Omgangsrecht oogkleppen op bij de rechtbank
Geplaatst: 20 jul 2015 03:59
Ik schets kort de situatie, eind 2012 verbrak ik de relatie met mijn partner, was totaal niet mogelijk om nog verder met haar onder 1 dak te leven. Naar mijn inziens heeft ze narcistisch persoonlijkheidsstoring.
Daar ze buitenlandse is kwam ze terecht (heeft hier geen familie of vrienden) in een vrouwenopvangcentrum in Gent.
Mijn dochtertje was toen 6 maand oud.
4 dagen later ging ik naar het opvangcentrum, sprak met de begeleidster die mij vertelde dat ik mijn dochter niet kon zien, ik diende via vredegerecht te gaan. Toen ik vroeg waarom niet, dat in tegenstelling tot de moeder ik altijd de juiste zorgen gaf. Kreeg geen antwoord en werd de deur gewezen.
In vredegerecht kwam tegenpartij af dat ze moeten vluchten is omdat ik haar hardhandig aanpak enz... Allemaal uit de duim gezogen, naar mijn inziens trok rechter zich daar niets van aan.
Vonnis was dat ik mijn dochtertje enkel om de 2 weken 1 weekeinde kon bij mij hebben en diende 200 eu alimentatie te betalen, kindergeld was integraal voor de mama.
Rechter baseerde zich op onderzoek, dat kind best bij de mama is en 1 vast hechtingspersoon ipv heen en weer.
Ik was totaal niet akkoord met die regeling maar mijn advocaat suste mij dat ik geluk had om kind op zo jonge leeftijd een volledig weekeinde te hebben.
De moeder stak het kind constant in de opvang (terwijl ze slechts 1 halve dag per week naar school gaat voor NL) kind werd verwaarloosd, ik kreeg haar elke 2 weken zieker en zieker.
Vanwege kind haar gezondheidstoestand besloot ik haar bij mij te houden om haar de kans te geven te genezen, kind werd 5 dagen later buiten gehaald door de politie, ik diende voor correctionele te komen.
1 jaar later kwam dit voor jeugdrechtbank, regeling dat ik kind kreeg om de 2 weken vrij-zat-zon en 4x op dinsdag (maw 10 dagen per maand) en 200 euro alimentatie diende te betalen.
Ik weigerde alimentatie te betalen omdat ik NOOIT enige kleding meekreeg van de mama, moet voor alles zelf opdraaien en moet ook nog vervoer voor ophalen en brengen (320 km per maand)
Ik vind het absurd dat het kind 2/3 van de tijd bij de mama is en dat ik nog steeds 200 euro / maand dien te betalen.
De advocate van de tegenpartij liegt en bedriegt constant, ik ben al voor vredegerecht, correctionele, kortgeding, jeugdrechtbank, kamer van bemiddeling en laatst voor hof van beroep verschenen, dit alles heeft mij reeds 18.500 euro gekost (zonder alimentatie bijgerekend dat ik weiger te betalen)
Ik heb ondertussen veel meer bewijs (kan vb aantonen dat de mama het kind 166 dagen per jaar in de opvang stak, doktersattesten, brief van solidariteit vh gezin dat schrijft dat ze al contact opnamen met vertrouwenscentrum wegens twijfels moeder enz...
In hof van beroep kwam dit voor, uiteindelijk vonnis is dat alles gelijk blijft, maw de rechter heeft totaal geen rekening gehouden met het dossier. Dat de moeder kind enkele keren niet meegaf, nooit kleding meegaf (ik betaalde correct de alimentatie 1 jaar lang maar de moeder trok zich niets aan van haar verplichtingen)
Wat kan ik nog doen, mij lijkt dat elke rechter ik had nauwelijks naar de feiten keek! En zich steeds baseert op de voorgaande uitspraken, eigenlijk is alles nog volgens de uitspraak van de vrederechter van gans in het begin. In vonnis beroep staat ook dat ik niet in beroep ging op uitspraak van vrederechter (wat mijn advocaat zei dat niet ging omdat er geen nieuwe feiten waren, ondertussen ben ik veranderd van advocaat omdat de 1e informatie doorgaf aan de tegenpartij en zaken mondeling regelde, die op een fiasco uitliepen)
Wat is er mogelijk, mij lijkt dat het geen nut heeft om terug naar rechtbank in Gent te trekken, blijkt dat al de rechters aan hetzelfde zeel trekken, kan ik iets ondernemen aan het feit dat de rechter totaal de zaak niet bekeek?
Rechters blijken onaantastbaar te zijn, er mag dan wel verwacht worden dat ze tenminste hun werk doen zoals het hoort.
