JuridischForum.be

2009 was voor mij een jaar van grote veranderingen: niet alleen stapte ik dat jaar in het huwelijksbootje met mijn toenmalige vriendin, ik begon tegelijkertijd voor eigen rekening te werken als consultant. Dit niet zonder succes, na een kort project van 2 maand vond ik een nieuwe betrekking die me gelijk een contract tot einde 2010 aanboden

Een klein jaar later werd mijn vrouw ziek: een zware depressie. We zijn nu 5 jaar later en hoewel ze al grote vorderingen heeft gemaakt zit ze nu nog steeds thuis.
Ons huwelijk heeft door die ziekte wel wat blutsen en builen opgelopen, maar we zijn nog steeds samen en de liefde is ondanks alles er niet minder op geworden.

Het 1ste jaar van de ziekte was erg zwaar te noemen, ze probeerde verscheidene keren zelfmoord te plegen, waardoor ik soms niet dierf te gaan werken.

In die moeilijke periode had ik slechts 1 troost: mijn wekelijkse massage. Mijn enige echte zonde, ik ging al jaren naar hetzelfde salon, 1tje dat vlak bij lag en schappelijk van prijs was.

Let wel, ik heb het hier over een klassiek massagesalon... Geen "Happy Ending" zaak of wat dan ook. Het salon had wel 1 specialisatie: ze werkten uitsluitend met Afrikaanse en Aziatische vrouwen. Op zich was dit gewoon een aardigheidje. De eigenaar was erg gesteld op de reputatie van zijn zaak en stond om die reden geen enkele vorm van erotische intimiteiten toe. Hij werkte om dezelfde reden met een beurtrol. Kwam je er binnen voor een massage ging je met "de masseuse van dienst" mee. Een specifieke masseuse boeken kon enkel "als vaste klant".

In oktober van dat jaar begon er een jonge nieuwe Afrikaanse: Natasha. Een leuke goedlachse meid waar ik het van dag 1 goed mee kon vinden. Na een paar memorabele sessies kwam ook ik enkel nog op afspraak bij haar. Onze relatie was onschuldig: we deden wel eens wat onnozel, maar op wat flirterige opmerkingen na is er nooit iets gebeurd tijdens die sessies.

De ziekte van mijn echtgenote eiste eind 2010 haar 1ste slachtoffer: mijn contract. Mijn klant besloot door mijn vele afwezigheden mijn contract niet te verlengen. Ik vond gelukkig vrij snel een nieuw contract, maar moest ook hier geregeld verstek laten door de ziekte van mijn echtgenote. Na een paar mislukte projecten waren de resultaten navenant: ik kon onze rekeningen niet meer betalen en moest een WCO aanvragen.

Mijn massages leden hier ook onder. Eerst kwam ik nog maar 1 of 2 maal per maand, dan niet meer. Niet dat dit een verschil maakte voor Natasha: na de 4de sessie hadden we onze telefoonnummers uitgewisseld en belden we elkaar wekelijks wel een paar keer.

Hoewel dit verre van onze bedoeling was werd onze relatie steeds intiemer. Onze telefoontjes werden na een paar maand een dagelijkse routine. Wat later nodigde ze me eens bij haar thuis uit voor te eten, wat ook gewoonte werd. Ik werkte vlak bij, wat uit eten over de middag erg makkelijk maakte. Eens ik in een ander stad zat kwam ze vaak naar me toe en nam ik zelfs vrij af om eens met haar de cinema te gaan.

Tijdens een van die uitjes gaf ze mij een kus en eindigde de namiddag in een hotelkamertje.

Na bijna 5 jaar is er aan dat stramien niet zoveel veranderd: we zien elkaar nog steeds wekelijks wanneer het ons beiden past. Dan neem ik verlof of stop ik eerder, dan doet zij het. Eind vorig jaar kreeg ze groot nieuws: haar zus ging trouwen! Ze was razend enthousiast, maar... Het huwelijk zelf was in het buitenland waardoor ik er niet bij kon zijn, hoewel zowel zij als haar familie er enorm op aandrongen. Iedereen was benieuwd om "haar man" eindelijk eens te ontmoeten....

Eind november vertrok ze voor een weekje terug naar haar geboorteland. Tijdens die ene week is zij beginnen na te denken over "ons". Na haar thuiskomst vertelde ze me met tranen in haar ogen dat ze meer wil, dat ze meer nodig heeft...

