JuridischForum.be

Ons zoontje van 6 gaat 2 á 3 maal per week bij zijn papa slapen. Nu gaat mijn ex verhuizen.
Hij heeft een appartement gehuurd, met slecht 1 slaapkamer.
Er is geen plaats om een bed voor ons zoontje te plaatsen.
Dus moet hij bij papa in bed.
Dit gebeurd de laatste tijd al regelmatig. En ik merk dat hij thuis ook eist dat ik bij hem in bed kom liggen. Is bang alleen. Hij heeft daar vroeger nooit een probleem van gemaakt...

Kan ik eisen dat hij een aparte kamer nodig heeft voor zijn zoontje?
Of mag hij wettelijk gewoon bij de papa in bed slapen?

Ik denk niet er een wet bestaat die dit verbiedt maar het is duidelijk dat uw ex geen oscar wint op gebied van planning, wat gaat hij doen over 4 jaar, of over 4 weken indien hij iemand mocht leren kennen en een nieuwe relatie aangaat? Ik kan me voorstellen dat, mocht de zaak voorkomen, de rechter ook not amused zou zijn. Ziet hij nu zelf niet dat die situatie onhoudbaar is?

Ik dacht dat een kind altijd z'n eigen slaapkamer moest hebben.

Bij co-ouderschap en dergelijke komt de politie toch ook altijd controleren of een kind z'n eigen kamer en bed heeft, voordat de specifieke ouder de toestemming krijgt?

Ten eerste: Bezoekrecht bestaat niet meer in de huidige wetgeving. Een kind bezoekt zijn ouder namelijk niet, maar heeft er contact/omgang mee.

Ten tweede mag uw ex zelf kiezen hoe en waar hij woont. Wat blaatpraat zegt is pertinent fout. De politie komt nooit controleren. Dat mogen ze zelfs niet. Er is ook niet zoiets als 'toestemming voor co-ouderschap'. Iederéén heeft co-ouderschap. Wat blaatpraat bedoelt is bilocatie, maar ook daar is geen toestemming voor nodig (van wie zou die dan moeten komen?). Bilocatie is er en moet door de rechter bevestigd worden indien een van de partijen hierom verzoekt en slechts bij indicaties dat dit niet in het belang van het kind zou zijn, kan de rechter een andere verblijfsregeling uitspreken, maar dan moet die dat degelijk argumenteren. Geen énkele ouder heeft 'toestemming' nodig van de andere ouder. Het is niet aan één ouder om zulke beslissingen te nemen. Welke ouder zou dan de toestemming moeten geven? De moeder? Gelukkig zijn de tijden dat moeders het maar voor het zeggen hadden al lang voorbij.

Wat wél kan, is dat er een sociaal onderzoek komt, maar dat komt er natuurlijk niet van zelf. Dat moet u aanvragen. En dan kan er inderdaad opgemerkt worden dat er géén slaapkamer voor uw zoon aanwezig is. Indien dit een tijdelijke situatie zou zijn (bv: vlak na de breuk, nog op zoek naar een goede woonplaats) zou niemand daar over vallen. Er is namelijk geen verplichting om voor een/elk kind een eigen kamer te hebben. Maar dit gaat echter over een bewuste keuze, als ik het zo lees, een die hij op de langere termijn ziet? Dan zal men uw ex zeker vragen wat zijn oplossing op de langere termijn dan is. Want hoewel dat voor een klein kind misschien nog wel gezellig en leuk is, kan dat inderdaad op de langere termijn niet. Zoals Xenophon al aanhaalt: Wat als hij een nieuwe relatie aangaat? Met 3 in bed?

In verband met het kind dat aan jou vraagt om bij hem te slapen: Dat is géén punt en ook geen argument. Kinderen hebben op elke plek andere regels: op school, bij grootouders, bij mama en bij papa. Ze weten heel goed hoe het op een bepaalde plek werkt. Natuurlijk zullen ze proberen om iets dat elders wel mag en ze leuk vinden ook op andere plekken naar binnen te loodsen, maar dat wil niet zeggen dat je daar aan moet toegeven. Bij mama is het zo en bij papa is het zo. Een zesjarige is al héél goed in staat om dat te begrijpen. Maar maak niet de fout om toch bij in dat bed te kruipen, want dan ben je er aan voor de moeite.