Graag advies, mijn dochtertje is ondertussen 3 jaar, zowel zij als ik moeten elkaar soms missen voor 3 weken, ik heb NIETS van medezeggenschap, de moeder doet van alles haar zien (allemaal doorgegeven in hof van beroep maar trekken zich niets van aan) kind zegt sinds ze kan praten dat ze niet bij haar moeder wil, zegt geregeld dat haar moeder haar slaat enz... (heb daar nog nooit sporen van gezien maar het is constant wat ze zegt, zonder dat ik daar naar vraag. Als ik in de straat rij waar haar moeder woont dan is het "niet mama gaan"
Ik heb met mijn ex samen gewoond, ik weet dat het niet uit te houden is, ze heeft nooit langer dan 6 maand vrienden omdat ze wartaal uitspreekt en non-stop liegt en fantaseert, ze kan geen fictie van werkelijkheid onderscheiden, enz...
Ik vermoed zeer hard dat het voor mijn dochtertje niet de beste plaats is.
Ik heb alles al afgelopen, justitiehuis, dienst discriminatie, CAW, kinderrechten, kindercommissariaat, centrum gelijke kansen, enz... schreef al de media aan enz...
Ik kan geen vrede nemen met het vonnis, ik ben dit verplicht tov mijn dochtertje ook.
Met mijn ex valt niets te onderhandelen, is zoals met een kind van 5 dat je te maken hebt.
Volgens vonnis moet ik betalen, beiden mogen niet naar het buitenland (omdat ex oekrainse is uit kans dat ze vlucht met het kind is de regeling dat we beiden niet naar buitenland mogen zonder handtekening (wat totaal onmogelijk is met mijn ex)) Wil dus zeggen dat ik nooit op vakantie kan met mijn dochtertje, nooit naar Disney, zelfs niet naar de Efteling! Tijdens vakantie regelingen valt mijn weekeinde, dan zijn er periodes waardoor ik mijn dochtertje 15-20 dagen niet zie, enz...
En totaal geen inspraak heb, moet blijven betalen en de kosten dragen voor ophalen en brengen.
Dringend advies aub, ik ben ten einde raad
PS ik wil ook weten of ik iets kan doen aan de gang van zaken, dat advocate van de tegenpartij de ene leugen na de andere vertelt over mij, gewoon voor hun gelijk te halen. Ik weet niet of in de rechtbank er veel rekening mee gehouden werd maar ik word afgeschilderd slechter dan een moordenaar, terwijl ik gewoon een goede papa ben en dit zoveel mogelijk wil zijn.
Daar ze buitenlandse is kwam ze terecht (heeft hier geen familie of vrienden) in een vrouwenopvangcentrum in Gent.
Mijn dochtertje was toen 6 maand oud.
4 dagen later ging ik naar het opvangcentrum, sprak met de begeleidster die mij vertelde dat ik mijn dochter niet kon zien, ik diende via vredegerecht te gaan. Toen ik vroeg waarom niet, dat in tegenstelling tot de moeder ik altijd de juiste zorgen gaf. Kreeg geen antwoord en werd de deur gewezen.
In vredegerecht kwam tegenpartij af dat ze moeten vluchten is omdat ik haar hardhandig aanpak enz... Allemaal uit de duim gezogen, naar mijn inziens trok rechter zich daar niets van aan.
Vonnis was dat ik mijn dochtertje enkel om de 2 weken 1 weekeinde kon bij mij hebben en diende 200 eu alimentatie te betalen, kindergeld was integraal voor de mama.
Rechter baseerde zich op onderzoek, dat kind best bij de mama is en 1 vast hechtingspersoon ipv heen en weer.
Ik was totaal niet akkoord met die regeling maar mijn advocaat suste mij dat ik geluk had om kind op zo jonge leeftijd een volledig weekeinde te hebben.
De moeder stak het kind constant in de opvang (terwijl ze slechts 1 halve dag per week naar school gaat voor NL) kind werd verwaarloosd, ik kreeg haar elke 2 weken zieker en zieker.
Vanwege kind haar gezondheidstoestand besloot ik haar bij mij te houden om haar de kans te geven te genezen, kind werd 5 dagen later buiten gehaald door de politie, ik diende voor correctionele te komen.
1 jaar later kwam dit voor jeugdrechtbank, regeling dat ik kind kreeg om de 2 weken vrij-zat-zon en 4x op dinsdag (maw 10 dagen per maand) en 200 euro alimentatie diende te betalen.
Ik weigerde alimentatie te betalen omdat ik NOOIT enige kleding meekreeg van de mama, moet voor alles zelf opdraaien en moet ook nog vervoer voor ophalen en brengen (320 km per maand)
Ik vind het absurd dat het kind 2/3 van de tijd bij de mama is en dat ik nog steeds 200 euro / maand dien te betalen.