Ze gaf me een aantal opties:

• Ik kies voor mijn vrouw, waarna ze mij niet meer wil zien.
• Ik kies voor haar en verlaat mijn vrouw
• Ik kies voor haar, vertel niets tegen mijn vrouw, ik trouw met haar voor de moskee en maak ook tijd & geld vrij voor mijn nieuwe gezin

Ik kan ze uiteraard geen ongelijk geven, ik mag dan nog van mijn vrouw houden, sinds haar ziekte leven we meer als broer en zus en hangen de ups & downs van haar ziekte als een zwaard van Damocles boven onze relatie. Voor al het overige ga ik bij Natasha, die zich hierdoor wat gebruikt begint te voelen. Ik heb altijd mijn best gedaan om dit te vermijden, maar ja...

Het liefst wil ze uiteraard dat ik mijn vrouw verlaat en bij haar in trek. Om opties 2 en 3 mogelijk te maken is ze dit jaar bovendien verhuisd van Namen naar Brussel. Ze betrok me van dag 1 bij de inrichting van dat appartement, noemt het ons liefdesnestje en heeft er zelfs een werkruimte voor me ingericht.

Nu, emotioneel gesproken zit ik zak & as. Ik hou van hen beiden, en ik kan het niet over mijn hart krijgen om bij mijn echtgenote weg te gaan zolang ze ziek. Rationeel wil ik er nu nog niet aan denken, het is er financieel gesproken trouwens ook niet moment voor...

Ik ben nog het meeste geneigd om voor de 3de optie te kiezen. Ze wil dan dat ik met haar een week naar huis thuisland ga, om daar in de moskee voor vrienden en familie met haar te trouwen. Het zou niets officieels zijn waardoor het zeker niet bij me thuis kan komen. Ze wil daarna zo snel mogelijk zwanger van mij zijn en verwacht dat ik zowel tijd en geld vrijmaak om voor mijn "2de gezin" te zorgen. Ze wil niet meer nr. 2 zijn, ze wil op zijn minst op gelijke voet met mijn vrouw staan en denkt dat op deze manier te kunnen doen.

De situatie is zo langzamerhand aan het ontsporen. Elke afspraak begint met de vraag of ik een beslissing heb genomen. Elke keer dat ze mij gek van verlangen maakt en we met elkaar vrijen eindigt met de opmerking dat ze als ze zwanger blijkt te zijn ze zelf naar mijn vrouw stapt en me gewoon dwingt om voor haar & mijn ongeboren kind te zorgen. Elke ruzie eindigt met dat ze in haar auto stapt om naar me thuis te rijden...

Ik heb hierdoor al een paar keer op het punt gestaan om naar een advocaat te stappen en daar mijn situatie uit te leggen, kwestie van een idee te hebben wat ik al dan niet kan doen... Maar, ik durf die stap nog niet te zetten.

Vrienden van mij verklaren me voor gek en zeggen dat ik op zijn minst inlichtingen moet inwinnen over wat mij te wachten staat. 1 zo iemand heeft me dan de link naar dit forum gegeven.

Hier ben ik dan.... Mijn vraag?

Stel: ik kies voor optie 2: (ik verlaat mijn echtgenote)

• Welke scenario's zijn er?
• Maakt mijn buitenechtelijke relatie een verschil?
• Hoe zit het met alimentatie?
• Hoe zit het met mijn schulden?
• Kan haar ziekte een struikelblok zijn?
• ...

Stel: ik kies voor optie 3: (stiekem met Natasha trouwen in een moskee)

• Klopt het dat het als we het louter ceremonieel houden (wat blijkbaar in de Islam wel kan), er in principe geen wettelijk bezwaar is?
• Hoe zit het met mijn buitenechtelijke niet-erkende kinderen?
• ...

Puur juridisch bigamie is verboden en strafbaar .....
Uw buitenechtelijke kinderen zijn uw kinderen en staan als dusdanig ook geregistreerd in het bevolkingsregister ...of u zou in België niets mogen zeggen .....maar gezien uw tweede echtgenote zal meekomen wordt dat heel moeilijk.

Mijn mening juridisch en ervaringsgewijs... wat u wil doen is vragen om juridische moeilijkheden.

