond mijn kinderen en het is dan nog zo dat papa bij hen is ingetrokken.
Ik ben altijd heel fair naar mijn ex toegeweest nooit heb ik de kinderen trachten te betrekken bij de echtscheiding of negatief tegen hen te doen over hun vader. Integendeel!! Wat ik nu gewoon wil bereiken dat er een situatie komt waar iedereen zich mee kan verzoenen.