De advocate van de tegenpartij liegt en bedriegt constant, ik ben al voor vredegerecht, correctionele, kortgeding, jeugdrechtbank, kamer van bemiddeling en laatst voor hof van beroep verschenen, dit alles heeft mij reeds 18.500 euro gekost (zonder alimentatie bijgerekend dat ik weiger te betalen)
Ik heb ondertussen veel meer bewijs (kan vb aantonen dat de mama het kind 166 dagen per jaar in de opvang stak, doktersattesten, brief van solidariteit vh gezin dat schrijft dat ze al contact opnamen met vertrouwenscentrum wegens twijfels moeder enz...
In hof van beroep kwam dit voor, uiteindelijk vonnis is dat alles gelijk blijft, maw de rechter heeft totaal geen rekening gehouden met het dossier. Dat de moeder kind enkele keren niet meegaf, nooit kleding meegaf (ik betaalde correct de alimentatie 1 jaar lang maar de moeder trok zich niets aan van haar verplichtingen)
Wat kan ik nog doen, mij lijkt dat elke rechter ik had nauwelijks naar de feiten keek! En zich steeds baseert op de voorgaande uitspraken, eigenlijk is alles nog volgens de uitspraak van de vrederechter van gans in het begin. In vonnis beroep staat ook dat ik niet in beroep ging op uitspraak van vrederechter (wat mijn advocaat zei dat niet ging omdat er geen nieuwe feiten waren, ondertussen ben ik veranderd van advocaat omdat de 1e informatie doorgaf aan de tegenpartij en zaken mondeling regelde, die op een fiasco uitliepen)
Wat is er mogelijk, mij lijkt dat het geen nut heeft om terug naar rechtbank in Gent te trekken, blijkt dat al de rechters aan hetzelfde zeel trekken, kan ik iets ondernemen aan het feit dat de rechter totaal de zaak niet bekeek?
Rechters blijken onaantastbaar te zijn, er mag dan wel verwacht worden dat ze tenminste hun werk doen zoals het hoort.
Graag advies, mijn dochtertje is ondertussen 3 jaar, zowel zij als ik moeten elkaar soms missen voor 3 weken, ik heb NIETS van medezeggenschap, de moeder doet van alles haar zien (allemaal doorgegeven in hof van beroep maar trekken zich niets van aan) kind zegt sinds ze kan praten dat ze niet bij haar moeder wil, zegt geregeld dat haar moeder haar slaat enz... (heb daar nog nooit sporen van gezien maar het is constant wat ze zegt, zonder dat ik daar naar vraag. Als ik in de straat rij waar haar moeder woont dan is het "niet mama gaan"
Ik heb met mijn ex samen gewoond, ik weet dat het niet uit te houden is, ze heeft nooit langer dan 6 maand vrienden omdat ze wartaal uitspreekt en non-stop liegt en fantaseert, ze kan geen fictie van werkelijkheid onderscheiden, enz...
Ik vermoed zeer hard dat het voor mijn dochtertje niet de beste plaats is.
Ik heb alles al afgelopen, justitiehuis, dienst discriminatie, CAW, kinderrechten, kindercommissariaat, centrum gelijke kansen, enz... schreef al de media aan enz...
Ik kan geen vrede nemen met het vonnis, ik ben dit verplicht tov mijn dochtertje ook.
Met mijn ex valt niets te onderhandelen, is zoals met een kind van 5 dat je te maken hebt.
Volgens vonnis moet ik betalen, beiden mogen niet naar het buitenland (omdat ex oekrainse is uit kans dat ze vlucht met het kind is de regeling dat we beiden niet naar buitenland mogen zonder handtekening (wat totaal onmogelijk is met mijn ex)) Wil dus zeggen dat ik nooit op vakantie kan met mijn dochtertje, nooit naar Disney, zelfs niet naar de Efteling! Tijdens vakantie regelingen valt mijn weekeinde, dan zijn er periodes waardoor ik mijn dochtertje 15-20 dagen niet zie, enz...
En totaal geen inspraak heb, moet blijven betalen en de kosten dragen voor ophalen en brengen.
Dringend advies aub, ik ben ten einde raad
PS ik wil ook weten of ik iets kan doen aan de gang van zaken, dat advocate van de tegenpartij de ene leugen na de andere vertelt over mij, gewoon voor hun gelijk te halen. Ik weet niet of in de rechtbank er veel rekening mee gehouden werd maar ik word afgeschilderd slechter dan een moordenaar, terwijl ik gewoon een goede papa ben en dit zoveel mogelijk wil zijn.