Ga eens praten met een http://www.caw.be" onclick="window.open(this.href);return false; ...deze kunnen u doorverwijzen naar een huwelijksconsulent.

U kiest blijkbaar zelf al niet voor optie één.

Een van mijn medewerkers was gehuwd met een zenuwzieke vrouw die uiteindelijk geïnterneerd werd.
Kon dus niet scheiden ( toen) ... had twee kinderen... na jaren iemand leren kennen waarmee hij en de kinderen is gaan samenwonen.
Wilde uit principe ook niet scheiden van zijn echtgenote.

Emotioneel en moreel is het uw beslissing en daar kan ik en mag ik geen oordeel over vellen.

Vroeg of laat zult u een keuze moeten maken. Bij situatie 3 gaat het vroeg of laat uitkomen en escaleren met zoals het me er uitziet een mogelijke zelfmoord van uw vrouw. U zult beide vrouw ook nooit gelijkwaardig kunnen behandelen.
Juridisch gezien: kies voor 1 van de twee, want juridisch is polygamie niet toegestaan, de kinderen met uw 2de echtgenote zouden bekend staan als buitenechtelijk. Natasha zal er natuurlijk op aansturen dat u die kinderen officieel erkent. En dat vormt dan een groot risico dat uw vrouw erachter komt.

Beste raad in dit geval: hak nu al de knoop door dat bespaart u miserie later. Liever de korte pijn,

Puur juridisch bigamie is verboden en strafbaar .....
Uw buitenechtelijke kinderen zijn uw kinderen en staan als dusdanig ook geregistreerd in het bevolkingsregister ...of u zou in België niets mogen zeggen .....maar gezien uw tweede echtgenote zal meekomen wordt dat heel moeilijk.

Mijn mening juridisch en ervaringsgewijs... wat u wil doen is vragen om juridische moeilijkheden.

Het 2de huwelijk zou louter ceremonieel zijn en in een ander land. Of worden ook religieuze verbintenissen doorgegeven aan de overheid?

De kinderen zijn geen probleem, die wil ze - gezien de omstandigheden - louter op haar naam hebben staan. Het enigste wat ze mijn vraagt is een maandelijke alimentatie en steun. Beide kan ze van mij krijgen.

Het klinkt allemaal wat raar, daar ben ik me van bewust, maar tenzij ze zich niet aan haar woord houdt...

Ga eens praten met een http://www.caw.be" onclick="window.open(this.href);return false; ...deze kunnen u doorverwijzen naar een huwelijksconsulent.

Welke meerwaarde zou dat hebben?

U kiest blijkbaar zelf al niet voor optie één.

Optie 1 was de eerste waar ik aan dacht, maar mijn gevoelens voor Natasha...

Bovendien zou die keuze geen juridische verwikkelingen met zich meebrengen, waardoor ik er ook niet naar informeer.

Een van mijn medewerkers was gehuwd met een zenuwzieke vrouw die uiteindelijk geïnterneerd werd.
Kon dus niet scheiden ( toen) ... had twee kinderen... na jaren iemand leren kennen waarmee hij en de kinderen is gaan samenwonen.
Wilde uit principe ook niet scheiden van zijn echtgenote.

Emotioneel en moreel is het uw beslissing en daar kan ik en mag ik geen oordeel over vellen.

Het is geen situatie die ik iemand aanraad... Het voelt al meer dan een jaar aan alsof 'k 2 levens lijdt, iets waar ik het zowel moreel als emotioneel erg moeilijk mee heb.

Vroeg of laat zult u een keuze moeten maken. Bij situatie 3 gaat het vroeg of laat uitkomen en escaleren met zoals het me er uitziet een mogelijke zelfmoord van uw vrouw. U zult beide vrouw ook nooit gelijkwaardig kunnen behandelen.
Juridisch gezien: kies voor 1 van de twee, want juridisch is polygamie niet toegestaan, de kinderen met uw 2de echtgenote zouden bekend staan als buitenechtelijk. Natasha zal er natuurlijk op aansturen dat u die kinderen officieel erkent. En dat vormt dan een groot risico dat uw vrouw erachter komt.
Beste raad in dit geval: hak nu al de knoop door dat bespaart u miserie later. Liever de korte pijn,

[/quote]
Ik kan u natuurlijk geen ongelijk geven, maar vrees dat wat ik ook doe er een lange lijdensweg op gaat volgen. Afgelopen weekend nog kreeg ik van Natasha het verwijt dat ze haar leven al 4 jaar "on hold" heeft gezet voor mijn schoon ogen. (ze zei het wel met betrekking tot een ander lichaamsdeel, maar het komt op hetzelfde neer)

Ze snapt niet waarom ik geen keuze kan maken. We hebben alles tot bedroevens toe besproken, ik moet gewoon een richting uitkiezen.

