JuridischForum.be

Ik stel de vraag als stiefmoeder. In de EOT staat vermeld dat de moeder de kosten voor onderhoud, opvoeding en passende opleiding op zich neemt. Hiertoe betaalt mijn echtgenoot, de vader alimentatie voor zijn dochter van 12 van EUR 500 per maand, heeft de moeder de kinderen fiscaal ten laste en ontvangt zij ook het volledige kindergeld. De alimentatie loopt het ganse jaar door, dus ook als de dochter bij ons is voor vakantie. Tot op heden had de dochter elke keer een valies met kleding mee als ze bij ons logeert ( om het ander weekend en 1 week in de maand). Alle kledij werd proper gewassen en gestreken mee terug gegeven. Nà 7 jaar laat de moeder per e-mail wetern dat zij geen kleding meer mee zal geven en dat de vader zelf kleding moet kopen voor de tijd dat de dochter bij ons verblijft. De alimentatie werd destijds bepaald op een 70-30 verhouding: 70% gedragen door de moeder en 30% door de moeder. Ze is zo hoog gesteld dat in de praktijk de moeder weinig of niets bijdraagt. Wat kunnen wij doen om ervoor te zorgen dat de moeder toch kleding meegeeft? De verstandhouding is slecht. Hoe neutraal mijnechtgenoot ook communiceert, verwijten en valse beschuldigingen zijn het enige antwoord dat hij krijgt.

Ik bedoel 70% gedragen door de vader.

Als u reageert, doe dat dan aangetekend.

De alimentatie loopt het ganse jaar door, dus ook als de dochter bij ons is voor vakantie.

Een vaak gemaakte stelling, maar weet dat alimenatie berekend wordt op het volledige jaar. Dat is niet maandelijks voor het aantal dagen die maand, maar op jaarbasis.
Het is dus volkomen normaal dat de alimentatie het zelfde is tijdens de vakanties.
Als u dit op maandbasis zou willen, zou u tijdens het jaar méér betalen.

Wat kunnen wij doen om ervoor te zorgen dat de moeder toch kleding meegeeft?

Aangetekend sturen dat u haar e-mail heeft ontvangen. Dat u hier niet mee akkoord kan gaan.
Dat in het EOT duidelijk vermeld staat dat moeder de kosten voor onderhoud draagt; dat kleding hier onder valt; dat moeder al sinds xx/xx/xxxx deze kosten op zich neemt en vader al evenland net omwille van het feit dat moeder die kosten op haar neemt alimentatie betaalt.
Dat als moeder bij haar standpunt blijft u niet alleen genoodzaakt zal zijn verdere stappen te ondernemen die tot uitvoering van het vonnis zullen leiden, maar u ook genoodzaakt zal zijn kledij te kopen voor de kinderen, gezien deze nu twee weken/een week (?) bij u zullen verblijven en dat u niet zal nalaten deze kosten op haar te verhalen.

De dochter is oud genoeg om zelf haar valies te pakken... Wat betreft dat u denkt dat de moeder haar 30% bijdrage niet doet: ze geeft een dak boven het hoofd van het kind en zorgt voor haar opvoeding (tijd is ook geld!) Trouwens, hoe kan u oordelen, u kent haar budget niet en heeft ook het recht dit niet te vragen. Als de moeder blijft weigeren kledij mee te geven, gewoon naar de jeugdrechter gaan. En als stiefmoeder je niet te veel moeien. Dat is de taak van de vader. Dit is mijn advies als ex-stiefmoeder en gescheiden alleenstaande moeder, 24 jaar ervaring.

Jeugdrechter bestaat niet meer, familierechter.

En Scorpio, niet elk gezin is hetzelfde en niet elke persoonlijke ervaring gaat op voor iedereen.
Als stiefmoeder ben je inderdaad de moeder niet, maar ben je wel (mee-)draaiende en dragende kracht in jouw gezin, inclusief stiefkinderen. Een plaats die ook respect verdient.

Ik zit in dezelfde situatie..
Rechter oordeelde: Ga zelf naar de "zeeman" en koop zelf een garderobe!
Allientatie word niet aangepast voor deze.En dan is nog de vraag bij u ,staat er in het vonnis NADRUKKELIJK dat er kledij moet meegegeven worden?
Zo niet is het betwisbaar...

Beide ouders (en alleen de ouders) proberen best hun onderlinge communicatie eerst vlot te trekken.

Het sturen van aangetekende brieven mag dan juridisch wel correct zijn, het zal de polemiek alleen maar vergroten. Tracht een oplossing te zoeken die ook echt een oplossing kan bieden op korte termijn, zonder de zaken verder op de spits te drijven...

Misschien is bemiddeling wel iets : http://www.vlaanderen.be/nl/gezin-welzi ... tscheiding

Hier op een gegeven ogenblik hetzelfde probleem. Plots kreeg dochter van mijn partner geen kledij meer mee (ondanks zéér ruime alimentatie en volledige kinderbijslag). En daar sta je dan als (plus-)ouder. Gelukkig is de oudste zoon tussengekomen en intussen krijgt de 14-jarige dochter toch een minimum aan kledij mee. Da's al iets

Scorpio, je gaat wel heel erg kort door de bocht. Aan 12 jaar hoef je niet zelf je valiesje te maken. Je mag wel enige onafhenkelijkheid verwachten op die leeftijd; maar een kind gaat NOOIT in tegen de ouder waar hij/zij woont als het over dat soort zaken gaat. Ik weet waarover ik spreek als kind van een vechtscheiding (37 jaar geleden).
De tweede uitspraak is ook niet helemaal terecht. Je hebt als ex wél het recht om het inkomen vd andere partij op te vragen (via de familerechtbank). Zonder te veralgemenen, wil ik de vrouwen die hun ex op dat vlak afzetten, niet te eten geven!! Ik betaal als vrouw alimentatie aan mijn ex; maar zou niet te beroerd zijn deze te laten herzien als blijkt dat hij plots een stuk meer verdient.

En wat betreft bemiddeling, Sibelius: steek je geld er niet in. Met alle respect, maar als je ex (man of vrouw) het plots in zijn/haar hoofd krijgt om het kind (!!) te straffen en geen kledij meer mee te geven, dan zal geen enkele bemiddelaar het omgekeerde kunnen bekomen. Zelfs een rechtbank kan het wel verplichten (zoals bij mijn partner), maar in praktijk...
Koop enkele basic outfits in een gewone winkel (geen dure merkkledij) en reken die via je advocaat door via de buitengewone kosten. Ali moet je blijven betalen, maar buitengewone kosten (70-30 in jullie geval) mogen wel aangesproken worden. Door niet van de zaak te profiteren (aankopen in een gewone winkel) bewijs je nogmaals dat je het in se niet grof wil spelen. En laat mevrouw dan maar naar de familierechtbank gaan als dat haar niet zint!