JuridischForum.be

Ik ben sinds 2008 gescheiden en mijn ex wou geen co-ouderschap omwille van zijn job (luchtvaart). Ik heb de kinderen sinds hun respectievelijk 4 en 1 jaar alleen opgevoed in de regeling 11dagen bij mij en 3 bij hem en helft van vakanties.
De kinderen en ik zijn steeds in dezelfde gemeente blijven wonen en hij is terug gegaan naar zijn roots zijnde 50km van ons. Sinds vorige maand is hij nog verder gaan wonen (60km) en nu plots vraagt hij co-ouderschap. Zijn motivatie is om 'dichter' bij de kinderen te zijn. Als ik hem de vraag stel waarom hij dan niet dichter is komen wonen is zijn antwoord dat hij geen rekening houdt met de kinderen over zijn woonst wat ze zijn toch over een 6-tal jaren het huis uit (de kinderen zijn nu 11 en 8!!!).
Om het nog erger te maken heeft hij dit al uitvoerig besproken met de oudste want zo zegt hij zelf vanaf zijn 12 heeft hij toch inspraak.
De oudste lijkt het idee wel goed te vinden om zijn papa meer te zien alleen vrees ik dat hij de impact niet kan inschatten. Hij kent alleen de fun-papa die er is in het weekend en in de vakanties. De plichten en zorgen zijn altijd voor mij geweest, nooit had hij tijd als ze ziek weren, in het ziekenhuis lagen of voor oudercontacten of voor de logo en kine van de jongste...

Het spreekt voor zich dat ik hier niet mee akkoord ga, ik wil de kinderen niet iedere dag zo een afstanden laten afleggen, praktisch gezien wordt hun leven buiten school ook in 2 gesplitst (hij weigert de kinderen te brengen voor buitenschoolse activiteiten zoals jeugdbeweging, sport of muziek). Ik zie geen verbetering voor de kinderen buiten het feit dat ze hem vaker zien. Over een jaartje gaat de oudste naar het middelbaar en zal hij ook zijn eigen sociaal leven willen en dat lijkt me moeilijk als je zo ver van je vriendjes woont... En wat de zorgen betreft zie ik het hem helemaal niet doen gezien hij het nooit heeft willen doen.

Hoe denkt het gerecht hier over in het algemeen? Maakt hij kans? En wat is het beste voor de kinderen?

is hij 60km verder gaan wonen (50+60=110) of woont hij nu 60km ipv 50km ver? En hoe zit het met zijn werk, kan hij nu wel week/week ervoor zorgen?

(feiten die het antwoord van anderen kunnen beïnvloeden)

Voorbeld van een echtscheiding onderlinge toestemming.

Hoe denkt het gerecht hier over in het algemeen? Maakt hij kans? En wat is het beste voor de kinderen?

Het gerecht denkt hierover dat een goed co-ouderschap maar kan als de afstand tussen woonplaatsen niet te groot is.
Meestal gaat het dan ook zo: De ouder die verder verhuist, is degene die de lasten moet dragen. Er wordt geredeneerd dat de andere ouder en de kinderen niet de dupe moeten zijn van de verhuis van de andere.
Dat kan gaan van: kosten voor vervoer op zich nemen; het volledig vervoer op zich nemen; achterblijven met een beperkte verblijfsregeling.

In jouw verhaal is hij tweemaal verhuisd, geen rekening houdend met zijn kinderen.

De rechter zal altijd het belang van de kinderen voorop stellen en dus de afweging maken.
Wat die zal beslissen, is moeilijk te voorspellen, maar wat in je voordeel speelt:
- ex verhuist tweemaal zonder rekening te houden met de kinderen
- ex verzocht vroeger zelf om deze regeling en deze regeling verloop sinds 2008 zonder problemen
- kinderen hebben hobby's die ze willen blijven uitoefenen en vader weigert om ze deze te laten uitoefenen in de periode dat ze bij hem zijn.
- kinderen zouden dagelijks 120 km naar school moeten afleggen (heen en terug!)

Noot: Kind van 12 heeft géén inspraak, maar kan gehoord worden. Dat is iets helemaal anders!

Wat soms een tussenoplossing is: meer vakanties, feestdagen of 3vd4 weekends bij de ander.
Misschien is dat praktischer in de gegeven omstandigheden?