Time will tell hoop ik.

En net zo goed gaat Natasha met de religieuze papieren hier naar de dienst burgerlijke stand. In een aantal landen staat een religieus huwelijk gelijk met een burgerlijk.
Alleen alimentatie betalen ... via advocaat en rechtbank zal u gedwongen worden de kinderen op uw naam te zetten.

U had zich veel getyp en ons veel gelees kunnen besparen door gewoon te melden dat u een buitenechtelijke relatie heeft en dan de opties op te lijsten, de omstandigheden zijn irrelevant, net als de morele aspecten.

Optie 3 is m.i. te mijden, het lijkt misschien een 'easy out' maar riskeert allerhande complicaties te veroorzaken. Er is niet zoiets als een louter ceremonieel huwelijk in het buitenland. Dat creëert gevolgen, die al dan niet kunnen doorwerken tot in België, afhankelijk van de omstandigheden. Indien er kinderen komen kan uw vriendin een vaderschapsprocedure opstarten. In dat geval voorziet de wet dat de echtgenote op de hoogte gebracht wordt. Zwangerschap is overigens voor uw vriendin de zekerste manier om haar positie veilig te stellen.

Mijn advies: kies voor 1 van beiden en aanvaard de gevolgen. Of optie 4: zet er een punt achter met de vriendin én scheid van uw vrouw. Er is trouwens nooit een 'goed moment' om te scheiden imo.

Financiële gevolgen zullen afhangen van een aantal factoren zoals uw huwelijksvermogenstelsel, hoe de eigendom van onroerende goederen verdeeld is, of uw echtgenote een inkomen heeft, duur van het huwelijk etc. Indien scenario 3 zich afspeelt en uw echtgenote komt er achter dan kan zij alleszins een fout van uwentwege opwerpen in een eventuele procedure en dat kan gevolgen hebben, ondanks de hervorming van de echtscheidingsprocedures en alimentatieregelingen.

Terzijde en negeer gerust: Ik heb reeds een paar dergelijke gevallen gezien; in vele gevallen heeft de buitenlandse vriendin andere doelstellingen in een relatie (omwille van perfect verklaarbare en eerbare culturele factoren), meestal loopt het m.i. slecht af.

Heel zwart wit maar wel reeêl :
Een ex collega is jaren geleden naar Afrika getrokken ( wegens problemen in zijn huwelijk).
Is daar gehuwd en moslim geworden - wilde daar een zaak opstarten .... heeft dat hier nog komen vertellen.
Jaren later kregen we van zijn dochter te horen dat hij daar was neergeschoten wegens problemen met familie van zijn nieuwe echtgenote.

Zoals hierboven reeds gezegd: optie 3 zeker mijden! Kinderen al dan niet op haar naam: u blijft de biologische vader en dit heeft gevolgen! U kan verplicht worden financieel op te draaien voor die kinderen. Stel dat Natasha zwanger van u wordt en nog tijdens de zwangerschap de relatie verbreekt, dan nog kan zij alimentatie van u afdwingen. Wees hier dus héél erg voorzichtig mee!

Stel jezelf even de vraag: als uw vrouw er terug volledig bovenop zou zijn en de huidige problemen zijn volledig achter de rug, zou de keuze dan nog steeds moeilijk zijn, of zou je voor je vrouw kiezen? Als je het laatste antwoord, denk ik dat je in die richting moet denken.

Puur juridisch valt hier weinig te zeggen, denk ik: juridisch gezien mag je geen overspel plegen. Punt. Optie 1 dus!

Ik zou vooral geen overhaaste beslissingen maken. Denk ook eens na of wat je voro Natasha voelt onder "liefde" te klasseren valt, of eerder onder "lust / passie". Als je ook hier denkt dat je relatie met Natasha een "alternatief" is voor de passie / het lichamelijke dat je momenteel misschien mist bij je vrouw, dan denk ik ook niet dat dit een goede rede is om je huwelijk te beëindigen en voro Natasha te kiezen. Maar ik ben geen relatietherapeut, natuurlijk...

Je hebt je verstand blijkbaar in je broek verloren. Je vrouw bedreigen is 1 maar met dit type, aiaiaiai, dom!
En ik zal er maar 1 keer op antwoorden om niet te emotioneel te gaan :
- voor eigen rekening gewerkt als consultant maar na 2 maanden geen succes : ligt dit ook aan de depressie van je vrouw?
- "we zijn nog steeds samen en de liefde is ondanks alles er niet minder op geworden" : dit komt bij mij niet zo over, toch niet van jouw kant
- dus Natasha kon het vanaf dag 1 goed met je vinden? klinkt gepland
- de ziekte van je echtgenote was de oorzaak dat je contract werd verbroken, door vele afwezigheden, bij nieuw contract geregeld verstek laten door ziekte van echtgenote, na een paar mislukte projecten. Lieg eens niet tegen jezelf! Je schrijft dat je vlakbij werkte en dat je 's middags met haar uit eten ging. En toen je in een andere stad werkte, ze vaak naar je toe kwam of dat je zelfs vrij nam om met haar naar de cinema te gaan. En dat jullie zelf in een hotelkamer zijn geëindig. Wie is écht de reden van je falen op professioneel vlak? Wees eerlijk voor jezelf.
- haar familie drong erop aan dat je mee naar het huwelijk van haar zus in het buitenland ging? Heb je haar familie in het echt al gesproken of gezien?
- zij is beginnen denken of haar familie heeft op een huwelijk aangedrongen?
- "sinds haar ziekte leven we meer als broer en zus en hangen de ups & downs van haar ziekte als een zwaard van Damocles boven onze relatie." Als jij je plezier ergens anders gaat halen, is het toch normaal dat jullie als broer en zus omgaan? Wat blijft er dan nog over?
- jaja, verhuizen van Namen naar Brussel, jullie liefdesnestje en zelfs werkruimte voor je ingericht. dat noemen ze "manipulatie"
- "emotioneel gesproken zit ik zak & as", "Rationeel wil ik er nu nog niet aan denken, het is er financieel gesproken trouwens ook niet moment voor... ". Is rationeel niet het beste?
- "2de gezin" maar ze wil niet meer nr.2 zijn? Spreekt mekaar nogal tegen niet?
- "Elke keer dat ze mij gek van verlangen maakt en we met elkaar vrijen eindigt met de opmerking dat ze als ze zwanger blijkt te zijn ze zelf naar mijn vrouw stapt en me gewoon dwingt om voor haar & mijn ongeboren kind te zorgen. Elke ruzie eindigt met dat ze in haar auto stapt om naar me thuis te rijden...". Weeral manipuleren, dreigen, chanteren, ...

Ik zou me toch zorgen maken als ik in je schoenen stond. Zelfs al ga je nu beslissen om je vrouw niet te verlaten, die Afrikaanse minnares gaat je chanteren met alles tegen je vrouw te vertellen. En zal het ook doen als je die mooie, sexy dame gaat laten staan.

Spijtig dat je niet van dag 1 je verstand bent blijven gebruiken.

- voor eigen rekening gewerkt als consultant maar na 2 maanden geen succes : ligt dit ook aan de depressie van je vrouw?

Waar leest u dat? Ik had na 2 maand een contract tot einde 2010, in juni 2010 stond het alvast dat het verlengd zou worden tot einde 2011...

Ik heb nergens mijn vrouw de schuld van gegeven.... Ik heb gewoon op een bepaald moment te horen gekregen dat ze wegens mijn vele afwezigheden besloten hebben voor iemand anders te kiezen...

- "we zijn nog steeds samen en de liefde is ondanks alles er niet minder op geworden" : dit komt bij mij niet zo over, toch niet van jouw kant

Een uitermate kortzichtig antwoord...

- dus Natasha kon het vanaf dag 1 goed met je vinden? klinkt gepland

Soms ontmoet je mensen waar het vanzelf mee klikt, dat had ik bij Natasha, maar ook met andere mensen. (zowel mannen als vrouwen)

Nu ik mijn tekst even herlees kan ik me voorstellen dat het lijkt alsof het snel intiem is geworden. In realiteit is er pas na een jaar iets gebeurd. Het komt vreemd over, dat geef ik toe. Ik stelde me indertijd ook voor waarom ze mij bleef zien nadat ik gestopt was te komen naar het salon.

Maar goed, ik ben pas einde 2011 in een andere stad gaan werken, tot dan toe was afspreken gewoon een kwestie van eens rond de middag samen te komen gedurende een uurtje of zo. De cinema? Er lag er 1 op nog geen 50 m van waar ik werkte.

Gepland? Ik weet niet. Het 1ste jaar deden we niet veel meer dan tegen elkaar klagen over ons leven... dat gepland volhouden gedurende ver een jaar lijkt me wat overdreven.

- de ziekte van je echtgenote was de oorzaak dat je contract werd verbroken, door vele afwezigheden, bij nieuw contract geregeld verstek laten door ziekte van echtgenote, na een paar mislukte projecten. Lieg eens niet tegen jezelf! Je schrijft dat je vlakbij werkte en dat je 's middags met haar uit eten ging. En toen je in een andere stad werkte, ze vaak naar je toe kwam of dat je zelfs vrij nam om met haar naar de cinema te gaan. En dat jullie zelf in een hotelkamer zijn geëindig. Wie is écht de reden van je falen op professioneel vlak? Wees eerlijk voor jezelf.

Goed, nog iets dat voor een stuk verkeerd is overgekomen. Zoals eerder gezegd werkte ik tot einde 2011 (wegens de situatie thuis) voornamelijk vlak bij huis. Als ik haar dan zag was tijdens mijn middagpauze of na mijn werkuren. Natasha werke in shiften. De ene dag zat ze er 's morgens, dan weer 's avonds, wat het niet moeilijk maakte om eens 1x per week een uurtje te vinden om wat te gaan babbelen. Meer was het initieel niet.

Einde 2011n begin 2012 vond ik in een contract in Brussel. Ik heb er toen nog aan getwijfeld, maar ze voelde zich goed genoeg om het er op te wagen. Ik nam het contract daarom ook met beide handen aan. Natasha stelde dan voor om gewoon eens 's avonds af te spreken.

Het is een paar keer gebeurd dat ik een halve dag nam, maar dat staat niet in verhouding tot de gemiddeld 3-4 dagen per maand dat ik verlof moest pakken om voor mijn echtgenote te zorgen...

Ook heb ik nergens gezegd dat die gewoonte nu nog doorloopt. Als we nu afspreken is het uitsluitend 's avonds.

- haar familie drong erop aan dat je mee naar het huwelijk van haar zus in het buitenland ging? Heb je haar familie in het echt al gesproken of gezien?
- zij is beginnen denken of haar familie heeft op een huwelijk aangedrongen?

Ik heb een andere zus van haar ontmoet, als ook haar meeste vrienden.

Het andere stuk, het zal wel een beetje de 2 zijn neem ik aan. Zij wou altijd al meer naar buiten komen, het stoorde al na 2 jaar dat we nog geen "plan" hadden voor de toekomst. En ze is traditioneel opgevoed, haar vrienden verklaarden haar zot dat ze maar bij me bleef.

De relatie is juist om die redenen een paar keer afgesprongen, om dan weer na een paar maand weer op te flakkeren.

Nu, de vraag om me te ontmoeten zou vooral van haar moeder afkomen. Haar vader leek het niet echt te interesseren, haar andere zussen ook niet... Polygamie en minnaressen hebben zijn daar blijkbaar de normaalste zaak van de wereld.

Haar moeder is echter een andere mening toegedaan en vind dat ik of een verbintenis met haar aanga, of haar moet laten gaan...

- "sinds haar ziekte leven we meer als broer en zus en hangen de ups & downs van haar ziekte als een zwaard van Damocles boven onze relatie." Als jij je plezier ergens anders gaat halen, is het toch normaal dat jullie als broer en zus omgaan? Wat blijft er dan nog over?

Meer dan u zich voorstellen waarschijnlijk.

En u stelt het donkerder voor dan het eigenlijk is. Het is niet dat het platonisch er aan toe gaat, verre van... We doen alles wat een gewoon koppel doet, alleen staat de seksuele intimiteit op een laag pitje door haar ziekte.

- jaja, verhuizen van Namen naar Brussel, jullie liefdesnestje en zelfs werkruimte voor je ingericht. dat noemen ze "manipulatie"

Zo kwam komt het ook op mij over...

- "emotioneel gesproken zit ik zak & as", "Rationeel wil ik er nu nog niet aan denken, het is er financieel gesproken trouwens ook niet moment voor... ". Is rationeel niet het beste?

Daar ga ik zelfs niet op antwoorden.

- "2de gezin" maar ze wil niet meer nr.2 zijn? Spreekt mekaar nogal tegen niet?

Ze komt uit een land waarin polygamie de normaalste zaak van de wereld, haar mama is bijvoorbeeld 1 van 8 echtgenotes van haar vader... So, think again...

- "Elke keer dat ze mij gek van verlangen maakt en we met elkaar vrijen eindigt met de opmerking dat ze als ze zwanger blijkt te zijn ze zelf naar mijn vrouw stapt en me gewoon dwingt om voor haar & mijn ongeboren kind te zorgen. Elke ruzie eindigt met dat ze in haar auto stapt om naar me thuis te rijden...". Weeral manipuleren, dreigen, chanteren, ...

Ik zou me toch zorgen maken als ik in je schoenen stond. Zelfs al ga je nu beslissen om je vrouw niet te verlaten, die Afrikaanse minnares gaat je chanteren met alles tegen je vrouw te vertellen. En zal het ook doen als je die mooie, sexy dame gaat laten staan.

Als ze mij had willen chanteren had ze dat al veel eerder gedaan... Om maar 1 ding te noemen, door de jaren heen is ze 1x zwanger geraakt. Ze heeft toen op eigen houtje besloten om de vrucht af te drijven. Als ze gewild had ze me toen voor een voldongen feit kunnen zetten...

Over chantage maak ik me verre van druk.

Spijtig dat je niet van dag 1 je verstand bent blijven gebruiken.

Afgaande op uw antwoord gebruik ik nu nog steeds meer verstand dan u.

Je hebt je verstand blijkbaar in je broek verloren. Je vrouw bedreigen is 1 maar met dit type, aiaiaiai, dom!
En ik zal er maar 1 keer op antwoorden om niet te emotioneel te gaan :

Dit soort belachelijke antwoorden is de reden dat ik maar blijf twijfelen... Ik dank u om nog maar eens mijn punt te bewijzen met uw oerdom en bekromen antwoord...

U had zich veel getyp en ons veel gelees kunnen besparen door gewoon te melden dat u een buitenechtelijke relatie heeft en dan de opties op te lijsten, de omstandigheden zijn irrelevant, net als de morele aspecten.

Ik heb u niet gedwongen om mijn epistel te lezen. Mij leek het relevant al was het maar om het te kunnen plaatsen. Ik hoopte op deze manier ook nutteloos en irritant gepreek te vermijden. Dat is me gedeeltelijk gelukt: nog maar 1 prekerig antwoord gekregen om 4 dagen tijd.

Optie 3 is m.i. te mijden, het lijkt misschien een 'easy out' maar riskeert allerhande complicaties te veroorzaken. Er is niet zoiets als een louter ceremonieel huwelijk in het buitenland. Dat creëert gevolgen, die al dan niet kunnen doorwerken tot in België, afhankelijk van de omstandigheden. Indien er kinderen komen kan uw vriendin een vaderschapsprocedure opstarten. In dat geval voorziet de wet dat de echtgenote op de hoogte gebracht wordt. Zwangerschap is overigens voor uw vriendin de zekerste manier om haar positie veilig te stellen.

Dank u voor het eerlijke rechtlijnige antwoord

Er is trouwens nooit een 'goed moment' om te scheiden imo.

Neen, dat is juist. Maar er ziijn ook momenten dat een dergerlijk drama je financieel kan nekken, en dat is waar ik nu schrik voor heb.

Financiële gevolgen zullen afhangen van een aantal factoren zoals uw huwelijksvermogenstelsel, hoe de eigendom van onroerende goederen verdeeld is, of uw echtgenote een inkomen heeft, duur van het huwelijk etc. Indien scenario 3 zich afspeelt en uw echtgenote komt er achter dan kan zij alleszins een fout van uwentwege opwerpen in een eventuele procedure en dat kan gevolgen hebben, ondanks de hervorming van de echtscheidingsprocedures en alimentatieregelingen.

Kan ik daar ergens meer praktische informatie over vinden? Liefst niet alleen wetteksten...

Terzijde en negeer gerust: Ik heb reeds een paar dergelijke gevallen gezien; in vele gevallen heeft de buitenlandse vriendin andere doelstellingen in een relatie (omwille van perfect verklaarbare en eerbare culturele factoren), meestal loopt het m.i. slecht af.

Daar heb ik ook schrik voor.

En net zo goed gaat Natasha met de religieuze papieren hier naar de dienst burgerlijke stand. In een aantal landen staat een religieus huwelijk gelijk met een burgerlijk.

Daar heb ik ondertussen al inlichtingen over ingewonnen. In haar thuisland bestaat er nog steeds een onderscheid tussen een religieus en een burgerlijk huwelijk. Getrouwd in de moskeer is daar nog steeds niet hetzelfde als getrouwd voor de staat. Kunnen die religieuze papieren in die situatie voor problemen zorgen?

Alleen alimentatie betalen ... via advocaat en rechtbank zal u gedwongen worden de kinderen op uw naam te zetten.

Als ze besluit om er een punt van te maken...

Ik geef u geen ongelijk, ik probeer gewoon te weten te komen wat er allemaal fout kan lopen.

Heel zwart wit maar wel reeêl :
Een ex collega is jaren geleden naar Afrika getrokken ( wegens problemen in zijn huwelijk).
Is daar gehuwd en moslim geworden - wilde daar een zaak opstarten .... heeft dat hier nog komen vertellen.
Jaren later kregen we van zijn dochter te horen dat hij daar was neergeschoten wegens problemen met familie van zijn nieuwe echtgenote.

Een schrijnend verhaal.

Ik ben echter niet van plan om naar Afrika te verhuizen.

Ook wil ik even zeggen dat ik mijn huwelijk niets als problematisch om schrijf. We zijn door een hele moeilijke periode gegaan, en in die periode heb ik iemand leren kennen.

Iemand ik niet kan loslaten om welke reden dan ook, en afgaande op dat we altijd weer samen komen zij mij ook niet.

Zoals hierboven reeds gezegd: optie 3 zeker mijden! Kinderen al dan niet op haar naam: u blijft de biologische vader en dit heeft gevolgen! U kan verplicht worden financieel op te draaien voor die kinderen. Stel dat Natasha zwanger van u wordt en nog tijdens de zwangerschap de relatie verbreekt, dan nog kan zij alimentatie van u afdwingen. Wees hier dus héél erg voorzichtig mee!

Stel jezelf even de vraag: als uw vrouw er terug volledig bovenop zou zijn en de huidige problemen zijn volledig achter de rug, zou de keuze dan nog steeds moeilijk zijn, of zou je voor je vrouw kiezen? Als je het laatste antwoord, denk ik dat je in die richting moet denken.

Puur juridisch valt hier weinig te zeggen, denk ik: juridisch gezien mag je geen overspel plegen. Punt. Optie 1 dus!

Ik zou vooral geen overhaaste beslissingen maken. Denk ook eens na of wat je voro Natasha voelt onder "liefde" te klasseren valt, of eerder onder "lust / passie". Als je ook hier denkt dat je relatie met Natasha een "alternatief" is voor de passie / het lichamelijke dat je momenteel misschien mist bij je vrouw, dan denk ik ook niet dat dit een goede rede is om je huwelijk te beëindigen en voro Natasha te kiezen. Maar ik ben geen relatietherapeut, natuurlijk...

Kijk... liefde is liefde.

Ik ben gek op beide vrouwen, en hoewel een relatie met Natasha eenvoudiger zou zijn; zie ik me gewoon niet zomaar scheiden met mijn echtgenote. Dit niet alleen wegens morele of praktische overwegingen, maar ook omdat ik ze nog steeds erg graag zie.

Ik heb me altijd voor ogen gehouden dat als mijn vrouw me zou laten kiezen ik automatisch voor haar zou kiezen. Nu wil Natasha dat ik kies en slaag ik er maar niet in.

Ik wil geen van beiden kwijt, het meest van al mijn huwelijk dat erg veel voor mij betekend.

Er is 1 ding waar 'k maar geen antwoord op lijk te vinden. Overspel, hoe wordt dta tegenwoordig gedefinieerd en hoe wordt er legaal mee oomgegaan?